Tímarit Máls og menningar - 01.04.1946, Blaðsíða 72
62
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
þeim sjónarmiðum, sem fram hafa komið í þessari ritsmíð. Þó skal
eftirfarandi fram tekið:
Það er í alla staði eðlilegt, að bændur eigi ábýlisjarðir sínar,
meðan núverandi hagkerfi helzt, þó að því tilskildu, að allt brask
verði útilokað með það fjármagn, sem ríkið hefur lagt jörðunum og
kann að leggja. Hins vegar verður að taka fyrir það með undan-
bragðalausri löggjöf, að nokkur maður eigi jörð, sem ekki notar
hana sjálfur. Kæmi þá þrennt til greina: ábúandi, hreppsfélag eða
ríki.
Að endingu skal það svo fram tekið, að ekki hefur verið lögð
nein sérstök áherzla á að setja þessar línur saman í hugvekjutón,
eða á stjórnarráðsmáli, sem þó er venja, þegar ritað er fyrir bænd-
ur. Höfundur er þeirrar skoðunar, að það sé þeim frekar til ama en
uppörvunar að lesa aldrei annað um eigin málefni en þumbaralegar
lexíur, sem eiga að heita búvísindi, mæðuprédikanir um erfiða af-
komu, að maður nú ekki tali um allt staglið og nuddið um dýrtíð,
upplausn, hrun, hátt kaupgjald, vonzku verkamannanna og annað
þessu líkt, svo maður undrast yfir því, að heimurinn skuli ekki vera
hruninn yfir alla þessa spillingu.
Landbúnaður okkar getur því aðeins eignazt glæsilega framtíð,
að við sópum öllu þessu mæðu-moldviðri burtu og festum auga á
einhverjum raunhæfum markmiðum.
Ritað á jólaíöstu 1943.