Tímarit Máls og menningar - 01.12.1946, Blaðsíða 35

LÝÐRÆÐI
273
ef stríðslukkan hefði hneigzt í þá áttina, sem fyrr nefnd auðborg-
arastétt vonaði og trúði lengi vel, eða þar til straumhvörfin urðu á
vígvöllum hins marghataða Rússlands. En vér erum bissnessmenn
og seljum því umsvifalaust á dollara það, sem ekki selst lengur á
mörk. Slík verzlun mundi einnig vera stórlega ábatavænleg í öðru
tilliti, því að hver veit, hversu langt þess yrði að bíða, að sósíalismi
kæmist hér á með lýðræðislegum kosningum, svo mjög sem verk-
lýðshreyfingunni og hinni sósíalísku stefnu hefur aukizt fylgi síðast
liðin ár. Alþýðustjórn á íslandi er sú raunverulega hætta, sem að
auðborgarastéttinni steðjar, þó að Rússlandsgrýla sé höfð að yfir-
varpi, af því að alþýðunni stendur vitanlega engin ógn af yfirráð-
um sjálfrar sín. Og með bandarísku áróðursauðmagni ætti að mega
hindra slíka þróun eða þá með bandarískum lögreglukylfum, ef ekk-
ert annað dygði til. Þeir forystumenn hinna borgaralegu lýðræðis-
flokka, sem selja vilja landið á leigu (það er að segja flestir af for-
ystumönnum þessara þriggja flokka),* fara yfirleitt ekki dult með
þá von sína, að bandarískt auðvald, sem hér hefði herstöðvar og
réði þar með lögum og lofum, mundi aftra því með illu eða góðu,
að sósíalistaflokkur næði hér meiri hluta á þingi og í stjórn. Lýð-
ræði er að vísu gott, á meðan hinir borgaralegu flokkar geta tryggt
pólitísk yfirráð sjálfra sín samkvæmt leikreglum þess, en undir eins
og hilla tekur undir þann möguleika, að þeir verði í minni hluta
samkvæmt þessum leikreglum, skulu þær ekki lengur í gildi, þá skal
jafnvel ekki skirrzt við að leita á náðir erlends valds. Nú er það að
* Síðan þetta var skrifað, hafa gerzt þeir atburðir, er sýna, að það er sízt
ofsagt, sem fullyrt er í þessu svigainnskoti. I sumar fellir meiri hluti Alþingis-
fulltrúa tillögu um að krefjast brottfarar Bandaríkjahers, sem þá situr með
ólögum á íslandi, og nú í haust drýgir þingmeirihlutinn það, sem þó er hundr-
að sinnum svívirðilegra, — samþykkir að löggilda hinar ólöglegu herstöðvar
útlendinga hér á landi og semja af Islendingum landsréttindi með samningi,
er orðið gæti þjóðinni ennþá háskalegri en Gamli sáttmáli og kynni meira að
segja að verða til þess að kalla kjarnorkusprengjur yfir höfuð landsbúa, ef
til styrjaldar kæmi. Þennan glæp fremur meiri hluti þeirra þingfulltrúa, sem
hétu því hátíðlega fyrir kosningar í sumar, að þeir mundu aldrei fallast á
neins konar afsal íslenzkra landsréttinda. Er hugsanleg sorglegri staðfesting
þeirrar gagnrýni á hinu borgaralega yfirstéttariýðræði, sem fram hefur verið
sett í þessari ritgerð?