Reykjalundur - 01.06.1968, Qupperneq 19

Helgi lngvarsson
Að kvöldi dags heimsótti ég þau hjónin, Helga
Ingvarsson, fyrrverandi yfirlækni á Vifilsstöð-
um og konu hans, frú Guðrúnu Lárusdóttur, að
Lynghaga 8 hér í borg. Þar hafa þau komið
sér upp nýju, unaðslegu heimili eftir rúmlega
45 ára dvöl og starf á Vífilsslöðum.
Eftir ríkulegar veitingar býður læknirinn mér
til sætis inni í skrifstofu sinni. Við tökum tal
saman og tölum lengi, því að margs er að minn-
ast, og ég spyr lækninn:
„Hvenær hófst þú starf á Vífilsstaðahæli?*1
„Ég hóf þar starf mitt sem aðstoðarlæknir 1.
september árið 1922. Þá hafði Vífilsstaðahæli
starfað í 12 ár og allan þann tima aðeins verið
einn fastráðinn læknir við hælið, prófessor Sig-
urður Magnússon. Hann hafði að vísu haft að-
stoð endrum og eins, en þörfin var orðin brýn
fyrir fastráðinn aðstoðarlækni“.
„Hafðir þú stundað lækningar áður?“
„Að loknu embættisprófi fór ég til Danmerk-
ur og starfaði um skeið í dönskum sjúkrahúsum“.
„Hafðir þú starf í huga á Vífilsstöðum, þegar
þú hélzt utan til framhaldsnáms?“
„Nei, það hafði ég ekki. Ég hafði hugsað mér
að gerast héraðslæknir. En orsakir liggja til alls.
Meðan ég dvaldi ytra, veiktist ég sjálfur af
berklum, eða nánar til tekið í maí 1922. Hafði
umgengizt smitandi berklasj úklinga allnáið. Ég
var gæddur mikilli meðfæddri hreysti og fékk
skjótan bata. Um haustið vildi ég taka til starfa
Eftir
45 ár
á Vífilsstöðum
og var þó vafasamt að hefja vinnu svo fljótt.
Faðir minn hafði styrkt mig til náms og eftir
veikindi mín bauð hann mér að hirða embættis-
laun sín, ef ég vildi eða þyrfti að taka lengri
hvíld. Til þess að þurfa ekki að þiggja þetta
göfuga boð hans, ákvað ég að hefja vinnu um
haustið og sótti um læknisstöðu á Vífilsstöðum,
Framhald á bls. 62
REYKJALUNDUR
17