Dagblaðið Vísir - DV - 25.02.2011, Blaðsíða 25

G
óðar hugmyndir eiga skil-
ið að verða að veruleika,“
segir Friðrik á meðan við
bíðum eftir nýlöguðum
lattebolla á nýjum Laundrom-
at-stað í Austurstræti. Í kringum
okkur er fjöldi iðnaðarmanna að
fínpússa staðinn sem verður opn-
aður í byrjun mars með tilheyr-
andi látum og smiðshöggum. „Ef
þú bíður og veltir vöngum, þá er
í raun bara stilla,“ heldur Friðrik
áfram. „Þú ferð ekki neitt, ert bara
á sama stað. En ef þú tekur ákvörð-
un og framkvæmir, þá er hreyfing á
hlutunum. Þannig er lífið. Það er á
hreyfingu.“
Friðrik kemur snöggvast auga á
eitthvað ógert og biður mig að hafa
sig afsakaðan í smástund. Hann
sest á koll við einn vegginn og tekur
upp breiðan límborða. „Ég þarf að
koma þessu á vegginn snöggvast,“
eftir augnablik kallar hann til mín
og biður mig að aðstoða sig. „Haltu
borðanum stöðugum,“ segir hann
og réttir mér annan enda borð-
ans. Hann þrýstir rauðum límstöf-
um á vegginn, orðið „Barnasvæði“
stendur nú á veggnum.
Framkvæmdagleði Friðriks er
alkunn og hann hefur komið víða
við. Hann setti á fót Kaffibarinn
sem nýverið var friðaður, dúnd-
urbúlluna Frikka og dýrið ásamt
Dýrleifu Örlygsdóttur, kaffihúsið
Gráa köttinn, Kaupfélagið og hið
farsæla Laundromat Cafe í Kaup-
mannahöfn. Hann hefur gert upp
yfir tug fasteigna, sinnt greinaskrif-
um fyrir tímarit og dagskrárgerð í
sjónvarpi. Hann vakti svo auðvitað
athygli allra Íslendinga þegar hann
tók upp á því upp á sitt einsdæmi
að safna fé fyrir skuldum Ómars
Ragnarssonar þar sem svo vel tókst
til að öll þjóðin er honum þakklát
fyrir. Það er stórkostlegt að tilheyra
þjóð sem sameinast um svona
mál, segir Friðrik.
Fæddist á herspítala
Friðrik fæddist á herspítalanum í
Keflavík. Þeim stað á Íslandi sem
hverfist um ferðalög. Eins og ferða-
langarnir sem stoppa þar stutta
stund á leið sinni að næsta áfanga-
stað hefur Friðrik aldrei dvalið
lengi á sama stað. Hann er skiln-
aðarbarn og fluttist oft milli staða.
„Áður en foreldrar mínir skildu
fluttu þeir á milli staða vegna starfa
sinna. Móðir mín og faðir störfuðu
bæði sem framkvæmdastjórar hjá
Sambandinu gamla. Ég held ég
hafi verið í 10 mismunandi skólum
á jafnmörgum árum og flutti bæði
innan bæjarfélaga og á milli lands-
hluta.“
Friðrik segir tíða flutninga í
æsku ekki hafa rænt sig öðru en
því að hann á ekki gamla æsku-
félaga eins og svo margir aðrir
og sér frekar kosti þess en galla.
„Ætli vistaskiptin hafi ekki gef-
ið mér aðlögunarhæfnina og ég
hugsa að þau hafi líka kennt mér
að dvelja ekki við fortíðina heldur
að lifa svolítið í núinu. Það er ákaf-
lega ríkt hjá mér að vera sífellt að
huga að næstu skrefum í lífinu. Ég
er alltaf á hreyfingu og hef sterk-
an vilja til þess að framkvæma þær
hugmyndir sem ég fæ.“
Björgunarsveitir
kallaðar út í feluleik
Æska Friðriks var ljúf en litrík og
þegar hann var lítill átti hann það
til að byggja og bæta hluti, stund-
um í óþökk foreldra sinna. „Ég átti
það til að taka upp á ýmsum prakk-
arastrikum og fór stundum í ferða-
lög, feluleiki og útilegur þannig að
það þurfti að kalla út björgunar-
sveitir á eftir mér. Ég hugsa að ég
hafi ekki verið neitt brjálæðislegt
vandræðabarn en kannski hefði
ég verið settur á ritalín ef ég hefði
fæðst tuttugu árum seinna. Mér
finnst sjálfum það vera mistök í
þjóðfélaginu að reyna að jafna alla
út. Það má enginn hlaupa og vera
svolítið ofvirkur í dag án þess að
eiga það á hættu að vera settur á
lyf. Það boðar ekki gott að steypa
alla í sama mót. Þá útilokum við
það óvænta.“
Á skíðum í partí
Friðrik dvaldi hjá báðum foreldr-
um sínum sem unglingur, hjá
móður sinni í Reykjavík en með
föður sínum á Akureyri. Í tvö ár
dvaldi hann þó í heimavistarskól-
anum á Núpi í Dýrafirði og stund-
aði þar nám með borgarstjóra
Reykvíkinga, Jóni Gnarr, og þing-
konunni Birgittu Jónsdóttur meðal
annarra. Hann segir þennan tíma
lífs síns hafa verið dásamlegan.
„Þetta var frábær tími,“ segir
Friðrik. Þarna ríkti mikið frelsi og
þarna voru frábærir krakkar sem
nutu þess að vera þarna. Náttúr-
an í Dýrafirði er að auki stórkost-
leg og þess vegna mikil upplifun að
fá að dvelja þarna. „En þvílíkur vilji
sem ríkti hjá okkur að fara í partí
á Ísafirði,“ segir hann og skell-
ir upp úr. „Það er eiginlega bara
hálffyndið að við skyldum lifa af
sumar af þessum glæfraförum. Við
létum snjóbíl keyra okkur upp á
miðja heiði og skíðunum svo nið-
ur í Ísafjörð og svo aftur að skólan-
um, stundum í geðveiku veðri! Við
lögðum oftar en einu sinni í leið-
angur á skíðunum í blindbyl með
partífötin okkar í bakpoka. Þetta er
ágætis dæmi um það að unglingar
sem vilja skemmta sér eru óstöðv-
andi.“
Lærir af mistökum sínum
„Ég bið ekki um próf þegar ég ræð
fólk í vinnu. Ég horfi frekar í augun
á því,“ segir Friðrik sem nam jafn-
ólíkar greinar og hárgreiðslu og
seinna trésmíði á skólaárum sín-
um. „Ég fékk permanent og blástur
metið inn sem valgreinar í smíð-
inni!“ segir Friðrik og hlær. Hann
kláraði ekki lokapróf í þessum fög-
um en segist myndu hvetja ungt
fólk til að klára sín mál í dag. „Ein-
hvern tímann myndi ég vilja fara í
kvöldskóla og klára gráðu í því sem
ég hef áhuga á í dag. Til að mynda
listasögu. Metnaður minn liggur
ekki í hárgreiðslunni í dag,“ bætir
hann við og hlær.
Friðrik segist trúa því að það sé
öllum hollt að læra af því að fram-
kvæma hlutina og gera mistök.
„Burtséð frá menntun og annarri
reynslu, þá er reynslan af því að
gera mistök einstaklega dýrmæt.“
Kaffibarinn og rokkstjörnulífið
Friðrik var heillaður af miðbæn-
um og sá mikla möguleika í því að
bæta mannlífið með því að koma
skemmtilegum hugmyndum í
framkvæmd. Hann byrjaði á því
að opna Dúndurbúlluna með Dýr-
leifu og gekk sá rekstur allur von-
um framar. En þar sem hann var á
gangi í miðbænum og skoðaði hús
að Bergstaðastræti 1 fann hann hjá
sér þörf til að gerast stórtækari. „Ég
sá möguleika í þessu gamla húsi á
því að skapa eitthvað nýtt. Ég talaði
við Andrés Magnússon, sjálfstæð-
ismann, og hann samþykkti að
vera með í því að opna nýtt kaffi-
hús og bar og að fjármagna 40% á
móti eignarhlut í staðnum. Staður-
inn vakti strax mikla lukku og vel-
gengni hans hefur síðan þá verið
framar öllum vonum.
En þetta sumar sem staðurinn
var opnaður var svona „summer
of ‚69“. Ég opnaði nefnilega aðra
verslun í gamla Rauðakrosshúsinu
á Laugavegi og fljótlega snerist lífið
hreinlega á hvolf.
Það var brjálað að gera og þetta
var nánast rokkstjörnulíf, mikið
djamm og mikil vinna og fljótlega
fékk ég nóg af þessu líferni.“
Stórtækur í fasteigna-
kaupum og -sölu
„Ég hef alltaf haft gaman af því
að búa til og skapa og langaði til
þess að gera það í frekara næði.
Ég kúplaði mig því út úr rekstrin-
um og hófst handa í nýjum kafla í
lífi mínu. Það lá beint við að fara í
húsasmíði eftir að hafa farið í gegn-
um þetta ferli með Kaffibarinn.
Þetta þróaðist þannig að ég keypti
mér litla íbúð í bænum og gerði
hana upp, en þar bjó ég í nokkur
ár,“ segir hann. „Ég bar mig afskap-
lega klaufalega að í fyrsta skipti.
Reif niður þak með klaufhamri
um miðja nótt og skemmdi á mér
hendurnar. En ég seldi eignina og
keypti mér gamalt og skemmtilegt
hús við Smiðjustíg 11 en það hús
byggði Gísli Guðmundsson árið
1910. Ég hélt ég myndi búa þarna
ævina á enda og hreifst svo af hús-
inu. En ég seldi það einnig á end-
anum þrátt fyrir allt. Eftir nokkur
ár hafði ég fest kaup á 14 fasteign-
um og gert þær upp og selt. Ég bar
sterkar taugar til hverrar einnar og
einustu þeirrar og held ég hafi ver-
ið að leita að minni endastöð.“
Ber sterkar taugar
til miðbæjarins
Friðrik ber sterkar taugar til mið-
bæjarins. „Ég er ákaflega hrifnæm-
ur maður og mér finnst miðbærinn
vera sál borgarinnar,“ segir hann.
„Fólk hefur verið að vakna til vit-
undar og við erum að snúa frá því
að nútímavæða allt. Þessi gömlu
hús sem hér eru búa yfir aðdráttar-
afli engu líku og þegar ég kem inn í
húsnæði sem hefur þokka og sögu
þá fæ ég ákveðna tilfinningu sem
ég fæ illa lýst. Ég fæ hana þegar ég
stend inni í þessu gamla og glæsta
húsi hér,“ segir hann og bendir í
kringum sig. „Þetta hús er einstakt
og á sér mikla sögu. Ég kom hér oft
Friðrik Weisshappel
er hugmyndaríkur
maður og lætur ekkert
stöðva sig fái hann góða
hugmynd. Kristjana
Guðbrandsdóttir hitti
Friðrik á nýju íslensku
Laundromat-kaffihúsi
í Austurstræti 9 sem
verður rekið að fyrirmynd
þess danska og ræddi
við hann um góðar hug-
myndir og nauðsyn þess
að gera mistök, auraleysi
og ástina sem hann fann
í græneygðri fegurðardís í
Kaupmannahöfn.
Hollt að gera mistök
Viðtal | 25Helgarblað 25.–27. febrúar 2011
Við stofnun Laundromat Cafe í Danmörku Friðrik og Ingvi Steinar við barinn á Laundromat í Kaupmannahöfn. Á þessum tímapunkti
grunaði Friðrik ekki hversu mikil velgengni staðarins yrði.
Friðrik og Irma Friðrik
býr í Kaupmannahöfn
með konu sinni Tinu og
dætrunum Irmu og Yrsu.