Lögmannablaðið - 01.06.2002, Blaðsíða 25

25L Ö G M A N N A B L A Ð I Ð
heimilt að að blanda sér í umræðuna vegna þess
hversu hart var gengið fram af hálfu ýmissa ann-
arra aðila sem tjáðu sig um málið á opinberum
vettvangi. Hann hafi hins vegar stigið út fyrir
mörk tjáningarfrelsisins og þeir fyrirvarar sem
hann setti fyrir ummælum sínum um dóttur skjól-
stæðings síns hafi ekki nægt til að draga úr
áhrifum þeirra. Af dómnum megi draga þá ályktun
að tjáningarfrelsi lögmanna sé a.m.k. sett sömu
mörk og tjáningarfrelsi almennings. Hins vegar sé
því ekki skýrt svarað hvort tjáningarfrelsi lög-
manna geti verið takmarkaðra en annarra við sér-
stakar kringumstæður.
Varðandi nauðsyn þess að breyta siðareglum
lögmanna, þá taldi Ástráður að e.t.v. mætti bæta
við ákvæðum með leiðbeinandi reglum fyrir lög-
menn um það hvernig rétt væri að ganga fram við
þær aðstæður sem dómur í máli nr. 306/2001
fjallar um. Hins vegar gæti verið erfitt að setja
niður skýrar og afmarkaðar reglur um það hvernig
best sé staðið að slíkri umfjöllun. Líkt og Jakob,
hvatti Ástráður Jón Steinar til að fara með málið
fyrir Mannréttindadómstól Evrópu.
Auk frummælenda tóku Jóns Steinar Gunn-
laugsson hrl., Þórunn Guðmundsdóttir hrl. og
Hjörtur Torfason, fyrrverandi hæstaréttardómari,
til máls á fundinum.
Tæplega 40 manns sóttu fundinn.
Af Merði lögmanni
Það var hálfgerð ólund í Merði þegar hann gekk út úr Héraðsdómi. Sossöm þurfti
ekki að kippa sér upp við það þó málið hefði tapast, það gat alla tíð brugðið til beggja
vona, en verra var með flýruglottið á lögmanni gagnaðila þegar dómsorðið var lesið
upp. Mörður hefur í gegnum tíðina reynt að tileinka sér að taka málin ekki of
persónulega og reynt að fylgja þeirri reglu að samsama sig þeim ekki of um. Gott ef
ekki eru ekki einhver orð um þetta í siðareglunum. Hann einsetti sér að kíkja á það við
tækifæri. Hitt er verra að gömul minning um keppnisskap lét alltaf á sér kræla á svona
stundum. Keppnisskap frá því að Mörður var ungur drengur og atti kappi við Pele,
Júsebú, Krjoff og hina kappanna á pollóttum malarvelli í Hlíðunum íklæddur annað
hvort finnskum eðalgúmmístígvélum (frá símaframleiðandanum) eða tékkneskum
gúmmískóm, allt eftir veðri. Það gengur einhvern veginn ekki almennilega að bæla
þetta og taka úrslitum mála af stóískri ró.
Jamm, Mörður yrði víst að sætta sig stöðuna eins og hún var en það var ekki til að
létta hans geð að þurfa að fara með málið til hæstaréttarlögmannsins sem fer með flest
mál fyrir Mörð á vit höfðingjanna á hólnum. Eitt var að þurfa að umbera það að láta
tala niður til sín fyrir málatilbúnaðinn í héraði. Hitt var enn verra að þurfa að taka
slíku frá sér miklu yngri manni. Mörður er enn að naga sig í handarbökin fyrir að hafa
verið svona latur að taka munnlega flutt mál hér í gamla daga þegar 40 mála reglan
gilti svo núna þegar rukkið er nánast horfið allt inn í einhver rukkaragímöld með
útlendum nöfnum situr hann uppi með þann kost að fara að sitja um málaskrá
Hæstaréttar, helst áður en hún er gefin út, til að ganga bónarveg fyrir kollegana og
skæla í þeim að lána sér mál til að sækja um til nefndarinnar, sem fékk það hlutverk að
segja nei þegar það þótti ekki lengur sæma að dómstóllinn gerði það sjálfur.
Á meðan hins vegar hann er ekki búinn að manna sig upp í þetta þá er bara að
hlusta á ræðuna um hvernig best hefði verið að hafa málið í laginu í upphafi og hve
knár kolleginn með errið góða hefði verið í hinu eða þessu málinu og hve
snaggaralega hann hefði brugðist við lymskulegum tilraunum lævísra kollega til að
afvegaleiða dómara málsins. Þetta þyrfti Mörður að þola og á að hlusta en
strákskrattinn hefur reynst svo drjúgur í áfrýjununum að Mörður gat illa réttlætt það
fyrir sér að hætta að biðja hann fyrir málin sem þarf að áfrýja, jafnvel þó drýldnin
væri svolítið þreytandi á stundum. Nei, sá ungi með errið var ört rísandi stjarna í
sólkerfi lögmennskunnar og átti eftir að ná langt að mati Marðar. Kannski jafnvel upp
á þann stall að verða einn af álitsgjöfum þjóðarinnar? Einn af þeim sem fjölmiðlar
leita alltaf til þegar eitthvað ber á góma sem snertir lögfræði? Hver veit?