Lögmannablaðið - 01.06.2006, Qupperneq 17

Lögmennska er að mörgu leyti sérstök atvinna.
Lögmenn standa oft við hlið skjólstæðinga sinna á
mikilvægustu stundum lífs þeirra, t.a.m. þegar
verið er að rétta yfir þeim vegna meintra sakargifta
af hálfu ákæruvalds, við skilnað, við skipti á dán-
arbúum aðstandenda, við kaup eða sölu á fyrir-
tækjum o.fl. o.fl. Ég hef lengi verið þeirrar skoð-
unar að góður lögmaður þurfi að vera í senn sál-
fræðingur og mannþekkjari auk þess að kunna
skil á lögunum. Lögmaður sem ekki getur sett sig
í spor skjólstæðinga sinna, skilið andlega líðan
þeirra og áhyggjur verður aldrei góður lögmaður,
sama hversu vel hann er að sér í þeim lögum sem
um ræðir í viðkomandi máli.
Þessi auka vídd í starfi lögmannsins gerir það að
verkum að enn mikilvægara er fyrir lögmenn að
gæta þess að taka mál skjólstæðinga sinna ekki inn
á sig. Augljóst er að lögmaður sem hefur ekki
þann hæfileika getur hæglega eyðilagt líf sitt með
áhyggjum af málum og lífi skjólstæðinga sinna og
orðið algerlega ónothæfur sem fagmaður af þeim
sökum.
Fólk sem álítur það manndómsmerki að hafa ekki
tekið sér frí svo árum skiptir vegna þess að það er
svo mikið að gera, eða fólk sem álítur að vinnan
fari á hliðina ef það leyfir sér að líta upp og sinna
áhugamálum sínum, er örugglega mun verr í
stakk búið að takast á við krefjandi verkefni en
þeir sem gæta þess að skipta tíma sínum milli
vinnu, hvíldar, hreyfingar og áhugamála. Þetta er
sérstaklega mikilvægt hjá sérfræðingum sem selja
út þjónustu á sviði sem varðað getur fjárhag skjól-
stæðinganna og framtíð svo sem er um lögmanns-
þjónustuna. Ég vænti þess að flestir passi upp á
þetta, en þó er mikilvægt að hafa þetta í huga, sér-
staklega núna þegar dagurinn er bjartastur hér á
landi og skemmtilegt að gera eitthvað annað en
horfa á sumarið út um skrifstofugluggann.
Gleðilegt sumar.
LÖGMANNABLAÐIÐ – 2 / 2006 > 17
Pistill formanns
Helgi Jóhannesson hrl.