Lögmannablaðið - 01.12.2012, Blaðsíða 13

lögmannaBlaðið TBl 04/12 13
UMfJöllUn
Hvað kostar
starfsábyrgðartrygging
lögmanna?
að meðaltali greiða lögmenn
á bilinu 120­250 þúsund á ári í
iðgjöld fyrir lágmarks trygginguna,
með hliðsjón af áhættumati vátrygg­
ingafélagsins sem á í hlut. flest
vátryggingafélögin bjóða upp á
tvær leiðir í starfsábyrgðartryggingu
lögmanna. annars vegar er reiknað
fast iðgjald fyrir hvern lögmann og
viðbótargjald fyrir hvern fulltrúa
og hins vegar sameiginleg trygging
lögmanna samkvæmt reglugerð
nr. 200/1999. Þá er miðað við
lág marks fjárhæð reglugerðar um
starfsábyrgðartryggingu lögmanna
en tekið ákveðið iðgjald fyrir fyrsta
lögmann og svo ákveðið hlutfall
af iðgjaldi reiknað fyrir hvern
lögmann umfram þann fyrsta, auk
viðbótargjalds fyrir fulltrúa.
sameiginleg trygging
lögmannsstofa með sex lögmenn,
tvo fulltrúa og aðstoðarfólk
greiðir fyrir sameiginlega starfs­
ábyrgðartryggingu árið 2012 kr.
360.000,­. eigin áhætta er 10%
í hverju tjóni, að lágmarki kr.
650.000,­ að hámarki kr. 1.900.000,­
Hámarksbætur á vátryggingarárinu
eru 49 milljónir.
einyrki
einyrki með starfsábyrgðartryggingu
fyrir árið 2012 greiðir kr. 106.500,­
eigin áhætta er 256.500 í hverju
tjóni. Hámarksbætur á vátrygg­
ingarárinu eru 34 milljónir.
alveg ljóst að það stoðar lítið að benda
á aðra þegar lögmaðurinn sjálfur stýrir
eigin lögmannsstofu. Mér sýnist þó að
þetta séu oftast mál þar sem einfaldlega
hefur gleymst að huga sérstaklega að
frestum. eitthvað sem lögmenn eiga
að vita að getur skipt miklu máli en
einföld mistök verða til þess að frestur
rennur út án aðgerða. í öðrum tilvikum
er yfirsýn lögmanns yfir þau mál sem
hann er með í gangi ekki nægilega
mikil eða viðkomandi er ekki nægilega
skipulagður.
Til hvaða ráða er hægt að grípa til að
breyta þessari þróun?
í upplýsingatæknisamfélagi nútímans eru
auðvitað margar leiðir til hjálpar við að
halda utan um mál og hver staða þeirra
er. Ég held að flestar lögmannsstofur
hér á landi séu mjög meðvitaðar um
mikilvægi þess að hafa upplýsingakerfi,
einhvers konar málaskrár, þar sem
upplýsingar um mál eru skráðar þannig
að auðvelt sé að hafa yfirsýn yfir þau.
Það þarf auðvitað samt að gæta þess
að í kerfin fari upplýsingar og þá réttar
og uppfærðar upplýsingar. Hvernig sem
kerfið er eða hvort lögmenn eru að
notfæra sér upplýsingatækni af nýjustu
sort eða af eldri sort þá er alla vega ljóst
að gott skipulag í rekstrinum hlýtur að
kalla á vandaðri vinnubrögð. Þar sem
mikill hluti tjónamála tengist því að
lögmenn eru að klikka á tilkynningar­
eða fyrningarfresti hlýtur að kalla á það
að þróunin verði sú að vátryggingafélög
líti frekar til þessa í áhættumati vegna
verðlagningar starfsábyrgðartrygginga.
Þeir lögmenn sem sýna skipulag í rekstri
og að þeir séu með gott upplýsinga­
eða gæðakerfi vegna þeirra mála sem
þeir eru að vinna hverju sinni fái þá
hagstæðari kjör en þeir sem ekki sýna
það.
Eru lögmenn að kaupa aukatryggingar í
nógu miklum mæli og hvernig tryggingar
eru það þá?
Það er alveg ljóst að lögmenn sem
sjálfstæðir atvinnurekendur þurfa
auðvitað að huga að því hvernig þeir eru
í stakk búnir til að mæta fjárhagslegum
áföllum vegna veikinda eða slysa og
blasir við að kaupa einhvers konar
persónu tryggingar hjá vátryggingafélagi
til að mæta slíku. að öðru leyti gildir um
rekstur lögmanna eins og annarra að þeir
þurfa að meta sjálfir hvaða fjárhagslegu
áföll þeir geta mögulega borið sjálfir,
hvort og hvaða vátryggingarvernd þeir
geti mögulega keypt vegna þeirra áfalla
sem fyrirséð er að þeir geti ekki borið
sjálfir. Ég minni á hversu mikilvægt
fjárhagslegt sjálfstæði lögmanna er í
ljósi orðalags 2. tl. 1. mgr. 6. gr. laga
um lögmenn þar sem kemur fram að
lögmannsréttindi séu háð því sá sem þau
sækir hafi aldrei sætt því að bú hans
sé tekið til gjaldþrotaskipta. alvarleg
fjárhagsleg áföll geta því sett miklu meira
strik í reikning lögmanna en annarra.
Ég get ekki svarað því með tæmandi
hætti hvaða vátryggingar lögmenn eru
almennt að kaupa en hvet alla til að
kynna sér þau mál vel og reglulega. eins
og ég sagði áðan þá virðist „trendið“
vera þannig að æ fleiri lögmenn eru að
hækka fjárhæðir starfsábyrgðartrygginga
sinna. Það má einnig velta fyrir sér
hvort lögmenn nýti sér að einhverju
leyti heimild í lögum um lögmenn til
þess að takmarka skaðabótaábyrgð
sína í einstökum málum eins og þeim
er heimilt að gera skv. 4. mgr. 25. gr.
Það má sjá þessa dæmi í einhverjum
gjaldskrám lögmannsstofa en mér er
ekki kunnugt um að það reyni mikið
á þetta í samningum. EI.