Iðjuþjálfinn - 01.05.2004, Blaðsíða 10

Skýrsla fer einnig í sjúkraskrá sjúklings. Í
skýrslu til (heimilis)læknis þarf að taka
fram hvort sótt er um skilyrt ökuleyfi vegna
hjálpartækja og þá hvenær. Afrit af bréfi
varðandi skilyrt ökuleyfi þarf að fylgja með
skýrslu um ökumat. Mælt er með að skrifað
sé bréf til ríkislögreglustjóra eða sýslu-
manns, ef þörf er á skilyrtu ökuleyfi eða
takmörkuðu ökuleyfi. Ef niðurstaðan er sú
að ekki sé raunhæft að viðkomandi aki bif-
reið ber heimilislækni að koma skriflegum
upplýsingum um aksturshæfni til lögreglu-
stjóra. Það sama á við ef viðkomandi þarf
tiltekinn búnað til að geta ekið örugglega
(Lilja Ingvarsson og Sigrún Garðarsdóttir,
2004).
Stundum er hægt með þjálfunartímum
hjá ökukennara að ná færninni að nýju og
fara aftur í ökumat. Ef til þess kemur að
leggja þurfi bifreiðinni til langframa, þá er
ekki síður mikilvægt að aðstoða viðkom-
andi við að komast leiðar sinnar á annan
hátt. Það að geta ekki ekið og komist um í
samfélaginu getur leitt til þunglyndis, fé-
lagslegrar einangrunar og minni þátttöku
almennt í samfélaginu. Það getur reynst
erfitt að þurfa að treysta á ættingja/ vini og
geta ekki nýtt sér almennar samgöngur
vegna heilbrigðisástands s.s lélegrar göngu-
færni (Liddle og McKenna, 2003).
Heimilislæknir ánægður með
upplýsingar
Þegar ég var nýlega búin að kynna mér
hvernig ökumat færi fram og framkvæma
nokkur möt hafði heimilislæknir samband
og þakkaði mér fyrir góðar upplýsingar.
Hann sagði þetta vera í fyrsta skipti sem
hann hefði fengið skýrslu frá iðjuþjálfa og
kynnst þeirra starfi. Hann sagði starf okkar
vera mjög þarft. Þessi stutta símhringing
varð frekari hvatning til að einblína enn
meira á þessa iðju. Mikilvægt er fyrir iðju-
þjálfa að gefa gaum að þessari mikilvægu
iðju í nútíma samfélagi. Iðjuþjálfar þurfa að
kynna sér reglugerðir varðandi ökuskír-
teini, sérstakan búnað ökutækja og aðlög-
un s.s. skilyrt ökuleyfi. Einnig þurfa þeir að
kynna sér Reglugerðir Tryggingastofnunar
ríkisins varðandi styrki vegna bifreiða t.d
vegna reksturs bifreiða, bifreiðakaupa og
hjálpatækjakaupa. Eins og staðan er í dag
vantar þessa þjónustu úti í þjóðfélaginu og
gæti verið vettvangur iðjuþjálfa í heilsu-
gæslunni í framtíðinni, þar sem mikilvægt
er að meta hvert tilfelli fyrir sig.
Heimildir
Guðrún Pálmadóttir, Kristjana Fengur, Rósa
Hauksdóttir, Sigrún Garðarsdóttir, Snæfríður
Þóra Egilsson, Þóra Leósdóttir, (1996). Íðorð í
iðjuþjálfun - Hugtök og skýringar. Reykjavík:
Iðjuþjálfafélag íslands.
Hjördís Jónsdóttir (1999, nóvember). Hvernig er
best að fá aldraða ökumenn sem ekki eru
lengur færir um að keyra bíl til að hætta því?
Erindi flutt á ráðstefnu Umferðarráðs, Reykja-
vík.
FAAS fréttir (2003, nóvember). Akstur aldraðra.
Höfundur ekki nefndur. (bls. 42).
Liddle. J. and McKenna. K. (2003). Older Driv-
ers and Driving Cessation, British Journal of
Occupational Therapy, March. (bls. 125-132).
Lilja Ingvarsson og Sigrún Garðarsdóttir (2004.)
Mat á færni við akstur - Gátlisti, Atvinnuleg
endurhæfing Reykjalundi, Lilja Ingvarsson og
Sigrún Garðarsdóttir.
Margrét Sigurðardóttur, (2002, 21. febr.) Iðju-
þjálfun.Glósur úr kennslustund í Iðjuþjálfun-
Háskólinn á Akureyri.
Pierce, S.I. (1998). Driving. Í G. Miller og
A.Burkhardt (ritstj.), Stroke Rehabilitation - A
Function Based Approach (bls. 385-406).
St.Louis, Mosby Inc.
Stefán Ingvarsson, (2003, apríl). Mat á aksturs-
hæfni. Fyrirlestur fluttur á ráðstefnu um
bifreiðarmál fatlaðra - kynning á reglugerðum
og vinnuferli varðandi bifreiðamál fatlaðra
m.t.t. mats á aksturshæfni, hjálpartækja og
breytinga á bifreiðum, Reykjavík.
10 - IÐJUÞJÁLFINN 1 / 2004