Gerðir kirkjuþings - 01.01.2012, Qupperneq 30

30 31
síður en Veðurstofan verður að umbera innanríkisráðherrann og allir verða að fyrirgefa
öllum að lokum.
Sums staðar er kristnihaldið eins og var undir Jökli, eilítið sérviskulegt en kærleiksríkt og
hjálpar fólki í hinni hversdagslegu önn í gleði og sorg. Jón Prímus sagði að almættið væri
eins og snjótittlingur sem öll veður hafa snúist gegn. Og þótt kirkjan sé ekki almáttug þá
hefur henni kannski stundum liðið einsog snjótittlingi í óveðri. Og það hefur þjóðin líka
reynt á undanförnum árum. Því saga kirkjunnar og þjóðarinnar verður ekki auðveldlega
slitin í sundur.
Umburðarlyndi var það veganesti sem Þorgeir Ljósvetningagoði fékk íslensku kirkjunni.
Vonandi hefur það elst vel því margir eru þeir sem hjartað leiðir í aðra átt í trúarlegum
efnum. Og vonandi getur umburðarlyndið sameinað okkur öll.
Ég finn að landið er að rísa. Við finnum öll að landið er að rísa. Ísland er að stíga á fætur.
Erfiðleikarnir eru vissulega ekki að baki. Enn mun það taka tíma - hugsanlega langan tíma
- að vinna okkur út úr þeim vanda sem við höfum átt við að stríða vegna efnahagshrunsins
og lýðræðiskreppunnur sem hruninu fygdi.
En okkur mun takast það; okkur mun takast að sigrast á erfiðleikunum. Þjóðin veit að
leiðin út úr vandanum er ekki að höggva á rótina til að ganga inn í nýja veröld sögulaus
og allslaus.
Hún veit að við eigum að horfast í augu við okkur sjálf; greina það góða í okkur og okkar
arfleifð og menningu og næra þá góðu rót sem hún er sprottin af.
Þetta þarf kirkjan að gera og það veit ég að hún mun gera. Óttalus, staðföst og sterk. Það
er sú kirkja sem þjóðin greiddi atkvæði um.
Það er sú kirkja sem þjóðin ákvað að ætti að vera með okkur um ókominn tíma.
Niðurstaða þjóðarinnar er áskorun á hendur kirkjunni. Ég veit að hún mun svara kalli
þjóðarinnar; rísa undir þeirri ábyrgð sem ætlast er til að hún axli sem þjóðkirkja.
Ég er hingað kominn til að óska þjóðkirkjunni á Íslandi góðs um ókominn tíma.