Félagsbréf - 01.02.1959, Blaðsíða 50

48
FELAGSBREF
greina frá uppvexti sínum á æskustöðv-
ununi, en leið þeirra flestra liggur til
höfuðstaðarins þegar á unga aldri, og
þar hefir vettvangur ævistarfs þeirra
verið.
Eg geri ráð fyrir, að flestum, sem að-
eins hafa kynnzt Reykjavík síðustu ára
og áratuga, þyki ekki ófróðlegt að
skyggnast í ævisagnaágrip og minningar
þessa fólks, sem inan bæinn bezt á þeim
árum, þegar hann var að breytast úr
sjávarþorpi í nýtízku borg, og sent lagði
þar hönd að verki, liver á sínu sviði.
Slík ævisagnasöfn geta oft verið bæði
skemmtileg og girnileg til fróðleiks, en
þau geta einnig stundum orðið þreyt-
andi skýrslugerð og upptalning þurra
staðreynda. Hér reynir því allmikið á
hæfni skrásetjandans, í fyrsta lagi liæfni
hans til að velja sögumann og í öðru
lagi að ná fram því, sem gildi má telja í.
Þegar ég lít yfir þetta safn V.S.V. í
heild, virðist mér, að honum liafi yfir-
leitt tekizt vel bæði um val söguntanna
og að draga það fram, sem ætla ntá, að
þeir hafi einkum lumað á frásagnar-
verðu, en slikt verður eðlilega alltaf
matsatriði, því að sínum augum lítur
hver á silfrið. Þættirnir eru flestir þokka-
legir, nokkrir góðir innan urn, einstaka
hefði betur verið sleppt, en um slíkt
þýðir ekki að sakast. Höfundur byrjar
jafnan hvern þátt með inngangi frá
sjálfum sér, sem á víst að vera nokkurs
konar kynning á þeim, er þátturinn
fjallar um, eða umhverfi ltans.
Að inínum dómi hefði höfundur betur
haft þessi inngangsorð færri eða lielzt
sleppt þeint alveg í flestum tilfellum.
Vangaveltur, stundum í væmnum prédik-
unartón, eiga þarna ekki heirna, einnig
finnst mér sumar kaflafyrirsagnir orka
tvímælis, sögumanni stundum gerður
vafasamur greiði nteð' þeitn, heppilegra
að liafa aðeins nafn sögumanns og láta
lesendur unt að dæma án þess að skrá-
setjari setji þar á nokkurt „mottó“.
í þessu síðasta bindi eru átta ævi-
sagnaþættir. Af þeint finnast mér beztir
„Ekkert beygjumenni" eftir Jónas frá
Grjótheimi og „Svipmót vinnunnar" eftir
Guðniund Bjarnason. Fleiri eru sæmi-
legir, t. d. „Draumurinn um heiminn“
eftir Grím Þorkelsson, sem ég lield þó,
að liægt hefði verið að gera mun meira
úr.
Ég tel vel fallið af Vilhjálmi S. Vil-
hjálmssyni að láta liér staðar numið með
þetta safn. Honum hefir tekizt að sigla
með fulluin seglum til loka, en alltaf
er nokkur hætta með safn sem þetta, að
farið sé að slaka á gæðakröfinn, ef lengi
er haldið áfram.
Hér er ekki um neitt stórverk að
ræða, en margt er þar að finna, sem
fengur er að, og var því betur af stað
farið en lieiina setið.
Baldur Jónsson.
LEIÐRÉTTINGAR
I ljóði Stefáns Har'Sar Grímssonar á bls. 11 í síðasta liefti Félagsbréfa Iiefur í 8.
línu fallið niður i í enda orðs: sá hét Vafi, — les: sá héti Vafi.
Í stökuin SigurSar Jónssonar frá Brún á bls. 44 í sarna hefti er villa í 2. ljóðlínu:
oft ég þráSi, — les: oft og þráSi. í næst síðustu Ijóðlínu í sömu stökum er ofaukið
konnnu milli orðanna hauSur og liraun.
FÉLAGSBRÉF - Áskriftarv. kr. 75,00. VerS í lausas. kr. 15,00 lieftiS. ísafoldarprentsm.