Skagfirðingabók - 01.01.2010, Side 181

181
við seinna að þeir sem sögðu okkur til
vegar hafa ekki verið sérlega kunnugir
ofan byggðar.
Við bestu aðstæður er um tveggja
tíma gangur frá Hvammi og fram í
botn á dalnum. Þar sem færið var
þungt þá sóttist ferðin nokkuð seint
og ekki vorum við komnir mjög langt
þegar Helgi félagi okkar uppgafst,
enda þungur mjög og ekki í góðri
þjálf un. Ég sagði honum að frekar
myndum við skera hann þarna en
skilj a eftir eins og hann vildi. Úr varð
að við fylgdum honum til baka niður
undir Hvamm og lánaði Pétur honum
forláta broddstaf síðasta spölinn, en
þar með vorum við orðnir staflausir að
undanskildu hrífuskaftsbroti sem ég
gekk við. Kom þetta sér illa fyrir okk­
ur því víða þurfti að prófa fyrir sér með
hengjur og skarir.
Annar búnaður okkar var með sama
sniði, heldur ófullkominn. Á fótum
höfð um við klossastígvél með grófum
sólum sem við gyrtum buxurnar ofan
í. Að ofanverðu höfðum við úlpur eða
einhverjar hempur, en allir vorum við
í ullarfötum innst. Einhvernveginn hafði
Pétur svo orðið okkur úti um nokkrar
brauðsneiðar í nesti. Dótið bárum við
svo á sjálfum okkur og bar ég farangur
Hólmsteins líka þegar á leið.
Glímuflokkur í Hólaskóla veturinn 1935–1936 sem sýndi á þorrablóti skólans veturinn
1936 og eru hér m.a. bræðurnir Þorsteinn og Pétur sem um getur í frásögninni. Piltarnir eru:
F.v. Þorsteinn Sigurðsson frá Stokkhólma, Pétur Sigurðsson frá Stokkhólma, Þór Jóhanns-
son frá Þórustöðum í Eyjafirði, Páll Sigurðsson íþróttakennari á Hólum, Sveinn Gamalíels-
son frá Skeggsstöðum í Svarfaðardal, Sigurpáll Jónsson úr Reykjavík, Árni Sæmundsson
frá Stóru-Mörk undir Eyjafjöllum. Ljósmynd: Héraðsskjalasafn Skagfirðinga.
HEIM Í JÓLAFRÍ 1935