Norðurslóð - 21.05.1985, Blaðsíða 3

Húsabakkaskóli
Hvað get ég gert fyrir skólann minn?
Sunnudaginn 12. maí, einn af þessum ágætu vordögum, sem líða
framhjá í langri nærri óslitinni röð, var múgur og margmenni saman
kominn á skólasetrinu Húsabakka. Það voru skólaslit.
Samkomusalur skólans var fullsetinn þegar allir voru sestir í
stóla, sem setið gátu og afgangurinn á gólfið. Björn skólastjóri
Þórleifsson setti samkomuna og hélt ræðu um skólastarfið og til
nemendanna og birtum við hluta af henni hér, en verðum plássins
vegna að slíta hana mikið sundur.
Góðir nemendur, foreldrar, sam-
starfsmenn og aðrir gestir. Verið
velkomin til skólaslita að Húsa-
bakka. Eg tek eftir því núna, að
hugmyndaauðgi mín er ekki
sérlega mikil. Mér dettur alltaf
það sama í hug á þessari stund.
Mikið flýgur tímin áfram. Mér
finnst ótrúlega stutt síðan
börnin, sem eru að kveðja skól-
ann fyrir fullt og allt í dag, voru
4 bekkjarnemendur fyrsta
haustið mitt á Húsabakka. Að
sjálfsögðu sýnist þá ekki langur
tíminn síðan kennsla hófst í
haust.
Þar sem hefðin er sú að hefja
skólahald hér skömmu eftir
réttir, var skólinn settur 26.
sept. sl. haust. I stað þess að
setjast strax að námsbókunum
voru haldnir starfsdagar við
skólann, sem voru í gamni
kallaðir „Haustþrælkun ’84“.
Eldri nemendur máluðu tréverk á
herbergjum sínum í sólgulum
lit, svona til að auka birtuna í
þeim í skammdeginu. Einnig
útbjuggu þeir gluggatjöld fyrir
skólastofur. Yngri nemendur
máluðu handrið og fleira úti við,
hreinsuðu til á lóð og þau yngstu
týndu lyng og lauf og settu í
krukkur, sem þau máluðu sjálf.
Allt þetta starf miðaði að því að
gera skólann vistlegri og að því
að hvetja nemendur til betri
umgengni. Eg er ekki frá því að
báðum markmiðum hafi verið
náð að einhverju levti.
Bleðill 15 ára.
Þegar ,þaustþrælkun“ var lokið
og nám átti að hefjast, varð ljóst,
að skólanum yrði lokað vegna
verkfalla opinberra starfs-
manna. Skólahald lamaðist því
áður en það komst almennilega
af stað. Kennsla hófst ekki á ný,
fyrr en í lok október og gafst nú
skammur tími til náms, áður en
jólaundirbúningur hófst. Þrátt
fyrir að kennslutími hefði
rýrnað mjög, fannst okkur ekki
ástæða til að skerða hefð-
bundinn jólaundirbúning. Það
mikla starf, sem hér fer fram
fyrir jólin, er ekki síður lær-
dómsríkt og þroskandi, en
bóklegt nám. Að venju æfðu
nemendur leikþætti, söng og
skemmtiatriði til sýninga á litlu
jólum. Þá var 15. árgangur
Bieðíls gefinn út og var það
myndarlegt blað að vanda. En
kannski er það mælikvarði á
efnahagsástand þjóðarinnar, að
sala á blaðinu varð ekki alveg
eins mikil og búist hafði verið
við.
Hvað námsefni snertir, þá var
ekki mikið um nýjungar, en þó
er alltaf eitthvað nýtt að koma
til. Sumt af svona nýjungum er
bersýnilega til bóta, en stundum
vaknar sú spurning meðal nem-
enda, hver tilgangurinn sé með
að læra þetta og þetta. Mér er
það mjög kært, ef nemendur
spyrja slíkra spurninga. Það
gefur mér þá tækifæri til nokk-
urra prédikana. Allir sjá auð-
veldlega kosti þess að kunna að
lesa. Svolítil skrift og reikningur
geta líka alltaf komið sér vel. En
það vefst kannski fyrir mönnum
hvers vegna er verið að kynna
fyrir þeim bókmenntir, eða að
kenna þeim um trúarbrögð í
Austurlöndum. Námsefni
grunnskóla verður aldrei valið á
þann hátt, að hvert atriði komi
að beinum notum síðar á lífs-
leiðinni. En það er sama hvað
kennt er. Allt nám er þjálfum
fyrir hugann og æfing í því að
læra. Ef menn ætla sér að vinna
einhver afrek, þá þarf að þjálfa
mikið. Mikið af náminu er
einmitt svona þjálfun.
Eitt af því erfiðasta við
kennarastarfið, er að finna leiðir
til að hvetja nemendur til náms
og halda þeim við efnið. Suma
nemendur þarf raunar aldrei að
hvetja. Þeir hafa gaman af að
vinna, finna til ánægju við hvern
áfanga sem lokið er og hafa til
að bera metnað til að gera vel.
En það eru hinir, sem eru vanda-
málið. Þeir sem á fínu máli eru
kallaðir vinnufælnir, er alveg
sama hvort þeir standa sig vel
eða illa og neita að sjá tilgang
með lærdómi. Nú er það aug-
ljóst mál, að umhverfi manna
hefur mikil áhrif á það hvort
þeir fara í langskólanám eða
ekki. I borgum sjá menn alls
staðar í kring um sig þörfina
fyrir menntað starfslið. Hér er
umhverfið að sjálfsögðu nokkuð
einhæfara, en hefur sams konar
áhrif á framtíðaráætlanir og
starfshugmyndir. Ég hef oft
rekið mig á, að börnin segja: Ég
ætla í Búnaðarskóla og verða
svo bóndi. Þau átta sig ekki á
því að stór systkinahópur getur
ekki allur búið á sömu jörð. Þau
átta sig kannski ekki heldur á
því, hversu ótal marga hluti
bóndi þarf að kunna. Hann þarf
að vera brot úr líffræðingi vegna
búpeningsins og ræktunarinnar.
Hann þarf að vera tækni- og
vélfræðingur vegna allra hinna
flóknu tækja. Hann þarf að vera
veðurfræðingur vegna heyskap-
arins og viðskiptafræðingur í
þokkabót, því hann er með
rekstur fyrirtækis á sínum
vegum. Þannig mætti sjálfsagt
halda áfram. Þið foreldrar úr
bændastétt þekkið þetta og eetið
Kennarar og starfslið skólans.
eflaust komið þessu betur til
skila til barnanna. En ég er með
þessum orðum aðeins að benda
á, að menntun mun alltaf koma
til góða og getur sannarlega
aldrei skaðað þann sem aflar sér
hennar.
Endurkoma 8. bekkjar.
Eins og allir fylgdust með á
síðasta ári, þá var hér tekin upp
kennsla í 8. bekk á ný eftir
nokkurt hlé. Astæðan fyrir
þessari endurkomu 8. bekkjar
var aðallega áhugi foreldra,
sveitarstjórnar og skólanefndar.
Sýndist flestum hagkvæmt í alla
staði að hafa þennan bekk hér.
Fræðsluyfirvöld voru þessu
einnig mjög hlynnt, þar sem það
er fjárhagslega hagkvæmara að
hafa 7. og 8. bekk saman, en 7.
bekk einan. Aðallega er það
vegna samkennslunnar. Nú
mun marga fýsa að _ heyra
hvernig til hefur tekist. Ég held
að ég meei fullvrða að kennslu-
lega séð hefur þetta heppnast
prýðilega. Að vísu þurftum við
að samkenna fleiri fög en okkur
þótti þægilegt, vegna þess hve
tímar voru naumt skammtaðir í
haust.
Annað mál er það, hvernig
það kemur út á vistum, að hafa
svona breiðan aldurshóp
saman. Það er óneitanlega orðið
ansi breitt bil milli 15 ára
unglinga og 7 ára barna. Það er
líka áberandi bil milli elstu og
yngstu íbúa á eldri vistinni
einni. í sjálfu sér gat ég ekki séð,
að neinir sambúðarörðugleikar
stöfuðu af þessu. En ég sá hins
vegar, að miklu máli skiptir með
hvaða hugarfari elstu börnin
koma til skólans. Ef þeim er
vistin hér mjög mótfallin og þau
telja sig þvinguð til verunnar, er
ekki hægt að vænta hagstæðrar
útkomu. Þá kemur fljótt upp sá
hugsunarháttur, að skólinn eigi
að gera eitthvað til að gera þeim
vistina ánægjulegri, skemmta
þeim eitthvað, veita þeim ein-
hver forréttindi. Þau fara að líta
á yngri skólafélagana með sama
hugarfari. Þessi litlu mega bara
passa sig að vera þeim eldri ekki
til ama. En það hefur alltaf og
alls staðar komið í ljós, að í
þessum málum er hver sinnar
eigin gæfu smiður. A stað eins
og Húsabakka, eins og reyndar
öðrum stöðum, þarf og verður
hver og einn að leggja sitt af
mörkum til að gera lífið ánægju-
legt. Með því að vera góður þegn
síns skóla og spyrja sjálfan sig:
Hvað get ég gert fyrir skólann
minn? í stað þess að spyrja
alltaf: Hvað getur skólinn gert
fyrir mig? Þá er hægt að hafa
bætandi áhrif á umhverfið, sem
koma manni auðvitað sjálfum
til góða.
Til efstubekkinga.
Elstu nemendum hér er lögð
mikil ábyrgð á hendur, hvort
sem þeim yngri er það ljúft eða
leitt. Þau verða alltaf fyrirmynd
þeirra sem yngri eru, hvort sem
hegðun þeirra er beint til fyrir-
myndar eða ekki. Þið getið öll
séð hvað það hefur að segja fyrir
allan skólabrag, hvernig elstu
nemendurnir eru innstilltir
gagnvart stofnuninni, með-
bræðrum sínum og umhverfi.
Jákvæð viðhorf, hjálpsemi,
lífsgleði og alúð þeirra eldri
getur breiðst út til allra og gert
staðinn að ánægjulegri vistar-
veru. Séu viðhorfin hins vegar
gagnstæð, er hætt við að ólundin
smitist niður eftir öllum aldurs-
hópum. Það versta sem við
getum svo lent í, er þegar
fyrirmyndirnar eru beinlínis
andfélagagslegar eignir og verð-
mæti og halda yngri börnunum í
skefjum með ógnunum og stór-
karlalátum. Það er erfitt fyrir
okkur kennarana að útskýra
fyrir yngstu nemendunum, að
fyrirmyndirnar þeirra séu hreint
ekki til fyrirmyndar. Þeim yngri
er það líka fjarlæg hugsun, að
þeirra eigin hegðun geti verið til
meiri fyrirmyndar en þeirra
eldri.
Ábyrgð ykkar elstu nem-
endanna er mikil. Skólabragur-
inn, andrúmaloftið í skólanum á
svo mikið undir afstöðu ykkar
og framkomu. Ég ætla að biðja
ykkur að melta þetta með ykkur
í sumar. Þið getið haft mikil
áhrif á það, hversu góður eða
slæmur þessi staður er.
Myndarlegt fólk
þróttmikið skólastarf.
Það var mjög gaman að fylgjast
með skírteinaafhendingu og
virða fyrir sér nemendurna sem
gengu upp til skólastjórans og
fóru stigsmækkandi eftir því sem
neðar kom í aldurárgangana.
En allt bráðmyndarlegt fólk og
fallið til að auka manni bjart-
sýni á framtíð sveitarinnar.
Að athöfn lokinni vargestum
boðið að skoða vinnusýningar
nemenda og sýndi sig þá, að
mikið hefur verið unnið í
skólanum og handavinna ekki
setið á hakanum, svo mikið var
þar af fallegum munum bæði
klæðnaði og smíðagripum ýmis-
konar.
Þá buðu nemendur upp á
kaffiveitingar til ágóða fyrir
ferðasjóð þeirra og var borð-
salurinn þéttsetinn enda viður-
gerningur með ágætum.
Senn 30 ára starf.
Það kom fram í máli skólastjóra
að á næsta hausti eru liðin 30 ár
frá fyrstu skólasetningu á Húsa-
bakka. Árgangurinn, sem út-
skrifaðist fyrir 20 árum átti
þarna fulltrúa, sem afhentu
skólanum peningagjöf til tækja-
kaupa í þakklætisskyni fyrir
gömlu, góðu árin þar.
NORÐURSLÓÐ - 3
Yngri nemendur skólans ásamt kennurum, Júlíana Lárusdóttir t. v. og Helga Hauksdóttir t.h.