Morgunblaðið - 14.02.2017, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. FEBRÚAR 2017
✝ Þorsteinnfæddist í Gerð-
um III, Gerða-
hreppi, 20. sept-
ember 1928. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjanesbæ 5.
febrúar 2017.
Foreldrar hans
voru Kristinn
Ársæll Árnason,
skipstjóri og
útgerðarmaður, f.
7.4. 1905, d. 9.8. 1987, og Kristín
Eyjólfsdóttir, húsfreyja, f. 8.7.
1900, d. 6.3. 1966.
Systkini Þorsteins eru Eyjólf-
ur Árni Kristinsson, f. 30.1.
1927, d. 8.2. 2014, og Guðrún
Alda Kristinsdóttir, f. 6.1. 1937.
Eftirlifandi eiginkona hans er
Helga Guðbjörg Þorkelsdóttir,
f. 31.10. 1929. Þau eignuðust
þrjú börn, þau eru: 1) Þorkell
Þorsteinsson, f. 2.12. 1957,
ókvæntur og barnlaus. 3) Elín
Þuríður Þorsteinsdóttir, f.
29.12. 1961, gift Gísla Will-
ardssyni. Þau eiga tvo syni, þá
Davíð Þór, f. 29.6. 1988, og Elías
Orra, f. 6.8. 1995.
Að loknu grunnskólanámi
stundaði hann nám í Reykja-
skóla. Hann tók minna stýri-
mannaprófið og lauk kenn-
araprófi frá Kennaraskóla
Íslands árið 1955. Síðar bætti
hann við sig auknum skipstjórn-
arréttindum. Hann kvæntist
Helgu G. Þorkelsdóttur haustið
1953. Hann kenndi við Barna-
skólann í Keflavík til ársins 1973
þegar hann hóf kennslu við
Gagnfræðaskólann í Keflavík.
Hann kenndi þar samfellt til árs-
ins 1997 að undanskildum vetr-
inum 1978-1979 þegar hann
stundaði nám í Kaupmannahöfn.
Þorsteinn stundaði sjómennsku
á sumrin meðfram kennslunni
um árabil og sjómennskan átti
alltaf sterk ítök í honum.
Útför Þorsteins fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 14. febr-
úar 2017, kl. 11.
Vilhelm Þorsteins-
son, f. 12.11. 1956,
hann er kvæntur
Þorfinnu Lydiu
Jósafatsdóttur,
börn þeirra eru: a)
Helga Elísa Þor-
kelsdóttir, f. 8.4.
1983, gift Bjarna
Þór Bjarnasyni.
Þau eiga þrjú börn,
þau Alexander
Aron, f. 29.11.
2010, Elenóru Ósk f. 18.8. 2012,
og Auðun Eðvald, f. 17.6. 2016.
b) Margrét Silja Þorkelsdóttir,
gift Ragnari Níels Steinssyni.
Þau eiga þrjú börn, þau Dag Vil-
helm, f. 12.6. 2008, Arnór Val, f.
21.12. 2009, og Lydiu Björk, f.
5.3. 2012. c) Ingvi Aron Þorkels-
son, f. 22.4. 1990, búsettur í Sví-
þjóð, í sambúð með Anetu Kian-
kovu. 2) Kristinn Ársæll
Þegar barn er alið upp er þörf
á hlýju, umhyggju, festu og
miklu ástríki. Þetta veganesti
fengum við systkinin í ríkum
mæli frá föður okkar. Þegar við
þörfnuðumst huggunar eða hlýju
var gott að leita til pabba og allt-
af var hann tilbúinn til að hvetja
okkur til góðra verka.
Pabbi var maður orða sinna,
heilsteyptur, heiðarlegur og
hjartahlýr. Hann var mjög þægi-
legur í umgengni, glettinn og
ljúfur að eðlisfari. Hann var mað-
ur sátta og umburðarlyndis og
reyndi ætíð að bera klæði á vopn-
in kæmi hann að ósætti eða deil-
um manna á milli.
Pabbi var alinn upp við sjó-
mennsku sem litaði allt hans líf.
Hann fylgdist vel með fréttum úr
þeim ranni alla tíð og stundaði
sjálfur sjómennsku á sumrin um
árabil meðfram kennarastarfinu
sem hann gerði að ævistarfi.
Pabbi tjáði okkur rétt fyrir
andlátið að það hefði verið eitt af
hans mestu gæfusporum um æv-
ina að velja sér kennslu barna og
unglinga að ævistarfi. Í þau 42 ár
sem hann sinnti kennslustörfum
kenndi hann fjölda nemenda sem
minnast hans með hlýju og virð-
ingu. Honum þótti vænt um nem-
endur sína og lagði sig allan fram
um að mæta þeim þar sem þeir
voru staddir.
Hann náði vel til þeirra og þeir
voru ófáir nemendurnir sem
komu á heimili okkar og fengu
aukatíma í lestri eða öðrum
námsgreinum.
Bakgrunnur hans í sjó-
mennskunni skilað sér einnig í
kennslustörfum hans þar sem
hann kenndi bæði pungaprófið
og sjóvinnu við Gagnfræðaskól-
ann í Keflavík.
Pabbi lagði ríka áherslu á
heiðarleika, vinnusemi, sam-
viskusemi og sjálfsvirðingu í
uppeldi barna sinna.
Þá kenndi hann okkur að hver
er sinnar gæfu smiður og að forð-
ast beri að mæla hamingjuna í
samanburði við aðra. Eftir því
sem árin líða verður okkur ljós-
ara hvernig pabbi mótaði okkur
systkinin og færði okkur vega-
nesti sem hefur reynst okkur vel
á lífsgöngunni og fyrir það verð-
um við honum ætíð þakklát.
Þau voru ófá árin sem pabbi
og mamma héldu með hinum far-
fuglunum austur á Eskifjörð á
æskuslóðir mömmu þar sem þau
vörðu sumrinu. Við systkinin
nutum góðs af og eigum þaðan
ljúfar minningar. Þá eiga tengda-
börn hans ljúfar minningar um
samskipti sín við hann og
mömmu.
Sama er að segja um barna-
börnin fimm og barnabarnabörn-
in sex sem minnast hans með
söknuði.
Við þökkum föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa fyrir
samfylgdina. Megi minning hans
lifa.
Þorkell Vilhelm
Þorsteinsson,
Þorfinna Lydia
Jósafatsdóttir,
Kristinn Ársæll
Þorsteinsson,
Elín Þuríður Þorsteinsdóttir,
Gísli Willardsson,
börn og barnabörn.
Við viljum minnast afa Steina
sem hefur kvatt þennan heim
sáttur eftir farsælt líf.
Afi Steini var fjölmörgum
kostum gæddur. Hann var yfir-
vegaður, fróður, auðmjúkur, þol-
inmóður og einstaklega hjarta-
hlýr.
Þessir kostir gerðu hann ekki
eingöngu að góðum afa heldur
frábærum kennara. Afi var ekki
bara kennari að ævistarfi heldur
var hann kennari af hugsjón og í
hans augum voru allir jafnir.
Hann naut þess sérstaklega að
kenna og leiðbeina þeim sem aðr-
ir höfðu litla trú á. Aðeins nokkr-
um dögum áður en hann dó áttu
hann og Margrét góða kvöld-
stund saman þar sem hann sagði
frá því að ef honum yrði einhvern
tímann falin kennsla aftur, þá
myndi hann alltaf velja „tossa-
bekkinn“ fram yfir aðra bekki.
Hann sagðist hafa notið þess
að gefa nemendum trú á sjálfum
sér og séð mörg þeirra blómstra.
Við höfum nokkrum sinnum
hitt gamla nemendur afa og oftar
en ekki hefur það borið á góma
hversu frábær kennari hann var.
Afi var víðlesinn og fylgdist
vel með fréttum. Þau amma
misstu líklega ekki af einum ein-
asta sjónvarpsfréttatíma því þau
voru með sitt eigið „tímaflakk“;
þau tóku fréttatímann upp á
VHS ef ske kynni að þau yrðu
trufluð. Afa leiddist ekki að eiga
djúpar samræður um viðskipti og
stjórnmál á milli þess sem hann
lét lítið fyrir sér fara.
Þrátt fyrir að vera sérstaklega
rólegur og oft á tíðum maður
fárra orða þá var ávallt stutt í
húmor og glettni. Hann átti það
til að lauma út úr sér vel tíma-
settum og hnitmiðuðum bröndur-
um þegar síst var von á fram á
síðasta dag.
Þær voru ófáar sundferðirnar
sem við barnabörnin fórum í með
afa en það var alltaf mikilvægur
hluti af heimsóknum okkar til
Keflavíkur.
Ef afi fór ekki í sund til að
hreyfa sig þá labbaði hann
nokkra hringi á íþróttavellinum,
það má því leiða líkur að því að
sund og frjálsíþróttaáhugi okkar
barnabarnanna hafi ef til vill
komið frá honum.
Við munum geyma fallegar
minningar um einstakan afa og
langafa,
Helga, Margrét, Ingvi
og fjölskyldur.
Hvað við skiljum eftir okkur
verður seint skilið en ég veit að
pabbi Ellu, bestu vinkonu minnar
á eftir að lifa í minningunni og á
góðum stað. Mér finnst of hátíð-
legt að kalla hann Þorstein eða
Steina eins og Helga mamma
Ellu kallaði hann, fyrir mér er og
verður hann alltaf pabb’ennar
Ellu.
Það eru margar sögur sem ég
get sagt sem endurtendra þau
ljós sem hann kveikti hjá þeim
sem voru svo heppin að vera hon-
um samferða. Hans fegurð var
fólgin í kímni og gefandi styrk
sem margir fengu að njóta og var
ég þar á meðal.
Mér fannst óendanlega fyndið
þegar borið var fram kaffistellið
góða, glæsilegt en einkar óstöð-
ugt – hann var byrjaður að brosa
áður en hellt var í bollana vitandi
að eitthvað óheppilegt væri í að-
sigi, eins og venjulega kom á dag-
inn. Síðan þegar einhverjum sak-
lausum gestinum varð á að leggja
bollann skakkt niður með tilheyr-
andi afleiðingum var hlegið í
hundrað ár.
Elsku Helga, Keli, Kiddi og
Ella, við Óddi hugsum hlýtt til
ykkar á þessum erfiða tíma.
Una Jóhannesdóttir.
Þorsteinn Elías
Kristinsson ✝ Páll Flygenr-ing fæddist í
Hafnarfirði 17.
október 1925.
Hann lést 4. febr-
úar 2017.
Foreldrar hans
voru Ingólfur
Flygenring,
framkvæmdastjóri
og alþingismaður
í Hafnarfirði, f.
24. júní 1896, d.
15. september 1979, og Kirstín
Pálsdóttir Flygenring hús-
móðir í Hafnarfirði, f. 18.
ágúst 1897, d. 9. janúar 1980.
Foreldrar Ingólfs voru August
(Þórðarson, bónda á Fiskilæk í
Melasveit Sigurðssonar) Fly-
genring, kaupmaður, útgerð-
armaður og alþingismaður í
Hafnarfirði og Þórunn Stef-
ánsdóttir (bónda á Þóreyjar-
núpi í Miðfirði Jónssonar)
Flygenring. Foreldrar Kir-
stínar voru Páll Þorsteinsson
(Jónssonar bónda í Víðivalla-
gerði), bóndi í Tungu og Elín-
borg Stefánsdóttir, systir Þór-
unnar. Systkini Páls eru
Þórunn Flygenring, húsmóðir
í Hafnarfirði, fyrrverandi
starfsmaður Landssímans, f.
24. júní 1919, og Ágúst
Flygenring, framkvæmdastjóri
enskum bókmenntum, f. 14.
júlí 1963. Börn Björns og Val-
gerðar eru: Ragnheiður Þóra,
Páll Ásgeir, Björn Gunnar og
Baldur. 2) Kirstín Flygenring
hagfræðingur, f. 19. maí 1955,
gift Sigurði R. Helgasyni, hag-
fræðingi og fyrrverandi fram-
kvæmdastjóra Björgunar, f.
17. janúar 1943. Dóttir þeirra
er Þóra. Sonur Sigurðar og
stjúpsonur Kirstínar er Mar-
teinn Helgi. 3) Elín Flygenr-
ing, lögfræðingur og sendi-
herra, f. 12. maí 1957, gift
Finnboga Jakobssyni, tauga-
lækni, f. 9. desember 1956.
Dætur þeirra eru Kristel og
Björg. Páll var stúdent frá MA
1946. Nám í byggingarverk-
fræði við HÍ 1946-1949 og
framhaldsnám við Danmarks
Tekniske Höjskole, lauk prófi
þaðan 1952. Verkfræðingur
hjá Almenna byggingafélaginu
hf. í Reykjavík 1952-1959,
starfaði á verkfræðistofum í
Stokkhólmi og Kaupmanna-
höfn 1959-1961 og aftur hjá
Almenna byggingafélaginu hf.
1961-1966. Deildarverkfræð-
ingur hjá Landsvirkjun 1966-
1970, yfirverkfræðingur 1970-
1977. Ráðuneytisstjóri í iðn-
aðarráðuneytinu 1. janúar
1977 til 1. október 1990.
Útför Páls verður gerð frá
Neskirkju í dag, 14. febrúar
2017, og hefst athöfnin klukk-
an 13.
í Hafnarfirði, f.
15. janúar 1923, d.
21. janúar 1991.
Þórunn giftist
Magnúsi Eyjólfs-
syni, stöðvarstjóra
Pósts og síma í
Hafnarfirði, f. 14.
október 1915, d.
16. janúar 2009.
Dætur þeirra Þór-
unnar og Magn-
úsar eru Kristín
Magnúsdóttir og Ásta Magn-
úsdóttir. Ágúst kvæntist Guð-
björgu Magnúsdóttur Flygenr-
ing, f. 19. janúar 1924. Börn
þeirra Ágústs og Guðbjargar
eru Ingólfur Flygenring,
Magnús Flygenring, Þóra Fly-
genring og Unnur Flygenring.
Páll kvæntist 20. ágúst 1949
Þóru Jónsdóttur ljóðskáldi, f.
17. janúar 1925. Þóra er dóttir
Jóns H. Þorbergssonar, bónda
á Bessastöðum og síðar á
Laxamýri, og Elínar Vigfús-
dóttur húsmóður á Bessastöð-
um og Laxamýri. Börn Páls og
Þóru eru: 1) Björn Flygenring,
hjartalæknir í Minneapolis í
Bandaríkjunum, f. 15. janúar
1953, sambýliskona Anna Þor-
grímsdóttir píanókennari, f.
12. nóvember 1956. Hann var
giftur Valgerði Hafstað, MA í
Nú hefur sá sem allir verða
einhvern tíma að lúta kallað Pál
Flygenring til sín. Þegar við hin
fengum kjörseðlana í hendur í
haust frétti Páll að hann ætti
ekkert val; endirinn væri skammt
undan.
Þetta voru kaldar kveðjur, en
þessi hlýlegi maður skildi sáttur
við lífið, enda farsæll, vinsæll, og
sæll í sínu einkalífi. Þótt árin
væru orðin mörg var hann alltaf
ungur.
„Barnið mitt,“ sagði hann og
breiddi út faðminn þegar ég hitti
hann fyrst. Þá var ég tvítug og
verðandi tengdadóttir hans og
Þóru. Þau tóku mér sannarlega
opnum örmum. Síðan eru liðin
meira en 30 ár.
Það voru forréttindi að fá að
kynnast Páli. Frá honum stafaði
hlýja og manngæska. Öllum leið
vel í návist hans, því hann hafði
einlægan áhuga á öðru fólki, hög-
um þess og sögum. Alltaf var
hann umtalsgóður og grunaði
náungann aldrei um græsku.
Hann var eini afinn sem börnin
mín kynntust, því faðir minn féll
frá áður en þau fæddust, og ljúf-
ari afa var ekki hægt að óska sér.
Börnum leið hvergi betur en í ná-
vist hans, því hann veitti þeim
ómælda athygli og umhyggju, og
naut þess að leiðbeina þeim og
segja þeim sögur. Örlátur var
hann, ekki síst á hrósið.
Páll var einstaklega fjölhæfur.
Þótt hann væri verkfræðingur að
mennt og hefði sérhæft sig í öll-
um heimsins útreikningum, þá
hafði hann líka brennandi áhuga
á tungumálum. Hann talaði reip-
rennandi ensku, dönsku og
sænsku og átti auðvelt með að
lesa bæði frönsku og þýsku.
Njálu kunni hann utan að. Svo
ættfróður var hann að um þau
efni gaf hann út vönduðustu bæk-
ur. En hann sinnti ekki aðeins
ættartrjám, því garðyrkja og
ræktun voru honum líka kær-
komið áhugamál.
Hann hafði yndi af klassískri
tónlist og var alltaf með á nót-
unum þegar um hana var rætt.
En hann var líka nýjungagjarn
og tók því fagnandi þegar barna-
börnin kenndu honum að meta
nýstárlegri tónlist.
Nýjungar settu hann aldrei út
af laginu. Hann óttaðist þær ekki
og var með fyrstu embættis-
mönnum á Íslandi sem tileinkuðu
sér tölvutæknina. Honum langt-
um yngra fólk leitaði ósjaldan
leiðsagnar hans þegar það villtist
í netheimum.
Hann var húmoristi og eftir-
herma. Þeir eiginleikar nutu sín
best þegar hann sagði sögur af
ferðalögum sínum um heiminn.
Þá stóð hann upp og brá sér í
gervi konunnar sem honum
krossbrá að hitta í finnskri saunu
og uppgötva að ætti að ausa sig
óklæddan vatni; svo lék hann af
list japönsku móttökunefndina
sem hneigði sig fyrst á hefðbund-
inn hátt fyrir honum, en alveg
niður í gólf eftir að hann rétti
þeim nafnspjald sem á stóð að
hann væri ráðuneytisstjóri.
Svo létta lund hafði hann að
hvorki skammdegi né
slagveðursrigning var honum
íþyngjandi. Þó heyrði ég þennan
orðvara mann einu sinni blóta.
Það var í fimm stiga hita norður í
landi um miðjan júlí. Hann bölv-
aði kuldanum. En rétt á eftir
skellihló hann, því innra með
honum var glaðasólskin.
Ég kveð Pál Flygenring full
þakklætis fyrir allar björtu
Páll Flygenring
✝ Guðrún Matt-híasdóttir
fæddist 16. ágúst
1940 í Reykjavík.
Hún lést 5. febrúar
2017 á hjúkrunar-
heimilinu Mörk í
Reykjavík.
Foreldrar Guð-
rúnar voru Matt-
hías Jochumsson
Sveinsson, skrif-
stofumaður í
Reykjavík, f. 17.7. 1905, d. 2.8.
1999, og Bára Sigur-
björnsdóttir, iðnverkakona, f.
8.2. 1912, d. 28.12. 1993. Guðrún
var einkabarn þeirra.
Guðrún giftist 23.12. 1964
Sigurði St. Helgasyni, lífeðl-
isfræðingi, f. 19.8. 1940. For-
eldrar hans voru Helgi Guð-
1969-1971. Guðrún hóf nám við
Myndlista- og handíðaskólann í
Reykjavík árið 1977 og lauk því,
eftir hlé, árið 1987.
Guðrún starfaði að loknu
stúdentsprófi hjá Ríkisendur-
skoðun en bjó síðar í Frakklandi
og Svíþjóð. Heimkomin starfaði
hún sem aðstoðarmaður á rann-
sóknastofu í lífeðlisfræði en
gerðist svo fiskeldisbóndi og
hundaræktandi að Húsatóftum
við Grindavík 1978-1985. Hún
starfaði sem handavinnukenn-
ari við Grunnskólann í Grinda-
vík 1978-1982. Samhliða þessum
störfum sinnti hún myndlist og
svo eingöngu eftir lokapróf frá
Myndlista- og handíðaskólanum,
fyrst í Reykjavík en svo síðar á
Laugarvatni. Guðrún hélt bæði
einka- og samsýningar. Síðustu
ár Guðrúnar bjó hún í Reykjavík
en fluttist á hjúkrunarheimilið
Mörk árið 2015.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Kristskirkju, Landakoti, í dag,
14. febrúar 2017, og hefst at-
höfnin kl. 15.
mundsson, pípulagn-
ingameistari í
Reykjavík, f. 16.2.
1902, d. 1.10. 1973,
og Marta Jónsdóttir,
húsfreyja, f. 11.6.
1907, d. 3.10. 1992.
Sonur Guðrúnar
og Sigurðar er Matt-
hías Sigurðarson, f.
1971, maki Dalla
Ólafsdóttir, f. 1975.
Þeirra börn eru
Urður, f. 2004, Ólafur Ragnar, f.
2007, og Guðrún Katrín, f. 2011.
Guðrún lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík ár-
ið 1960. Hún lauk BA-prófi í
frönsku og mannskynssögu frá
Háskóla Íslands árið 1967. Þá
lagði Guðrún stund á hand-
íðanám í Gautaborg á árunum
Guðrún, tengdamóðir mín,
sem við kveðjum í dag var Reyk-
víkingur en jafnframt Grímsey-
ingur sem bjó í París, Svíþjóð og
Portúgal í allmörg ár. Hún var
stoltur stúdent úr Menntaskól-
anum í Reykjavík sem gerðist
síðar fiskeldisbóndi að Húsatóft-
um við Grindavík með Sigga
tengdapabba og tók þátt í bæj-
armálum þar fyrir Alþýðubanda-
lagið. Guðrún sem kölluð var
Gunna af sumum en Minna af
öðrum var líka myndlistarmaður
sem lærði í Myndlista- og hand-
íðaskólanum og var mikil hann-
yrðakona. Hún átti fjölbreytt og
margþætt líf sem við minnumst í
dag.
Ég kynntist Gunnu fyrir tæp-
um sautján árum þegar við Matti
Guðrún
Matthíasdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KJARTAN BJARNASON,
fyrrverandi bæjarverkstjóri
Garðabæjar,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Grund 7. febrúar.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju, Kópavogi, fimmtudaginn
16. febrúar klukkan 13.
Ragna Pálsdóttir
Kolbrún Kjartansdóttir Ásþór Ragnarsson
Páll Bjarni Kjartansson Þuríður Pálsdóttir
Hrafnhildur Kjartansdóttir Jón Þorvaldur Bjarnason
Hrefna Nellý Ragnarsdóttir Jón Sigurbjörnsson
Kristín Stefánsdóttir Jón Sverrir Erlingsson
barnabörn og langafabörn