Skírnir - 01.01.1959, Page 194
188
Halldór Halldórsson
Skírnir
„rubba upp og vaða elginn“. Ég veit, að þessi er ekki skoðun
doktorsefnis. Einmitt þess vegna langar mig nú til að lesa
upp frægan kafla úr íslenzkum bókmenntum, þar sem fyrir
koma 11 setningar, tvær aðalsetningar og níu aukasetningar,
í tveimur málsgreinum. Menn taki eftir, að aðalsetningamar
eru eins fáar og af verður komizt með. Kaflinn er þessi:
En þótt konungr sjá sé góðr maðr, sem ek trúi vel, at sé,
þá mun þat fara heðan frá sem hingat til, þá er konunga-
skipti verðr, at þeir em ójafnir, sumir góðir, en sumir illir.
En ef landsmenn vilja halda frelsi sínu, því er þeir hafa
haft, síðan er land þetta byggðisk, þá mun sá til vera at
ljá konungi enskis fangstaðar á, hvártki um landeign hér
né um þat at gjalda heðan ákveðnar skuldir, þær er til lýð-
skyldu megi metask.
Ég veit, að það er ekki ætlun doktorsefnis að lauma því
að lesendum, að stíll af þessu tæi sé stíll þeirra, sem mbba
upp og vaða elginn.
Ég mun nú ljúka máli mínu. Ég vil að lokum þakka praeses
fyrir merkilegt fræðirit. Beztu einkenni hans em þau, að
hann er dyggur, athugull og glöggur rannsakandi, en mér
virðist honum láta miður að skapa sjálfstæðar fræðilegar
kenningar.