Breiðfirðingur - 01.04.1955, Blaðsíða 14

12
BREIÐFIRÐINGUR
um Jón Hákonarson í mörg ár, vorum ekki undrandi yfir
þessu áliti almennings,
Og við vissum meira, við vissum, að það var fyrst og
fremst átthagaást Jóns og félagsleg fórnarlund, sem höfðu
gjört hann að veitingamanni í Bjarkalundi. Hann var hug-
sjónamaður, sem alltaf var reiðubúinn að fórna eigin hags-
munum og hætta þeim í tvísýnu til þess að efla félags-
samtök og framfarir þeirra heilda, sem á einhvern hátt
vildu helga heill æskustöðva hans krafta sína og áhuga.
Jón Hákonarson var fæddur að Stað á Reykjanesi í A.-
Barð. hinn 9. maí 1899, en fluttist sama vorið að Reyk-
hólum og þar var alltaf hans æskudraumaland. Foreldrar
Jóns, Hákon Magnússon og Arndís Bjarnadóttir, voru þekkt
höfðingshjón og heimili þeirra rómað fyrir rausn, myndar-
skap og manngöfgi húsráðenda. Það mun og hafa verið
eitt stærsta heimili við Breiðafjörð í þá daga og voru þó
mörg fjölmenn.
Reykhólasystkinin eru mörg, en öll mannvænleg og bera
hvarvetna með sér atgjörvi og vænleik. Enda var uppeldi
þeirra vel vandað og einkum bera þau vitni þeim félags-
þroska og aðdáun gagnvart öllu fögru, sem einkenndi alda-
mótakynslóðina á Islandi. Ungmennafélögin voru þá að
festa rætur í þjóðlífinu, ef svo mætti segja. Hugsjónir hins
nýja tíma, ættjarðarást, frelsi og bjartsýni varpaði Ijóma
yfir svip og fas þess fólks, sem hafði tileinkað sér hug-
blæ hins vaknandi frelsis, sem veitti unga fólkinu alltaf
ný og ný viðfangsefni og áhugamál undir kjörorðinu: ís-
landi allt.
Reykhólasystkinin voru öll snortin þessum lífsanda gró-
andans í íslenzkri þjóðarsál. En þó mun Jón ekki sízt
hafa varðveitt þann helga eld í sál sinni. Enda óvenju-
lega hreinhjartaður maður og spekingur í hugsun, eink-
um í einkasamtölum. Átthagaást hans var svo auðug og