Breiðfirðingur - 01.04.1991, Qupperneq 42

40
BREIÐFIRÐINGUR
unum rutt burt, en settir timburveggir til hliðanna. Segir í
prófastsvísitasíu 17. júlí 1845 að kirkjan komi nú „fyrir
sjónir sem altimburhús í góðu standi“.
Ekki reyndist þó einhlítt að ryðja burt moldunum og
klæða utan með borðum, heldur skrifar séra Eorleifur pró-
fastur Jónsson í vísitasíu 25. sept. 1848, að veggur Snóks-
dalskirkju sunnan fram sé farinn að gisna sökum of mikils
naumleika við áleggingu ytri borðanna og vilji þar inn fjúka,
blása og rigna, líka af þekjunni innanvert yfir kórnum sömu
megin, ennfremur vilji innfok af snjóum á vetrum verða
mikið að norðanverðu með fótstykkjum og inn á gólfið.
Sjálfsagt hefur kirkjan goldið þess að ekki var nógu vel
gengið frá í upphafi, og entist hún verr fyrir bragðið, þótt
viðhald batnaði mjög síðar.
Skal nú ekki lengur rakið, en horfið til ársins 1873 um
haustið. Þá er héraðsprófastur staddur í Snóksdal, séra Jón
Guttormsson í Hjarðarholti, og skrifar um kirkjuna:
Húsið tekur eðlilega afturförum með vaxandi leka, einnig
hefur borið á að húsið er farið að snarast, mest næstliðið
ár, á norðurhliðina, og virðist vera að gliðna að neðan, en
þar sem húsið er fornt og grunnlaust, því það er byggt upp
úr torfkirkju í timburhús, og undirslár og fótstykki auð-
sjáanlega farin að bila, þá hefur eigandi kirkjunnar við
orð að taka húsið alveg hið fyrsta hann fái því viðkomið
vegna viðaraðflutninga og grjóts í grunninn, og óskað
meðmæla viðkomandi héraðsprófasts með því við biskup-
inn að hann fái að rífa það niður og byggja upp að nýju,
svo fljótt sem hentugar kringumstæður leyfa.
Auk prófasts skrifa undir þessa vísitasíu bændurnir Kristján
Guðbrandsson (á Gunnarsstöðum) efstur, Þorsteinn Arason
Bergmann (á Hrafnabjörgum), Jón Sveinbjörnsson (á Hóli)
og Kristján Sigurðsson (í Selárdal).
Eigandi kirkjunnar, sem prófastur nefnir, var Kristján
bóndi Guðbrandsson á Gunnarsstöðum. Faðir hans var
Guðbrandur Magnússon bóndi á Hólmlátri, auðsæll maður