Breiðfirðingur - 01.04.1994, Page 80
78
li R E IÐFIRÐINGUR
vissi að þeir fylgdust með bátnum, sem nú kom í ljós, en hvarf
fljótt bak við eyjuna. Eftir stund sá ég að Bjarni, Sigmundur
gamli og vinnumaðurinn voru komnir ofan að sjónum og
hrundu fram báti, sem þar var í nausti. Þeir reru í flýti út úr
vognum og hurfu svo bak við Skeley. Stormurinn hamaðist í
vindhviðunum, og sjóstrókarnir virtust alltaf hækka. Þeir ientu
stundum á húsinu og vorum við hrædd um að þakið myndi
fara, en húsið sjálft var steinhús. Okkur fannst tíminn lengi að
líða, því að við vorum öll óttaslegin vegna mannanna, sem
voru á sjónum.
Að lokum sáum við þó að báturinn kom aftur fyrir Skeleyj-
artangann og reri inn í voginn, en þar var lygn sjórinn. En nú
sáum við líka að fjórir menn voru á bátnum, og vissum þá líka
að slys hefði orðið. Sigmundur og Bjarni hjálpuðu nú mannin-
um upp úr bátnum og leiddu hann á milli sín heim. Hann var
berhöfðaður og sjóblautur allur og stundi mjög. Hann var
strax háttaður ofan í rúm, færður í þurr föt og hitaðir ullarflók-
ar og vatnsflöskur heitar settar í kringum hann og kynt vel upp
herbergið, því að hann var allur mjög kaldur og skalf mikið.
Hann hresstist nú samt furðu fljótt, og varð ekki meint við
þetta. En ákaflega var hann daufur og miður sín á eftir - eða
það fannst mér. Þessi maður hét Valgrímur Sigurðsson og var
A