Breiðfirðingur - 01.04.1994, Qupperneq 83

MINNINGAR
81
hins vegar að komast í Miðstræti 10, til hjóna sem hétu Olgeir
Friðgeirsson og Þorbjörg kona hans. Miðstræti er skammt frá
barnaskólanum, og fannst okkur systrum það heppilegt, því að
þá gætum við oft hittst. Hólmfríður frænka tók vel á móti okk-
ur, en Imba fór strax upp í Miðstræti og skildi þar með okkur.
Mér leist nú svo sem sæmilega á þetta heimili, sem ég átti að
búa á. Hólmfríður frænka var alltaf indæl, hjálpleg, fórnlus og
glaðlynd. Það þekktum við nú heiman að. Júlíus hafði ég
aldrei séð fyrr, en liann var ósköp almennilegur karl, en ég
kynntist honum aldrei mikið.
Ég fékk nú ekki sérherbergi þarna, enda var húsaleiga sama
sem ekkert reiknuð. Ég svaf í sama herbergi og Hólmfríður,
og þar sváfu líka dætur Júlíusar, Sesselja og Friðbjörg, senr
alltaf var kölluð Fríða. Þær voru 11 og 9 ára. Hólntgeir -
yngsta barnið - var þriggja ára og svaf hjá Hólmfríði, sem
unni honum, eins og hann væri sonur hennar. Halldór, sent var
8 ára, var í stofunni hjá pabba sínum. Stofan var stórt herbergi
og var lítið eða ekkert notuð á daginn, og þar mátti ég vera og
lesa, þegar ég kom heim úr skólanum.
I Kennaraskólanum átti að vera þriggja ára nánt, en ég hafði
hugsað mér að taka 2. bekk, svo að ég ekki þyrfti að vera
nema tvo vetur. Til þess þurfti ég að tala við skólastjórann,
séra Magnús Helgason. Ég hafði nú hlakkað ósköp til að fara í
skólann og hugsaði mikið um það heima hvernig þar myndi
vera. Og eina nóttina unt sumarið dreymdi mig að ég væri
komin suður í Kennaraskólann og hitti séra Magnús. Ég þótt-
ist þá taka vel eftir húsinu og skólastjóranum, og mundi það
vel.
Nú þegar ég í raun og veru gekk suður Laufásveginn, og
kom að skólahúsinu, þekkti ég það alveg úr draumnum. Og er
ég svo stóð augliti til auglitis við séra Magnús, sá ég að hann
var alveg eins og mig hafði dreymt hann. Nú virtist mér hann
líka, eins og ég lærði seinna að þekkja hann, ljúfur og skiln-
ingsríkur á ástæður mínar. Hann sagði, að vissulega væri mér
heimilt að reyna að taka próf inn í 2. bekk, en taldi að ég
myndi ntissa mikils, ef ég sleppti 1. bekk, því að þar ætti að-
f> Bi'ciiyirftingur