Freyja - 01.05.1909, Síða 22

FKEYJA
XI. 6.
■242
anna. Frúin andvaFpaöi- er hún minntist þess, hve langt var
síðan að einasta barnið hennar hafði vafið litlu handleggjun-
um um hálsinn á sér, En það var ein af þeirn fórnum sem ó-
týgin kona verður að leggja á altari ættgöfginnar. A því alt-
ari hafði hún íórnað öllnnv viðkvæmustu tilfinningumhjarta
síns. Vivían átti að verða, mikil stúlka sem sverði sig ckki
í móður- heldur föðurœttina.
Nú heyrðist fótatak og Vivfan, sem þekkti fótatak föður
síns,. spratt upp og sagði. , ,Má ég fara. móðir?“
,,Nei, góða mín,“ sagði frúin og virti dóttur sína fyrir sér
með hálf gerðum kvíða. ,,Það er bezt þú sjáir þetta til enda
svo þú lœrir að þekkia þessa stétt, þessa stétt sem stelur, “
bætti hún við með óútsegjanlegri fyrirlitningu fyrir vinnuhjúa—
stéttinni. —sinni eigin stétt,
II,
,,Svoþú hefir verið rœnd, góða mín, “ sagði Charleroi
er hann kom inn og var ekki trútt um að glettni hrygði fyrir í
gáfulegu augunum hans.
,,Já, Órville, “ svarat'i írúin eg sagði honom svo alt urn
peningana. Hún hefði látið þá á botninn í efstu skrifborðs-
skúffuna og læst henni. Enginn llefði séð til sín nema dóttir
þeirra og henni hefði hún bannað að segja nokkrum frá því.
, ,En ég er viss um að þjófurinn er í húsinu, “ sagði hún.
Charleroi gekk'yfir að skrifborðinu, skoðaði nákvœmlega
í skúffuna og sagði: ,,Þetta hefir kvenmaður gert, það sýnir
frágangurinn og hún hefir haít iykil.“
,,Er þetta ekki verk sem lögreglan œttí að gera?“ sagðí
frúin bæði gröm og hissa á því að herra Charleroi skyldi leggja
sig niður við að rannsaka þjöfnaðarmál.
,,Ekki endilega. Hver veit nema þetta haii verið gjört
út úr neyð, Veizt þú nokkuö um hagi vinnufólksins?"
,,Ég!“ sagði frúin og leit framan í hann i v on um þá
velþóknun, sem hún var einatt aö leita eftir, en fann ekki
fremur nú en fyr. ,,Nei! H\að kemur þr.ö h'ka þessu við? er
ekki þjófur þjófur og þjóínaður þjófnaður?-1
Frúin sá elki g'arr.; an-i í auj um manns síns, en barníð