Fram - 19.04.1919, Blaðsíða 3

Nr. 16
FRAM
63
Tilkynning.
AUur trjáviður og alt er finst á
floti, hvort heldur er inni á Siglu-
firði eða í hafinu hér fyrir utan
er vogrek er afhenda ber sýslu-
manni ! eða undirrituðum gegn
björgunarlaunum.
Siglufirði 17. apríl 1919
Guðm. Hafliðason
hreppstj.
Leiðréttihg.
í kvæðinu »í ríki ljóssins« sem prentað
^fir í 10. tölubl. af »Fram« þ. á. hafa orð-
ið þessar prentvillur:
1. v. 6. 1. ótakmörkuð, les: ótakmarkað
s. v. 7. 1. sálarljóð, les: sólarljóð
2. v. 1. 1. ertu frjáls les: áttu frjálst
Þessar villur eru lesendur blaðsins góð-
fúslega beðnir að reiðrétta.
Listi yfir þá sem afhent hafa
»Fram* peningagjafir til fólksins
sem varð fyrir eignatjóni af völdum
snjóflóðsins 12. þ. m.
Jón Guðmundsson 50.00
Sig. Kristjánsson 75.00
Hannes Jónasson 25,00
Albert Jónsson 5,00
Mattíhas Hallgrímsson 100.00
Rögnv. Snorras. og kona hans 200.00
Tom Hallgrímsson 20.00
Mabba —»— 20.00
Borri —»— 20.00
Adda —»— 20,00
Sinna —»— 20.00
Kr. 555.00
Það er myndarlega af stað farið
af þessum gefendum en betur má
ef duga skal, og erum vér þess
fullvissir að Siglfirðingar hlaupa
allir undir bagga með fólki þessu
og leggja a 11 i r eitthvað af mörkum
»Fram« býðst til þess áfram að veita
viðtöku gjöfum, og munum vér
þegar vér álitum samskotunum lok-
ið kveða til valinkunna menn til
þess að ráðstafa peningunum sem
réttlátast, hafi gefendur ekki ráðstaf-
að þeim sérstaklega. Vér vitum að
fjöldi fólks hefur hjálpað þessu fólki,
þó ekki hafi verið með peningagjöf-
um, þá ýmsu öðru sem fólkinu kom
best fyrst í stað, mat, klæði og
húsnæði.
Allir vita að Sigfús Ólafsson á
Árbakka og kona hans Solveig Jó-
hannsdóttir hafa veitt móttöku allri
fjölskyldunni sem bjargað var úr
Neðri-Skútu; þeim sé heiður fyrir
þetta. Auðvitað geta þessi hjón ekki
haldið áfram að hýsa og fæða fólk-
ið sem fyrir snjóflóðinu varð, því
verður að sjá annan veg farborða.
Munið eftir því að senda »Fram,c
til hjálpar þessu fólki, þó ekki sé
nema ein eða 2 krónur hver, það
dregur engan einstakan.
íslensk
Sumarkort
mjög falleg fást í verslun
Jens Eyjólfssonar.
Kýr.
Prjár kýr til sölu. Menn
snúi sér til
Hannesar Jónassonar.
Ósætt kex, 2 <eg.
Friðb. Níelsson.
Ritstjóriogafgreiðslum.: Sophus A. Blöndal.
Siglufjarðarprentsmiðja.
Nýkomið i vers/un
Helga Hafliðasonar
Léreft bl. og óbl., 7 teg.
M orgunkjólatau
Ermafóður
Baðhandklæðim]ögstór5.00 st
Do. dálítið minni 3,75 st.
/a losier
Tjörukústar
Orfaefni
Brýni
Lampar 8‘“ 6“‘ með glösum.
Handluktir mjög góðar
Axir margar teg.
Prímusar
Prímushausar með hringjum
Straujárn tungur tilheyrandi
Kalfakts-Hamrar
Brjóstsykur fleiri teg.
Chocolade
Cacao
VinHlarm*rZ*r teS- Danskirmjög
v góðir. Heilkassinn 24 kr.
Cigarettur margar teg.
Spil
Sjóstígvél íslensk
Do með trébotnum
Mikið úrval af email.vör-
um og m. m. fl.
Komið og spyrjið um verð
áður en þið kaupið hjá
öðrum.
24
. Þetta var ekki fyrir kjarkleysi, heldur vegna þess, að hann
var í eðli sínu mótfallinn öllum ofbeldisverkum. Hann viidi gjarn-
an vera foringi pólskrar uppreistar, en hann vildi ekki hvetja rýt-
ing sinn til launmorða.
Hann hafði fengið fregnir um að keisarasonurinn ætlaði sér
að ferðast til Win á laun, og einnig um það að hann ætlaði að
vera viðstaddur á dansleiknum.
í raun og veru var hann níhilistununi til ómetanlegs gagns;
hann var alstaðar með, heyrði margt er fáir vissu, Qg sagði þeim
frá öllu er þá varðaði um að vita.
Það var hann sem hafði lagt á öll ráð um burtnám keisara-
sonarins. Mirkovitsch átti að lána hús sitt til þess að geyma fang-
ann í, og dóttir hans átti að lokka hann þangað. Balukin og bróð-
ir hans áttu að gefa gætur að því hvernig alt færi fram eins og til
var ætlast. Sjálfur ætlaði Ivan síðar að takast á hendur að fram-
kvæma eitthvað hættulegt, sama hvað þao væri, ef hann einungis
væri laus við að lókka hinn varnarlausa unga mann í hættulega
gildru.
Nikulás Aleksanderson hafði ekki grunað nokkurn hlut. Staður
og tími var heppilega valið; á kjötkveðjuhátíð höfðu allir löngun
til að skemta sér, og hann var kominn til Wínarborgar í æfin-
týraleit.
Hann hafði ekki hug á öðru en stúlkunni fögru, skínandi
augum hennar og freistandi orðum; hann hljóp á eftir henni
og stökk inn í vagninn, Hin stutta leið frá tónleikahúsinu til
Heumarkt var nægileg til að hleypa hjarta hans í bál. Hann tók
flauelsgrímuna af stúlkunni, og fullvissaði sjálfan sig um, að and-
lit hennar var ekki síður fagurt en hann hafði gert sér í hugar-
Iund. Hefði hann ekki verið jafn ungur og auðtrúa og hann var,
hefði hann ef til vill orðið var við ofurlítið hæðnisbros á barns-
leguni vörunum og augnaráð — var það meðaumkun? — sein
gerði augu hennar enn þá ómótstæðilegri.
Vagninn staðnæmdist úti fyrir porti einu, sem flestum myndi
hafa virst skuggalegt og óviðfeldið. Nikulás hljóp upp breiðar
steintröppur, er lágu að húsinu, án þess að hugsa um annað en
stúlkuna yndisiegu, er var nokkur skref á undan honum. Hann
21
um tímum lengur til þess að ljúka við bréfaskriftir hans. Þegar
því er lokið er eg laus, og get farið strax af stað.
— Látum Ivan gera sem hann álítur best, sagði forsetinn.
— Enginn okkar hinna á jafn hægt með að komast yfir landa-
mærin og hann, og þriggja daga töf er minni hætta en að fela
skjölin hvefjum sem vera skal.
— Að þessu hefir aldrei neinn grunur fallið á mig, sagði
Valenski. — Að vísu hafa skjöl mín einusinni verið ransökuð
við landamærin. — Það var eftir að Dunajevski var tekinn fastur,
og þá máttu allir Pólverjar þola sömu meðferð. En til allrar ham-
ingju hafði eg ekkert hættulegt ineðferðis í það skipti.
— Já, en nú! sagði kvíðaleg rödd.
— Eg legg öll skjöl vor í umslag og set á það innsigli er-
indrekasveitar páfans. Staða mín er kunnug, og skjölin eru óhult
á þann hátt.
— Eigum við að segja nokkurnvegin óhult, sagði ruddaleg
rödd út í horni.
— - Það er að minsta kosti ábyggilegt, að við höfum engan
tryggari sem sendimann en hann, sagði forsetinn. — Fyrirætlun
hans er sú eina sem nokkra tryggingu gefur.
— Eg lofa því hér með og legg við drengskap minn, sagði
Valenski með ákafa, — að þessi skjöl skulu eftir fjóra daga vera
heilu og höldnu í höndum Taran'íevs, og hann skal einnig hafa
fengið að vita um hið rösklega afreksverk er vér höfum fram-
kvæmt í kvöld, og sem að veita Dunajevski og félögum vor-
um frelsi. Skyldur mínar gagnvart kardinálanum geta ef til vill
hindrað mig í að hitta ykkur aftur áður en eg fer burtu, segið
mér því hvað þér hyggið nú að taka fyrir á meðan.
— Pað er nú ekki mikið sem við getum gert, sagði forset-
inn. — Sumir af oss gefa gætur að Lavrovski, aðrir að frú Demi-
doff. Ef vér fáum minsta grun um að þau grípi inn í málið, eða
leiti hjálpar lögreglunnar, þá sendum vér þeim sömu aðvörun og
þá er Taraníev gefur út í Pétursborg.
Munið eftir því Valenski, sagði einn af þeim er viðstaddir
voru, að áhyggjur vorar um yður og skjölin verða á hæsta stigi
á fjórða degi hér frá. Sendið oss því, ef þér mögulega getið án