Fram - 19.04.1919, Qupperneq 4

64
FRAM
Nr. 16
Heildverzlun
Garðars Gíslasonar
Hverfisgötu Reykjavík
er birgð af ýmsum nauðsynjavörum, svo sem:
Ávaxtavíni (Eplavín)
Borðsósur
Edik á tunnum og flöskum
Súkkulaði margar teg.
Cacao
Export - Kaffi
The
Ö1 í kössum
Gerduft
Plötutóbak
Vindlar og vindlingar
Svertur allskonar
Málningarvörur allskonar
Gaddavír
Ljábrýni
Gólfdúk (Linoleum)
Járnvörur allskonar
Fiskilínur (enskar)
Línutauma
Öngla Nr. 7 og 8 extr. extr. long
Vefnaðarvörur alsk.
Timbur b^viður allskonar
með hverju skipi.
Suðusukkulaði 2 teg.
Sigarettur margar teg.
Brjóstsykur
Karamellur
Sveskjur
Export og margt fleira
fæst hjá
Páli S. Dalmar.
Víking-skilvindnr
3 stærðir nýkomnar til
S. A. B/önda/.
Ylm-vatnsglös
og ýmislegt fleira hentugt
til sumargjafa hjá
S. A. Blöndal.
Cacao
kostar 2,70 V2 kg. hjá
S. A. B/öndal.
Reyktóbak
frá 0,90 pakkinn.
Hvergi meira úrval!
FriÖb. Níelsson.
Besta
sumargjöfin
er
svuntusilki
frá
Hallgr. Jónssyni.
Nýkomið:
Náttkjólar
Millipils
Verkamannabuxur
Pvottasápa
Stangasápa
Tvinni sv. og hv.
Saumnálar 3 teg.
Heklugarn
Blámi o. m. fl.
í verslun
Sig. Sigurössonar.
Undirsængurdúnn
á 5,00 kgr.
(4,50 pr. kg. ef keypt eru 10 kg. í einu)
FriÖb. Níelsson.
Ósæt dósamjólk
á 1 krónu dósin.
Friðb. Níelsson.
Nýjar vörubirgðir
Símar 281 og 481 Símnefni „Garðar.“
Bollapör, diskar asjettur, kristalskálar, kristalföt,
vatnsflöskur, kökukefli, sleifabretti, lyklabretti,
handklæðabretti, kaffikönnur, hnífapör,
fæst hjá
Páli S. Dalmar.
22
þess að það hafi hættu i för með sér, tilkynningu þegar þér hafið
talað við Taraníev.
— Það skal eg gera, svaraði Ivan. — En verið rólegir, það
skal ekkert verða að skjölunum. Strax og eg hefi afhent þau fer
eg aftur til landamæranna, og bíð þar eftir Dunajevski og félög-
um hans, til þess að afhenda þeim peninga þá er eg hefi meðferðis
til þeirra.
Fundinum var nú slitið. Tóbakspípur og vindlingar komu
nú aftur fram og menn spjölluðu saman um daginn og veginn.
Forsetinn talaði rólega við Valenski, sem hafði stungið hin-
um dýrmætu skjölum í vasa sinn.
Ivan var sá fyrsti sem stóð á fætur.
— Nú verð eg að kveðja ykkur, mælti hann. — Þegar við
sjáumst næst verð eg búinn að fara til Pétursborgar, og þá verð-
ur Dunajevski og félagar hans orðnir frjálsir menn, og geta aft-
ur sameinað sig við oss til þess að vinna að velferð Rússlands.
Oóða nótt allir saman!
— Oóða nótt!
— Góða ferð!
Allir réttu honum hendina, vini þeirra og félaga, Sú hugs-
un vaknaði ef til vill hjá einum og öðrum, að þeir sæu hann al-
drei framar, en það voru þeir eldri sem þannig hugsuðu, menn,
sem vissu, að í Rússlandi eru menn aldrei óhultir, hafi þeir á
sér eitthvað skrifað. í hjarta sínu báðu þeir fyrir honum um
leið og þeir þrýstu hendi hans,
Svo bjuggust menn til að fara. Hér var ekki meira að gera,
og flestir þessara manna voru ekki að eins níhilistar, þeir voru
einnig ungir menn sem langaði til að líta yfir hið síðasta af glaumi
og gleði kjötkveðjuhátíðarinnar.
Tíu mínútum síðar mátti sjá þá innanum mannfjöldann hlæj-
andi og spaugandi — þessa menn er höfðu framkvæmt eitthvert
það djarflegasta og hættumesta tiltæki, sem þekkist í sögu leyni-
félaga Rússlands. Peir virtust hafa gleymt að nokkuð það væri
tii er héti konunglegir gísar og leynilegar sendiferðir, og að
einn af félögum þeirra hafði líf þeirra í hendi sér, og var í þann
23
veginn að fara með þýðingarmestu skjöl þeirra til Pétursborgarj
beint í ginið á þeirri slóttugustu lögreglu, sem til var í heiminum.
IV.
Ivan Valenski hafði verið kátur og áhyggjulaus þegar hann
talaði við vini sína. En hversu mikið vissi hann í raun og veru
um hve heppilega honum myndi ganga, að komast yfir hin rúss-
nesku landamæri?
Als ekki neitt. /
Orunaður? Já — hver og einn gat hvenær sem vera skyldi
orðið »grunaður,« í augum hinnar rússnesku lögreglu. Og svo
— látum hann svo reyna að komast yfir landamærin með skjöl,
dýrmæta gripi, leyndarmál — hann mun brátt komast að raun um
hvað það er að vera »grunaður.«
Valenski vissi ekkert um hvernig álit rússneska lögreglan hafði
á honum. Rað var ekki ólíklegt, að grunur gæti fallið á mann,
sem eins og hann, dvaldi mest utanlands, og hitti þar margt af
útlægum löndum sínum.
Hann var Pólverji, og einungis þess vegna tók hann þátt í
samsærum, ekki fyrir það að hann tryði á allar þær fjarstæður
og draumsjónir, er landar hans börðust fyrir, heldur vegna þess
að honum lá það í blóðinu, að vera með í samblástri gegn hverri
stjórn.
Hann hugsaði ekkert um það, hvort þau samsæri, er hann
tók þátt í, myndu koma nokkru raunverulega í framkvæmd. Hann
var of ungur til þess að hugsa um framtíðina. Hin líðandi stund
var honum nóg.
Vanalega var hann því mótfallinn að láta mikið skríða til skara.
• Ræður Mirkovitsch, er jafnan lýstu blóðþorsta, höfðu ill áhrif á
taugar hans. Hann gat fundið upp hin allra flóknustu og hyggi-
legustu ráð til þess að eyðileggja harðstjórann og alt hans hyski,
en kaus þó að lokum að ekkert yrði úr framkvæmdum.