Fram - 26.04.1919, Síða 3

Nr. 17
FRAM
65
Þormóður Torfason,
sagnaritari
1719—1919.
Niðurl.
Sama ár var Þorm. skipaður
»Komers« í Stafangursstifti í Nor-
egi, og giftist þá um haustið norskri
konu, — Önnu Hansdóttur; — fjekk
hann með henni í heimanmund
stórbýlið Stangarland á Karmeyjunni
við Haugasund. — Jafnframt var
F’orm. um hríð konunglegur »an-
tiquarius* í Kaupm.höfn.
1671 ferðaðist hann heim til ís-
lands; — kom hann á heimleiðinni
í Sámsey og lenti þar í slagsmál-
um og varð mannsbani »ð óvilja
sínum. — Var hann fyrir það dæmd-
ur til lífláts, en hæstirjettur breytti
dóminum í opinberar skriftir og fje-
bætur.
F*etta slys fjekk mjög á Þormóð.
— Bjó hann þá um hríð búi sfnu
þar á Stangarlandi í kyrð og ró og
hafði sig lítt frammi, til ársins 1682.
— Þá var hann útnefndur »Sagna-
ritari konungsríkisins Noregs,« með
prófessors rnetorðum og 600 Rdl.
launum. — Reit hann þá aðalritverk
sitt, Noregssögu, alt frá elstu tím-
um og til ársins 1387. — Hún var
prentuð 1711 og gjörði nafn hans
frægt víða uni lönd.
1704 heimsótti Friðrik IV. Dana
og Norðmannakonungur Rormóð,
og dvaldi með allri fylgd sinni 2
daga sem gestur hans á Stangar-
landi; — las Rorni. honum kafla úr
sögu sinni, og þótti konungi mikils
um vert.
1705 veiktist Rorm. og varð aldrei
upp frá því svo heill heilsu að hann
gæti að ritstörfnm unnið, varð því
Noregssaga hans eigi lengri en til
ársins 1387,
Konu sína hafði hann mist í
svartadauðanum 1695, en 1709 gift •
ist hann aftur; — lifði hann með
seinni konu sinni í 9 ár en varð
aldrei heill heilsu. — Hann dó 30.
jan. 1719, á Stangarlandi, og er graf-
inn undir kórntim í hinni æfagömlu
og merkilegu kirkju á Ögnvaldsnesi
við Karmsund.
Af öðrum ritverkum Rormóðar,
má sjerstaklega nefna sögu Færeyja,
Grænlands og Vínlands, sem allar
komu út á latínu og eru því alþýðu
að mestu ókunnar. —
__________J Jóh.
Pakkarorð.
Hjartanlegt þakklæti viljum við
hjónin votta öllum þeim sem réttu
okkur hjálparhönd í vetur sem leið
í veikindum konu minnar og þar af
leiðandi erfiðu kringumstæðum. Vilj-
um við þó sérstaklega tilnefna kven-
félagið »Von« í Siglufirði, Nú er hún
heil heilsu, og biðjum við algóðan
guð, af sinni miklu gæzku, launa
þessu góða fólki ríkulega.
Vík í Héðinsfirði 25. apr. 1919
Anna Sigurðard., Björn Ásgrímss.
Með s.s. Sterling
væntanlegt æðimikið af
Cementi
Reir sem vilja fá Cement eftir að
Sterling er komin, snúi sér til und-
irritaðs. — Ennfremur væntanlegt,
um miðjan maí næstkomandi
trjáviðarfarmni
sem seldur verður með mjög sann-
gjörnu verði. Reir sem þurfa trjá-
við ættu að snúa sér til undirritaðs
hið allra fyrsta,
Helgi Hafliðasonm
ef hann var enn á lífi. Væri hann það ekki, var líf Lavrovskis
ekki mikils virði, en svo hafði'hann þá marghleypuna við hendina.
Stefán spurði einskis. Lavrovski var þreyttur og órólegur að
sjá — það voru nægar upplýsingar fyrir hinn daufgerða Rús’sa.
Morgunblöðin fluttu engar fregnir um óþekt lík er fundist
hefðu á götunnni, og Lavrovski fór á stað að fá sér leynilög-
regluþjón.
Á ritstjórnarstofu blaðs eins var honum bent á mann er héti
Turet, Frakka er hafði við niikla reynslu að styðjast, og hafði
ágæt sambönd.
Lavrovski fór til hans. Alt að þessu hafði hann reynt að
hugsa sem minst um það er skeð hafði, hann var hræddur um
að hann annars myndi lenda á vitlausra spítala, og hann þurfti
að halda á viti sínu óskertu til þess að uppfylla skyldur sínar
.við hinn horfna prins og sitt eigið óflekkaða nafn.
Herra Turet var hygginn og fróðnr maður, en hannvarekki
almáttugur.
Lavrovski sagði honum oflítið, það fann hann sjálfur. Turet
giskaði á, að hér væri eitthvað dularfult á bak við, og reyndi að
fá að vita leyndarmál Rússans.
En Lavrovski fór undan í flæmingi. í stað þess að treysta
þagmælsku leynilögreglutnannsins og segja honum hver hinn
horfni nngi maður var, talaði hann með óljósum orðum um mjög
tiginn útlending.
Nei, þetta var ómögulegt. Turet óx æ meira og meira ó-
þolinniæðin,
— Herra greifi, sagði hann loks. — Eg skil yður ekki, Rér
komið til mín til þess að leita hjálpar í máli, er yður liggur mjög
þungt á hjarta. En um leið viróist svo, sem þér séuð fastákveð-
inn í að þegja yfir aðalkjarnanum. Ef þér íhugið þetta betur
hljótið þér að sjá, hve gjörsamlega ómögulegt mér er að hjálpa
yður undir svoleiðislögtiðum kringumstæðum,
Getið þér þá als ekkert gert? spurði Lavrovski örvænt-
ingarfullur.
Hann var svo kjarklaus og eyðilagður að sjá, að leynilög-
reglumaðurinn kendi í brjóst um hann.
Hafísinn kemur
máske, þess vegna vissara að birgja sig upp með mat. Haframjöl á 0,45
pundið í versl. »Bergen« (Bakaríisbúðinni) Gerpúlver á 0,20 pakkinn.
2 teg. af kexi seljast með miklum afslætti ef heill kassi er keyptur. Gott
fyrir 2—3 að kaupa kassa, með því sparast miklir peningar.
Kringlur á 1,00 pundið. Siglufjarðar stærstu birgðir.
versl. „Bergen.“
KringlE Cacao
á 1,00 pr. 2 kgr. í verslun tvær tegundir hver annari
Sigr. Kristjánssonar. be(rj . vers,un
Kartöflumjöl 1,10 V* kg.
Sagogrjón 1,10 „ „
Edik 2,00 líterin
Sæt saft 2,20 flaskan
Lampaspíritus 1,25 pelinn
S. A. Blöndat.
Sig. Kristjánssonar.
Ritstjóriogafgreiðslum.: Sophus A. Blöndal.
Siglufjarðarprentsmiðja.
\
25
fylgdi henni eftir í gegnum dyr er hún opnaði, og kom inn í
hvelfdan, uppljómaðan sal, var þar framreiddur Ijúffengur kvöld-
verður á borði; þjónn stóð þar hjá og með lotningarfullri kurteisi.
Hurðin, sem var stór og þung, lokaðist á eftir Nikulási með
háreysti mikilli, og þegar hann litaðist um sá hann að hin fagra
mær var horfin.
í hinum enda salsins voru opnar dyr. Nikulás gekk þangað
og kom inn í herbergi, bentu öll húsgögn til þess, að það væri
svefnherbergi ógifts manns. Engar aðrar dyr voru sjáanlegar á
herberginu og Alexander gat ekki skilið hvernig hin töfrandi dís
hefði getað sloppið frá honum. Líklega hafði hún falið sig ein-
hverstaðar og hann velti því fyrir sér hvort hann ætti að leita að
henni, halda áfram eltingaleiknum, eða hann ætti að bíða rólega
þangað til að hún kæmi aftur í Ijós — það yrði tæpast mjög
langt þangað til.
Pjónninn stóð altaf þögull ogþráðbeinn. Aðgerðarleysi hans
erti prinsins, sem var orðinn hálf óstyrkur á taugum eftir hinn
æsandi eltingaleik við stúlkuna.
En alt í einu rak hann augun í og undraðist yfir, að ekki
var lagt á borðið nema fyrir eina persónu. Að líkindum fyrir
stúlkuna sjálfa, en hverjum var þá svefnherbergið ætlað? F*að var
auðsjáanlega ekki kvenmannsherbergi. Hann hleypti brúnum, og
ásetti sér að hugsa rólega um þetta.
Nú fyrst vaknaði hjá honum óljós grunur. Hann gekk að
dyrunum — þær voru læstar. Hann undraðist ekki yfir því. Nú
var hinn veiki grunur orðinn styrkari.
— Hvar er eg? spurði hann þjóninn.
Pjónninn hneigði sig djúpt og benti á eyru sín og munn,
og hristi um leið höfuðið.
— Sannleikur eða lýgi? spurði prinsinn sjálfan sig.
F*að var auðsjáanlega gagnslaust að reyna að sprengja hurð-
ina, hún var svo sterk, að hún myndi standast öll áhlaup. Nú
sá Nikulás að hann hafði verið lokkaður í gildru — í hvaða til-
gangi var honum ráðgáta.
Nokkrar mínútur liðu, svo var hurðin opnuð hægt utanfrá,
þjónninn gekk að henni. Prjnsjnum flaug í hug að reyna að ryðj-