Fram - 03.06.1922, Page 3

fRAM
73
Nr. 20
Garðurinn hefir því alt af verið
bithagi og ekki nóg með það, held-
ur hafa kransar og blóm á leiðun-
um ekki haft frið.
Það er því engin furða þó að
þeir sem leiði eiga í garðinum séu
orónir leiðir á að gróðursetja þar
eitthvað og hlúa að þeim, þegar
þeir mega eiga það víst að sképn-
urnar rífi það í sig um leið og það
lifnar.
Pað fyrsta sem þaif að gera, til
að standa sig við það að gera þær
kröfur til almennings, að leiðin í
garðinum séu prýdd er það, að
girða garðinn svo að skepn-
ur gangi ekki í honum, og
þeirri kröfu á bærinn að sinna.
Væri garðurinn vel girtur er eg
viss um áð það yrði margur til að
prýða leiðin á vorin og sumrin með
blómum og blómsveigum, sem alt
er nú til einkis, meðan girðingin er
eins og hún er.
Hún er t. d. ekki nema 10 og25
sm. hærri að sunnan heldur en
moldarhaugarnir, sem búið er að
safna þangað úr garðinum. Ogsvo
mjög kvað að þessum moldaraustri
út fyrir girðinguna, í tvö vor að eg
hélt það ætti að fara að girða hann
með moldu, utan yfir rörin.
Það munu nú 15 ár liðin í
haust síðan byrjað var að grafa í
þessum garði og er nú farið að
þrengjast svo í honum að varla
mun hann endast lengur en 10 ár
enn. F*að er því ástæða til að fara
að hugsa um að stækka hann, sé
það hægt, af því það mun ódýrara
en að taka nýtt garðstæði.
Eg vona því að bærinn tryggi
sér nú þegar plássið norðan við
garðinn, út að túnunum því álitleg-
ast mun vera að stækka hann í þá
átt nú fyrst og síðan suður.
Það þarf vita skuld að gera dá-
lítið við þann part — taka. úr hæð-
inni sem yrði í norðvesturhorninu
og flytja niður í slakkan í norðaust-
urhotninu — áður en hægt yrðiað
nota hann allan. Eg er á því að
það eigi að fara að undirbúa þessa
stækkun strags af því að með því
er þeim gert léttara fyrir sem grafa
framvegis í garðinum og bænum um
leið til hagnaðar.
Pað á sem sé að setja hlið norð-
an á garðinn og um það á að aka
allri mold og rusli úr garðinum út
og ofan í slakkann fyrir sunnan
túnin, til að fylla upp með þvi þar.
Með þessu er mönnum gert létt-
ara fyrir að koma frá sér moldinni
frá leiðunum um leið og þeir hjálpa
til við að undirbúa stækkun garðs-
ins.
Eg vona nú að bærinn láti girða
garðinn v e I og undirbúa stækkun-
ina nú þegar á þessu sumri, því að
garðurinn á það skilið — á s v o
fallegum stað er hann —
að um hann sé svogengið að hann
verði bæjarprýði, en það verður
hann aldrei meðan hann er i 11 a
g i r t u r.
Siglufirði 1. júní 1922
Guðm. Skarphéðinsson.
Vikan.
Veðrið. Tíðin hefir verið ágæt alla
vikuna; mestaltaf blíðviðri, þóvarkalsaveður
á mánudagsnóttina, mánud. og fram eftir
þriðjudeginum, en seinni^ part vikunnar
hlýtt. Frostkalsi hefir verið oft á nóttum,
og hálf kalt ef veðrið hefir hopað nokk-
uð til norðurs.
Skipin sem vanta. Af þeim hefir
ekkert frést. — Margir tögaranna sunnu-
lensku, leituðu þeirra jafnframt því að þeir
voru á veiðum enn þeir hafa einkis orðið
vísari og varðskipið eigi heldur. V.b.
»Skaphéðinn« sem sendur var að leita að
»Samson« kom á fimtud. Hafði hann leit-
að rækilega á Ströndum; — höfðu þeir
gengið allar fjörur frá Norðurfirði og vest-
ur á Hornvík, en einkis orðið varir.
Tvö skip vanta frá vesturlandi, vélbát-
inn »Hvessing« frá Hnífsdal og vélsk.
»Skírni« frá Súgandafirði og Var bátur
frá ísafirði einnig að leita, og mætttust
hann og »Skarphéðinn« á Hornvík, enn
öll leit þeirra var árangurslaus.
Skipakomur. E.s. »Danebod« kom
hingað á miðv.d. með um 100 tonn af salti
til kaupm. og útgerðarmanna og affertnir
hér þessa dagana. Fer héðan til Græn-
lands að taka Kriolit farm til Kmh.
V.s. »Sjöstjarnan« kom hingað á miðvd.
nótt í flutningaferð, hlaðin vörum. Með
henni komu og nokkrir farþegar, — þar á
meðal Friðrik Júlíusson kaupm. sem ætlar
að versla hér í sumar eins og undanfarið.
V.s. »Stathav«, eign Helga kaupm. Haf-
liðasonar hér, kom inn á þriðjudag af
þorskveiðum að vestan með 22 skpd fiskjar.
V.s. »Brúni« frá Akureyri kom hér inn
á fimtudag á h^mleið að vestan af veið-
um, með fullfermi af fiski.
V.s. »Fönix« kom inn í dag með mann
veikan af lungnabólgu; segir um 25 skpd.
V.s. »Christiane« eign sam. versl. hér,
kom í nótt að vestan með 20 skpd. fiskj-
ar. Öll segja skipin mjög tregt um fisk við
vesturland og fiskinn fremur smáan.
«
Vélbátar eru nú sem óðast að koma
hingað, þeir, sem ætla að stunda veiðar
hér. »Hjalti« og »Skrúður« komu á þriðjud.
frá Akureyri og síðan margir fleiri, og all-
ir eru nú önnum kafnir við aó búa út
báta sína og mikill veiðihugur í sjómönn-
um vorum. Vonandi að blessaður þorsk-
urinn láti sjá sig bráðlega úr hátíðinni.
B arn ask ól an u m var sagt upp að
loknu prófi síðasta > maí. Söngpróf var
einnig þennan sama dag, og þótti söngur
Þurkaða, ósaltaða
HÁKARLSUGGA
bæði bak og eyrugga
kaupir erindreki Fiskifél.
Páll Halldórsson
háu verði, og borgar með
peningum út í hönd.
Qaddavír.
Nokkrar rúllur af góðum gadda-
vír, fást með góðu verði í verslun
Helga Hafliðasonar.
Hestakerra til sölu. — A. v. á.
barnanna takast vonum framar, sérstaklega
með tilliti til þess, að þetta er fyrsti vet-
urinn nú lengi, sem söngkensla fer þar
fram.
Skip væntanleg. Villemoes er vænt-
anlegur hingað á þriðjudag, 6. þ. m. —
Goðafoss kemur til landsins á morgun
eða annan. — Gullfoss er í Englandi.
M e s s a ð í kirkjunni báða hátíðisdag-
ana kl. 1 e. m. Ferming og altarisganga
á hvítasunnudag.
Leigjandinn: (nýfluttur). Hér er fult af
rottum. — Hvað á eg að gjöra við jjær ?
Húseigandi: Hafið þér þær friðaðar um
tíma, og ef fyrirrennari yðar gjörir ekki
tilkall til þeirra, þá getið þér slegið eign
yðar á þær.
134
væruð kannske í þungum hugsunum eins og eg og hefðuð ekki
tekið eftir því, að það er farið að rigna. Jajæja — þér eruð orð-
inn rennvotur,« hélt hann áfram og strauk hendinni um frakka
Vicars. »Við getum báðir notað regnhlífina ef við eigum sam-
leið.«
Vicars leit á komumann hálfvandræðalegur.
»Petta er ésköp vel boðið,« sagði hann. »Eg tók ekkert eft-
ir úrfellinu, en ef þér ætlið í áttina til Lowndes-torgs, þá vil eg
gjarnan þiggja boð yðar.«
»Það er ekki úr leið fyrir mig,« svaraði hinn og urðu þeir
svo samferða. ““
»Reykið þér?« spurði ungi maðurinn og bauð Vicars vindl-
ing, sem hann þáði, en þegar hann laut að honum til þess að
fá sér íkveykju í vindlingi hans, brá unga manninum við.
»Eg hlýt að hafa séð yður einhvern tíma áður,« sagði hann.
»Mér finst eg kannast við andlitsfall yðar«.
»Rað er mjög ólíklegt,« svaraði Vicars og fletti kraganum
upp um eyru eins og til að verjast rigningunni- betur.
^Rað er þá einhver misgáningur úr mér,« sagði ungi mað-
urinn og leit á grænu gleraugun.
»Já, það er eflaust«.
Peir gengu nú þegjandi spottakorn, en þá sagði Vicars:,
»F*ér sögðust líka vera í þungum hugsunum, en það getur
naumast borið sig, að jafn ungur maður og þér hafi miklar á-
hyggjur.
»Allir höfum vér einhverjar áhyggjur, bæði ungir og gamlir,«
svaraði hinn og stundi við, »og mér er óhætt að segja að eg
hafi ekki farið varhluta af þeim.«
»Leyfist tnér að spyrja, hverjar áhyggjur yðar eru?« spurði
eldri maðurinn, en þá rétti hinn úr sér og svaraði þóttalega:
»Rér getið varla búist við, að eg fari að tala um hagi mína
við bráðókunnugan mann.«
131
»Eg fer eftir vikutíma,« svaraði Vicars og fanst Evu kenna
líkt sem einhverra kveinstafa í röddinm.
»Farið þér svona fljótt?« sagði hún. »Það er leiðinlegt.«
»Það er fallega sagt af yður,« sagði hann og brosti dauf-
lega. »það verður vissulega ekki löng viðstaða, sem eg hefi
hjá yður.«
»F>ér hljótið að kunna velNvið yður í KanaJa. Hafið þér dval-
ið þar alla æfi?« ,
»Onei — ekki alla,« svaraði hann. »Eg er fæddur á Eng-
landi, en af ýinsum ástæðum tók eg mér bóllestu í Kanada þeg-
ar á unga aldri og síðan hefi eg ekki átt annarstaðar heinia.«
»Kyntust þér föður mínum í Kanada,« spurði Eva.
»Já, eg kyntist honum í Kauada,« svaraði hann og sagði
svo eftir stundarþögn: »F*ér hafið annars lifað einkennilegu lífi,
ungfrú Mornington — að vera sama sem foreldralaus frá barn-
æsku til fullorðins ára og svo að heimta föður yðar alt í einu,
sem þér aldrei höfðuð augum litið; þér hljótið að hafa fagnað
afturkoniu hans ósegjanlega og nú hlýtur yður að þykja afskap-
lega vænt um hann.«
Eva fann að hann beið svars með eftirvæntingu. Hún gat
ekki varist tárum, því að orð hans rifjuðu upp fyrir henni raun-
ir hennar. Henni flaug í hug að segja hotuim alt af létta, en
h\forf þegar frá þeirri hugs'un og sagði að eins:
»Já, það voru óvænt umskifti.«
Hún fór að rjála við glæðurnar í eldstónni til þess að leyna
tárunum. Líklega hefði hún sagt honum upþ alla sögu, ef hann
hefði gengið fastar að, en hann sagði ekkert meira þessu við-
komandi, heldur starði þegjandi í eldinn og loksins varð hún til
þess að rjúfa þögnina.
»Segið þér mér eitthvað um heimili yðar í Kanada, herra
Vicars. Eigið þér heima í einhverri borg, e.)a eruð þér búsettur
uppi í sveit?«