Fram - 26.08.1922, Blaðsíða 3

Nr. 33
FRAM
123
»kommúnistarnir« og svo hermenn-
irnir. Bænum er stjórnað með her-
valdi. Alt hið besta og nytasta af
hvaða tæi sem er, hrifsa kommún-
istarnir og hermennirnir til sín, en
hirða ekkert um þótt lýðinn vanti
það. Öll bestu húsin hafa þeir tek-
ið handa sér. Besta hótel borgar-
innar var nú hermannaskáli, Jafnvel
kvennfólkið, gift eða ógift, taka
þeir. Ef lagleg stúlka sést þar í
bænum, þá á hún nokkurnveginn
víst að verða losta þeirra að bráð,
og ef hún ekki gefur sig á vald
þeirra viljuglega, þá er hún tekin
og sett í fangelsi og svelt þar til
hún lætur bugast. Einu skraut-
klæddu og sællegu konurnar sem
við sáum þar voru fryllur stjórn-
endauna. Almúginn er sljór og læt-
ur sér á sama standa um flest, —
og hann vinnur lítið. Hann
veit að það er til lítils, því mestalt
er af honum tekið sem hann fram-
leiðir til að fylla hina botnlausu
hýt valdhafanna.«
»Var matvælaskortur íborginni?«
»Nei, Þar var nóg af matvælum
og fólkið leið þar ekki sult, en
margt var þar dýrt og almúginn
hafði lítinn gjaldeyri, F»ó voru korn-
vörur þar lítið dýrari en vér áttum
að venjast. Verslun var þar fjörug.
Par lágu skip frá mörgum þjóðum
og fermdu og affermdu vörur, því
landið í kring er frjótt, — þar er
frarnleitt bæði korn og trjávörur,
tjara, skinnavörur og margt fleira«.
»Var kalt þar meðan þið dvöld-
uð þar?«
»Nei. Pað var besta veður allan
tímann nema nokkra daga í maí.
Annars hlýtt og gott veður, stund-
um 28 stiga hiti í skugga«.
»Vissuð þið nokkuð um aftöku
vændiskvennanna sem »Aales. Avis«
flutti fregnina um að skotnar hefðu
verið á bryggjunni?«
»Vér heyrðum talað um hana og
norski konsúllinn taldi hana sanna.
Aftöku sáum vér enga fara þar
frarn, en það gat vel hafa verið fyrir
því, því hegningar voru þar afar
strangar fyrir hvað smá afbrot sem
voru. T. d. var piltur dæmdur til
5 ára þrælkunar fyrir að stela nokkr-
um pundum af sykri og við vorum
sjónarvottar að því, að unglings-
piltur sem hnuplaði einhverju mjög
smávægislegu á torgi bæjarins, var
skotinn niður af lögregluhermönnum
en hvort hann beið bana af þvf eða
ekki, vissum vér ekki. Hann var
strax borirm burtu«.
Skipstjórinn taldi engan vafa á
því, að rússneska stjórnin svelti í-
búa landsins með yfirlögðu ráði,
þar eð hún vissi að ef fólkið fengi
betri kjör að búa við, svo að því
yxi manndáð og kjarkur, þá mundi
það strax kasta af sér oki hinna
800 þús. Bolsjevikka og hefna kvala
sinna grimmilega á þeim.
Vikan.
T í ð i n. Fyrripart vikunnar regn og
stormar. Seinnipartinn þokur en þurklaust
og logn.
Heyskapurinn gengur afleitlega
nú utn tima, því að ofan á grasbrestinn
bætast nú óþurkar, og eru töður víða farn-
ar að skemmast hér í firðinum.
Síldin. Framan af vikunni var ókyrt
til sjóarins, en af því síldin er nú svo
nærri landi þá hepnaðist mörgum af skip-
unum að ná henni. Seinnipart vikunnar
hefir yeiðst mjög vel á íslensku skipin en
útlendu skipin fengið lítið. Reknetasíld
hefir lítið veiðst þessa viku.
Hér á Siglufirði var búið að salta 92
þús tn. fiskipakkaðar um síðustu helgi. —
»Islendingur« segir þá saltaðar um 125
þús. tn. hér norðanlands, en yfirsíldarmats-
maðurinn hér telur það vera 132 þús. tn.
I dag mttn vera búið að salta hér á
Siglufirði tim 100 þús. tn.
• Skipaferðir. E.s. »Sölve« kom frá
Gautaborg á mánttd. tók hér síld hjá
Godtfreðsen og fór á fimtud. E.s. Tord-
enskjöld Bergenska kom á fimtud. tekur
hér síld hjá ýmsunt. E.s. Stat kom á föstu-
dag, tekur síld hjá O. Evanger E.s.
Lagarfoss kom á föstud. að sunnan tók
hér síld og fer austurum til útlanda. E.s.
Gullfoss sömul. að sunnan og fór til Ak-
ureyrar.
»Fylla« fór til Grímseyjar á mánudag-
inn með biskupinn og nokkra borgara
bæjarins sem notuðu tækifærið og fóru
þangað skemtiferð. Kont samdægurs.
Ferðamenn. Með »fossunum» var
allra mesti sægur ferðamanna, þar á með-
al Emil Nielssen framkv.stj. Etmskipafé-
lagsins, Einar Benediktsson skáld, Þorst.
Gíslason ritstjóri og skáld, Jón JLaxdal
tónskáld. Jón Auðun bankastj. frá ísafirði,
Sigtnr Jóhannsson heíldsali, Matthías Ein-
arsson læknir, Hjalti Jónsson framkv.st.
Sigurjón Pétursson stórkaupmaður o. fl.
L á t i n n er á norska sjómannahælinu
s.l. fimtud. norðmaðurinn Ole Eliasen sjó-
maður, 37 ára gamall, af m.k. Fjældvik frá
Skudesnæs; Banameinið var blóðeitrun og
hafði hanrí legið hér frá því á sunnud. —
Hann lætur eftir sig konu og 2 börn.
Verður jarðsettur hér eftir helgina.
Málverkasýning frú Kristínar Jóns-
dóttir (frá Arnarnesi) s.l. laugard. og sunnud
var vel sótt.
Jón Guðmundsson verslunarstjóri
slasaðist nýlega í fæti, og fór í gær með
Gullfoss til Akureyrar til læknínga.
Ásigling. Vélskipið »Hrönn« frá
Eyjafirði varð fyrir ásiglingu af norska
fli.tiiingaguíuskipinu, »Bli,idensol«^á föstu-
dagsnöttina undan Svalbarðseyri. Árekstur-
inn varð svo mikill, að stefnið gekk inn í
Hrönn og tók hún þegar að sðkkva enda
V'r hún með þilfarið fult af síld. Tókst
þó að koma henni til lands og hleypa
henni upp í sandinn utanvert við Svalbarðs-
eyrina en riðja varð allri síldinni. Eig-
endur skipsins bíða þarna tilfinnanlegt tjón,
bæði tap síldarinnar og skenidir á skipinu
auk væntarilegrar veiði það sem eftir er
veiðitímans, og er talið að þeir niuni bíða
það bótalaust, sökum þess að hvorki skip-
stjóri né stýrimaður voru á þitfari á Hrönn.
Skemdir á Hrönn eru sagðar vonum minni.
Allir þeir, sem skulda
undirrituðum, áminnast
um að greiða skuldir sín-
ar fyrir 15. sept. n.k. eða
semja um þær fyrir þann
tíma. ^eir, sem vanrækja
þetta verða tafarlaust lög-
sóttir án frekari fyrirvara.
Siglufirði 23. ágúst ’22
Stefán B. Krissjánsson.
Sjómannahælið norska, sem hr.
M. Skjelanger vei+ir forstöðu í sumar ætl-
ar að halda kveðjuhátíð á morgun kl. 5
s.d.Þangað e.u allir, bæði Norðmenn
og Islendingai boðnir velkomnir. Verður
þar, auk bænahalds og söngs, ýmislegt til
skemtana svo og veitingar, kaffi ognorsk-
ar kökur. Sjómennirnir íslensku ættu að
korna þangað, því þeir mega vel virða
starí norska sjómanna trúboðsins, — Það
er gjört jafnf fyrir þá eins og Norðmenn,
og engu síður, — t. d. eru núna á hælinu
6 íslenskir sjúklingar en enginn norskur.
Hr. Skjelanger segir aðsókn að hælinu
af norðnrönnuni með langminnsta móti í
sumar. Islenskir sjómenn ættu að sækja
það meira, því það er talsvert ánægjulegra
fyrir þá að sitja þar við kaffibolla, eða
við að skrifa bréf, heldur enn- á sumum
kaffihúsunum.
Maður hvarfá Akureyri aðfaranótt
21 þ. m. Hann hét Sigtryggur Sigurjóns-
son póstur, — hafði farið út um kl. 4
til að gæta að hvort skepnur væru ekki í
matjurtagarði hans og kom ekki inn aftur.
Mannsins var leitað af fjölda manns en
hann hefir ekki fundist.
Bæjarfógetinn fór til Akureyrar
með Gullfoss i gær og ætlar þaðan ef til
vill austur í sveitir.
Síldarverðið hér á'staðnum er nú
8—10 kr. málið af nótsíid og 10—12 kr.
af reknetasíld,
K i r k j a n. Messað á morgun kl. 5 s.d.
Trefill hefir tapast.
Skilist að Hvanneyri.
178
\
175
Hvað var þarna?
Það var eitthvað, sem hreyfðist, einhver dökkleit vera, hálf-
grafin í fönn. Hann ££kk nær og sá þá að þetta var maður
sem lá á jörðinni og studdist fram á hendur sínar eins og hann
gæti ekki staðið upp, en Haraldur Mornington greip hann þegar
í fang sér. Maðurinn stundi við — og Ijósið skein framan i
andlitið á Cecil Braithwaite.
»Hamingjan góða!« sagði einbúinn og hrökk við, svo að
hann misti manninn ofan í fönnina aftur.
En hann áttaði sig brátt, tók manninn aftur í fang sér og
gat dröslað honum inn í kofann með niiklum erfiðismunum. Síð-
an fleygði hann nýjum kvistum á eldinn þangað til hann fór að
skíðloga.
Svo færði hann manninn úr fötunum, neri hann allan og
helti brennivíni inn á milli vara hans.
Smám saman færðist roði í kinnar Cecils Hann opnaði aug-
un og litaðist um.
Hann gat auðsjáanlega ekki komið því fyrir sig, hvar hann
var. Lokaði hann svo augunum aftur, andaði þungt og féll í svefn.
Einbúinn vafði hann í skinnum og breiddi yfirhöfn sína ofan á
hann. Svo settist hann aftur við eldstóna.
þetta var undarlegt. Nú eru þessir félagar komnir í sama
kofann aftur, en nú er mikil breyting á orðin.
þegar morgnaði svaf maðurinn enn og einbúinn sat kyr í
sæti sínu. Hann skotraði augunum við og við til komumanns
eins og liann kviði fyrir því, að hann mundi vakna. Svo stóð
hann upp og fór að bera fram morgunverð. Komumaður vakn-
aði, reis upp á olboga og leit í kringum sig hálfringlaður. Hon-
um varð litið á einbúann og strauk ennið.
»Hvernig komst eg hingað?« tautaði hann. »Mig liefir hlot-
ið að dreyma þetta.«
»Eg fann þig hálfdauðann í fönninni í gærkvöldi ogbarþig
Hún játti því.
»Hefði eg fengið að lifa, Eva,« sagði hann, »þá hefðumvið
átt einum einasta manni alla hainingju okkar að þakka —mann-
inum.sem við erum stödd hjá. það var Dereham lávarður, sem
sýndi mér fram á mistök mín og sannfærði mig um, að mér
væri óhætt að leita ástar þinnar — og hann lét ekki þar við sitja.
þegar eg sagði honum, að mér væri þaó omðgulegt vegna þess
að eg hefði lofað að fara til Kíua, þá ætlaði hann að fara i
minn stað. Hann hefði verið fús til að fórna lífi sínu fyrir ham-
ingju okkar.«
Nú fékk hann ákaft hóstakast, svo að hjúkrunarkonarf kom
inn og gaf honum inntöku, en rödd hans var orðin þróttminni
þegar hann gat tekið til máls aftur.
»Enginn manneskja, ekki einu sinni þú, elskan mín, hefði
getað stundað mig með ineiri nákvæmni en hann. Hann hefir
ekki vikið frá mér hvorki dag né nótt og hafi eg vaknað um
hánótt og fengið eitthvert hóstakastið, pá var liann óðara kom-
inn, hélt utan um mig cg hughreysti mig, Já, Eva mín! Þó eg
hefði fengið að li a, þá efast eg næstum um, að eg hefði getað
orðið hamingjusamur fyrst það hlaut að kosta hamingju slíks
manns og eg dey ánægðari ef eg mætti vonast eftir því, að þú
umbunir honum einhvern tíma eftir verðleikum, þó ekki gerir þú
það þegar í stað ef til vill.«
Hún drap höfði meðan hann v..r að segja þetta.
»Eg mun aldrei elska neinn annan en þig,« kjökraði hún,
fók fastar utan um hann og þrýsti h'onum að sér, eins og hún
ætlaði að verja hann dauðanutn.
»Petta er guðs vilji, elskan mín, og eg’ er ánægður,, Eg
held ekki, að nein jarðnesk sæla h.tfi átt íyrir mér að liggja, enda
snerist það á aðra leið jafnskjótt og ég scútist eftirhenni Qráttu
ekki, elskan mín,«' sagði hann og strauk kinn hepnar blíðlega.
»Eg kvíði ekki dauðanum.«