Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1984, Qupperneq 57

PRESTAFÉLAGS HINS FORNA HÓFASTIFTIS
61
Pokothéraði byrja þau alveg nýtt kristniboðsstarf 1978. Þau
byrjuðu frá grunni, erfitt brautryðjendastarf, en spennandi.
Reynslan frá Eþíópíu kom þeim að góðu haldi við uppbygg-
ingu nýs safnaðar. Saga þessa starfs er merkileg og gleðileg,
þar sem þetta undur gerist, að Jesús Kristur kemur inn í líf
manna og gjörbyltir því, en sú saga skal ekki rakin hér og nú.
Við uppbyggingu stöðvarinnar, fékk Skúli góða hjálp um 3ja
mánaða skeið, er Páll Friðriksson, húsasmíðameistari og kona
hans Susie Backmann, fóru til þeirra.
Árið 1980 fóru Kjartan Jónsson og Valdís Magnúsdóttir til
Kenya, ásamt dætrum sínum tveim, Heiðrúnu og Ölöfu Ing-
er. Kjartan var vígður prestsvígslu í Dómkirkjunni nokkru
áður. Eru þau úti enn, þegar þetta er skrifað. Enn ein hjón
hafa verið send til Kenya af ísl. sambandinu (1983), þau
Ragnar Gunnarsson (sonur Gunnars Sigurjónss.) og Hrönn
Sigurðardóttir kona hans. Þau eiga nú tvo litla drengi, Sigurð
og Hermann Inga.
Til Eþíópíu eru einnig nýfarin ung hjón (1983), þau Guð-
laugur Gunnarsson (Gunnars Sigurjónss.) og Valgerður
Gísladóttir kona hans (dóttir Gísla Arnkelssonar kristniboða).
Þau eiga litla telpu, Katrínu. Bæði þessi ungu hjón hafa verið
við málanám fram að þessu, en eru nú nýbyrjuð að starfa.
Komin heim.
Málanámið reyndist Valgerði Gísladóttur létt, þar sem
mest var um upprifjun að ræða. Hún kom til baka til lands
barnæzku sinnar, hún var komin heim.
Raunar er það sú tilfinning, sem hver og einn kristniboði
hefur, þegar hann er kominn á þann stað, sem Drottinn Guð
hefur valið honum til að þjóna sér og vitna um sig. Ólýsanleg
er sú gleði og þakklæti, sem fyllir hjarta þess manns, sem fær
náð til þess að vera sendiboði hins hæsta Guðs á meðal þjóða,
sem lifa í myrkri heiðindóms. Þegar ljós fagnaðarerindisins
brýst inn í það myrkur og hrekur það á braut, er mikill
fögnuður, bæði á himni og jörðu. Jesús Kristur sagði: „Ég er