Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1984, Qupperneq 58

62
TÍÐINDI
ljós heimsins. Sá sem fylgir mér, mun ekki ganga í myrkri,
heldur hafa ljós lífsins.“ (Jóh. 8. 12.).
Eftirmáli.
Hér hefur aðeins verið stiklað á stóru, og í fljótu bragði
nefnt nokkuð af því, sem Samband fsl. Kristniboðsfélaga
hefur starfað, síðan það var stofnað 1929. Eingöngu hefur
verið rætt um starf þess meðal fjarlægra þjóða, en ekkert um
heimastarfið. En það er einnig stór kapituli í sögu SÍK. Get ég
ekki farið inn á það í þessari grein, en aðeins nefnt 2 starfs-
menn, sem ötullega og trúfastlega hafa lagt þeim þætti
starfsins alla krafta sína og beztu starfsár ævi sinnar. Það eru
þeir Gunnar heitinn Sigurjónsson, cand. theol., og Benedikt
Arnkelsson, cand. theol. Mörg heimili víðsvegar um landið,
þar á meðal mörg heimili presta, hafa staðið þeim opin á
ferðum þeirra.
Báðir þessir starfsmenn fengu tækifæri til að heimsækja
Eþíópíu og vinina þar. Benedikt var þar tvívegis — fyrst árið
1964 í 5 mánuði og síðan árin 1971-1972 og var í 10 mánuði.
Starfaði hann bæði í Gídole og Konsó. Gunnar var þar ekki
svo lengi, en hann var mjög þakklátur fyrir þá ferð.
Þeir aðrir, sem heimsóttu Eþíópíu af kristniboðsvinum
voru: Gísli Friðgeirsson, skólameistari, hann vann á norskri
kristniboðsstöð i heilt ár 1967, kostaði sig að öllu leyti sjálfur.
Þórður Möller, heitinn, yfirlæknir og kona hans Kristín
Magnúsdóttir fóru til Eþíópíu fyrir jólin 1971 og voru fram
yfir áramótin ’72. Þá voru samankomin 20 íslendingar í
Konsó, að börnum meðtöldum.
María Finnsdóttir, hjúkrunarfræðingur, fór einnig í heim-
sókn til Konsó 1975.
Eins og áður getur fór Ólafur Ólafsson í heimsókn til Konsó
1957.
Þess má að lokum geta, að þegar kristniboðar eru heima á
Islandi í fríi taka þeir þátt í heimastarfinu, ferðast um landið,
segja frá kristniboðsstarfinu og boða Guðs orð.