Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1984, Qupperneq 71

SR. PÉTUR ÞÓRARINSSON:
Nokkur orð
um æskulýðsstarf kirkjunnar
Það hafa margir haft það á orði, að engum aldurshópi sé
hampað jafn mikið og unglingunum. Er jafnvel talið að öll sú
„þjónusta“ sem veitt er svo unglingurinn geti svalað sinni
tómstunda- og sköpunarþörf sé komin út í öfgar.
Þeir sem lifa með þessa skoðun fast gróna við hugsunina,
hafa vafalítið ekki kynnt sér mál unglinga til nokkurrar hlítar.
Það fer ekki fram hjá neinum að mikið rót er á öllu í okkar
þjóðfélagi, — velsældarkapphlaupið og veraldarhyggjan hafa
rutt úr vegi ýmsu því sem hornsteinar máttu kallast á fyrri tíð.
Tímaleysi og sundrung fjölskylduheildarinnar skapa glund-
roða í sál barna og unglinga, — öryggisleysi og skortur á
lifsfyllingu fæða af sér ráfandi ungling sem sífellt leitar en
ekkert finnur sem stætt er á. Heimilin eru ekki lengur fastur
hornsteinn uppeldisins, — foreldrar ekki lengur öryggið sem
hlaupa má til þegar vandamálin steðja að, og sú kynslóð sem
komin er á efri árin er fjarlæg og ekki lengur samstíga vaxandi
unglingi. Á hverju á unglingur að byggja? Hvert leitar hann
að lífsfyllingu? Þeir tímar sem nú líða og koma eru óhörðn-
uðum unglingi ekki auðveldir. Þeir eru bæði heitir og kaldir,
bjartir og dimmir. Tækifærin eru mörg, — það eru freisting-
arnar líka. Hver er þá það sem mótar ungling á okkar dögum?
Síðari ár og áratugi hafa ýmis félög og hópar, skólar og
bæjarfélög skynjað þá miklu þörf sem er fyrir heilbrigt tóm-
stundastarf fyrir unglinga og börn. Margt er gert jákvætt í
þessum efnum og mjög víða er stutt dyggilega við heilbrigðan