Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1984, Qupperneq 117

PRESTAFÉLAGS HINS FORNA HÖLASTIFTIS
121
séra Daníels Halldórssonar, frá 2. september 1858, er kirkjan
var tekin út sem nývígð fær hún þá umsögn að vera í öllu
fagurt, sterkt og vandað hús. Eiga þau orð enn vel við um
Bægisárkirkju, því að enn er hún hið vistlegasta guðshús sem
nýtur góðrar umönnunar og aðhlynningar heimamanna.
Lengst allra hefur séra Theódór Jónsson þjónað Bægisár-
kirkju eða í liðlega hálfa öld, en hann var jafnframt síðasti
prestur er sat að Bægisá. Hann lét af embætti 1941 og komu
þá til framkvæmda lög (frá 16/11 1907) sem sameinuðu
prestakallið Möðruvallaprestakalli.
Talið er að Bægisá sé með elstu kirkjustöðum, sennilega
kirkja að Bægisá jafngömul kristninni í þessu landi. Kirkja
þar var helguð með Guði hinum heilaga Jóni baptista, (Jó-
hannesi skírara). Margir prestar sátu langdvölum á Bægisá og
tóku ástfóstri við staðinn. Undirritaður getur vel skilið og
tekið undir með einum þeirra, séra Agli Ólafssyni (um 1600),
en hann kvað við burtför sína:
Blessuð vertu Bægisá
bæn mín verði áhrínsspá
aldrei sértu auðnusmá
upp frá þessum degi,
þó hverfi ég þínum húsum frá,
Herrann gerði það forsjá —,
óska ég þig öðlist sá,
er elskar Drottins vegi.
Sr. Þórhallur Höskuldsson.
P.s. Á s.l. sumri (1983) fékk Bægisárkirkja mikla viðgerð.
Endurnýjuð var klæðning að utan, undirstöður kirkjunnar
lagfærðar og sökkull undir forkirkju steyptur upp að nýju.
Einnig var skipt um útihurð og stiga að kirkjulofti o.fl. Margir
heimamenn studdu þessa framkvæmd af myndarskap en
gjafir sem áður er getið komu og að góðu liði.