Helgarpósturinn - 14.08.1986, Blaðsíða 15

„ÍSLENDINGAR HELSTI
HRIFNIR AF SJÁLFUM
SÉR"
Mér er hætt að lítast á blikuna.
Sandro er sá einkennilegasti ferða-
maður sem ég hef hitt. Sök sér að
hann er ekki með myndavél framan
á maganum en mér finnst að hann
ætti að hafa meiri áhuga á að skoða
sig um í borginni. Þegar við erum
sest niður á Torfunni, spyr ég hann
hvers vegna í ósköpunum hann hafi
komið til íslands. „Tja, mig langaði
ekki til Bandaríkjanna og ítalskir
kunningjar mínir sögðu mér að ís-
land væri fallegt land.“ Og hvað
veistu um þjóðina sem býr hér? spyr
ég. „Jú, mér var sagt að íslendingar
væru helsti hrifnir af sjálfum sér, að
hér ríkti töluvert kvenfrelsi og að Is-
lendingar væru bókelsk þjóð sem
ætti engan her.“ ,,Nú, þú veist heil-
mikið," segi ég. „Veistu annars hvað
við erum rnörg?" Nei, og hann rekur
upp stór augu þegar ég segi honum
að við séum aðeins tæplega 250
þúsund. „Annars gæti ég alveg
hugsað mér að setjast hér að, flytja
inn spaghettí og selja blóm og tré.
Það finnst mér vanta. En það er svo-
litið erfitt fyrir mig að hafa strax á
fyrsta degi mótaðar skoðanir á landi
og þjóð, þú verður að skilja það.“ Og
auðvitað skil ég það, en er samt
oggulítið vonsvikin yfir að hann
skuli ekki ryðja út úr sér lofi og prísi
um þessa kröftugu menningarþjóð
sem hefur marga hildi háð við
óbeislaða náttúru í harðbýlu landi.
Og mig óar við þvi að þurfa að fara
með honum á einhverja ameríska/-
þýska sæens fiksjón mynd sem er
merkileg fyrir það eitt að vera ekki
tekin á Islandi.
En ég má víst ekki mótmæla.
Stend mig að vísu að því á Torfunni
að spyrja hvort hann hafi alltaf verið
svona feiminn og ja... frekar áhuga-
laus, og þegar ég var óbeint búin að
lýsa vanþóknun minni á myndinni
með því að hika við að borga að-
gangseyrinn, týni ég honum í þvög-
unni við sælgætissöluna. Eg leita
skelfingu lostin að honum í báðum
myrkvuðum bíósölunum, dauð-
hrædd um að hann hafi stungið af,
sármóðgaður yfir spurningum mín-
um, en sé hann loksins þegar ég er
komin aftur fram og þá hafði hann
bara brugðið sér á klósettið. Brosir
feimnislega til mín og við förum inn
í salinn og horfum á tveggja tíma...
eitthvað sem ég alla jafna væri ekki
æsti að sjá.
HEFUR OF LÍTINN ÁHUGA
FYRIR MINN SMEKK
Myndin er búin og andrúmsloftið
gerist enn þrúgaðra. Mér er skapi
næst að draga hann á alla þá staði
sem hann kærir sig ekki um að sjá.
„Hvað viltu annars gera,” spyr ég,
en hann skýtur bara feimnislega
fram neðri vörinni. „Viltu sjá aðra
kvikmynd," spyr ég. „Nei,“ segir
hann. Ég dreg hann inn í ullarvöru-
búð og spyr'hvort hann langi ekki til
að eignast eina lopapeysu. „Þetta er
svosum ekkert ljótt og ég geri ekki
ráð fyrir að þetta sé svo dýrt,“ segir
hann áhugalaus. „Við getum ekki
staðið svona úti í rigningunni," segi
ég þegar við erum komin aftur út.
„Viltu kannski fara og hvíla þig svo-
lítið?" spyr ég. Hann yppir öxlum.
„Viltu kannski að við sækjum bílinn
minn og keyrum um bæinn?" Hann
horfir særðum augum á mig. Yppir
aftur öxlum. „Viltu það ekki," spyr
ég vingjarnlega. „Jú, jú,“ segir hann
með semingi. Og af því hann er svo
hrifinn af sjónum, keyrum við niðrá
höfn.
ÞÝSKIR LANDHELGIS-
BRJÓTAR STAÐNIR AÐ
VERKI
Sjórinn er grænn og úfinn. Við
stökkvum út úr bílnum og upp í ein-
manalegan vita. Sjórinn skvettist
framan í okkur. Hlaupum aftur inn í
bíl og hann segir mér frá pólitísku
ástandi á Italíu, þar sem spilling,
skrifræði og mafíósar eru alls ráð-
andi. Ég spyr hvort hann geti í ein-
lægni hugsað sér að setjast að á ís-
landi og gerast trjáa- og blómasali.
„Nei,“ segir hann. „Ítalía væri fín ef
það tækist að uppræta þessa agnúa
á samfélaginu. Fjölskylda mín er
þar og allir vinir mínir og vinnan
mín sem ég er ánægður í. En mér
virðast Islendingar vera svo frjálsir
og Reykjavík hafa alla kosti stór-
borgar og líka alla kosti lítillar borg-
ar. Og hér er svo mikil litadýrð.
Veistu, að ég kann nokkur orð í ís-
lensku? Ég las bók um íslenska mál-
fræði.“ Nú er ég hissa og bið hann að
segja eitthvað. „Noj,“ segir hann
vandræðalega. „Nei, sjáðu," segir
hann og bendir á tvo menn í regn-
galla sem eru að reyna að veiða fisk
á stöng á hafnarbakkanum. „Ég er
hrædd um að þetta þýði lítið," kalla
ég á ensku til mannanna þegar við
erum komin út. „Af hverju," spyr
annar þeirra með þýskum hreim,
„þetta gekk ágætlega á Húsavík og
Akureyri." Ég næ í myndavélina en
Þjóðverjarnir setja veiðistöngina í
hendurnar á Sandro og færa sig
glottandi nokkur skref í burtu en
Sandro horfir vandræðalega um öxl
á mig þegar ég smelli af. Að því
búnu rífur annar þeirra stöngina til-
baka og kastar aftur út. „Hér er skít-
kalt og allt hræðilega dýrt en annars
ágætt," segir Edgar sem segist vera
frá Bremen. Við Sandro brosum.
„Það borgar sig nú samt fyrir ykkur
að fara frekar í fiskbúð en að dorga
hérna, þvi þótt allt sé dýrt er fiskur
ekki svo dýr,“ segir ég. „Hann er víst
dýr,“ segir Edgar. Við þráttum um
fiskverðið svolitla stund þangað til
Sandro spyr á bjagaðri þýsku hvort
þeir séu í heimsókn. „Hvað er hann
að segja,“ spyr Edgar mig, hvass.
„Hann fékk nú ekki að klára setn-
inguna," segi ég, „en hann var að
spyrja að því hvort þið væruð ferða-
langar og ég hugsa að hann hafi ætl-
að að spyrja hvað þið hafið verið
lengi á landinu." Sandro kinkar
kolli. Þjóðverjinn segir að þeir hafi
verið á landinu í hálfan mánuð og
þetta sé í annað sinn sem þeir komi
til landsins. Þetta sé ágætis land þótt
ekki sé mikið um að vera í Reykja-
vík. „Hvað haldiði að maður hafi
gaman af því að skoða endalaust
einhver söfn.“ Við Sandro lítum
hvort á annað og hlæjum. „Hvar bú-
iði?“ spyr ég. Edgar segist búa í
tjaldi inni i Laugardal en Bernd vin-
ur hans búi á farfuglaheimilinu við
hliðina á. Ég spyr hvort ég eigi ekki
að skutla þeim inneftir, þeir geti
ekki hangið svona í kuldanum og
rigningunni við þessa vonlausu iðju.
Þá brosa Þjóðverjarnir og þakka
innilega fyrir en segjast ætla að
reyna örlítið lengur.
PULSUR OG LIGHT NIGHTS
Sandro er svangur þegar við er-
um búin að aka svolítið um miðbæ-
inn, Síðumúlann, nýja miðbæinn og
komin alla leið upp í Breiðholt.
„Hvað viltu borða, viltu fara á mat-
sölustað," spyr ég. Nei, hann vill
smakka ,,fast-food“ eða það sem við
köllum sjoppufæði. Ég segi honum
Sandro langaði ekki mikið í lopapeysu.
frá puisum og honum líst vel á það.
Fær sér eina með öllu í Nesti á Ár-
túnshöfða. Spyr mig síðan hvort ég
sé ekki til í að koma með á þessa
leiksýningu sem ég hafi verið að
tala um, hann geti svosem alveg
hugsað sér að sjá hana.
Og við á Light Nights i Tjarnarbí-
ói. Um 60 útlendingar horfa á slæds-
myndasýningu og leik á sviðinu.
Sandro segir ekkert í hléinu, bregð-
ur sér strax á klósettið. Eftir á segir
hann að fyrri hlutinn hafi verið
ágætur en seinni hlutinn ekki eins
góður. Spyr mig hvort víkingarnir
hafi virkilega verið klæddir í svona
litrík föt á landnámsöld. Nú yppi ég
öxlum og brosi vandræðalega.
SANDRO LÍST VEL Á
NÆTURLÍFIÐ
En Sandro verður að sjá næturlíf-
ið og það finnst honum líka spenn-
andi. Hafði heyrt að íslendingar
drykkju mikið og yrðu haugafullir.
Hafði samt aldrei heyrt að hér væri
enginn bjór og er steinhissa. Smakk-
ar bjórlíki á Gauknum og kann ekki
við „lúmskt" vískýbragðið.
En sér engan fullan íslending.
„Klukkan er ekki orðin verulega
margt," útskýri ég. „En hér er samt
troðfullt," segir hann hissa. „Já, það
er nú oftast þannig," og uppgötva
um leið að þótt allir stólar séu setnir,
finnst mér ekki fullt, því við erum
þau einu sem stöndum á miðju gólfi.
Sandro líst vel á staðinn og brosir
mikið. Við ferum okkur yfir á Fó-
getann, þar sem íslensk kona syng-
ur fyrir hann ítalska aríu. Það finnst
honum mjög fyndið. Kemur hins
vegar ekkert á óvart þótt allir haldi
að hann sé íslendingur. En ég er
þreytt og langar heim til mín að
sofa. Hann hvolfir þá í sig pilsnern-
um og spyr svolítið skelkaður hvort
ég geti ekki skutlað sér upp á
Bræðraborgarstíg.
„HVA, ÓSKÖP ER BORGIN
UNG!"
„Mér finnst Islendingar vera svo-
lítið eins og ítalir,“ segir hann bros-
andi í bílnum, „troðfylla knæpur og
tala hátt." Þakkar síðan pent fyrir
sig og segist bara ætla í sund daginn
eftir. „En ertu að segja satt, er
Reykjavík bara að verða 200 ára
gömul? Ósköp er hún ung,“ segir
hann og vippar sér út úr bílnum. Og
ég kinka kolli til sjálfrar mín í bak-
sýnisspeglinum og brosi. Og þótt ég
sé dauðþreytt og örlítið niðurdregin
er ég samt spennt að vita hver hafi
hæst í afmælinu. Og hlakka mátu-
lega til...
Á timabillnu 1. maí tll 30. sept.Á timabillnu 1, júnl tll 31. ýgiist
Mánudaga: Frá Stykkishólmi kl. 09.00 Frá Brjánslæk kl. 14.00 Til Stykkishólms kl. 18.00 fyrir brottför rútu til Rvk. Fimmtudaga: Samatimataflaog mánudaga. Föstudaga: Frá Stykkishólmi kl. 14.00, eftirkomu rútu. Priðjudaga: Frá Stykkishólmi kl. 14.00 eftir komu rútu. Frá Brjánslæk kl. 18.00 Til Stykkishólms kl. 21.30 Laugardaga: Frá Stykkishólmi kl. 09.00 Sigling um suðureyjar. Frá Brjánslæk kl. 15.00 Til Stykkishólms kl. 19.00
Viðkoma I inneyjum. Á tlmablllnu 1. iulf tll 31. áqúst
Frá Brjánslæk kl. 19.30 Til Stykkishólms kl. 23.00 Miðvikudaga: Frá Stykkishófmi kl. 09.00 Frá Brjánslæk kl. 14.00 Til Stykkishólms kl. 18.00, fyrir brottför rútu.
Viökoma er ávallt i Flatey á báðum leiðum.
Bilaflutnlnga er nauðsynlegt að panta mei fyrlrvara.
Frá Stykkishólmi: Frá Brjánslæk:
Hjá afgreiislu Baldurs Hjá Ragnarl Guimundssynl
Stykklshólmi, s.: 93-8120 Brjánslæk, s.: 94-2020.
OPIÐ ALLA LAUGARDAGA
MILLI 10-14
HELGARPÓSTURINN 15