Tíminn - 02.06.1917, Blaðsíða 4

48
TÍMINN
þessa tillögu, sem hann óskaði að
fundurinn beindi til búnaðarþings:
»Fundurinn lýsir yfir því, að
hann sé því mótfallinn, að ákveðið
sé hámarksverð á landbúnaðaraf-
urðum eins og nú hefir verið gert
fyrir framleiðendum sjálfum.«
Tillagan var samþj'kkt með 9
atkv. gegn .3.
Sami fundarmaður bar upp þessa
tillögu:
»Fundurinn felur búnaðarþing-
inu að ræða málið um styrkveiting
til búnaðarfélaga og skora á al-
þingi að styrkja félögin framvegis.«
Tillagan var samþykt með 9
samhljóða atkv.
Loks bar Páll kennari Jónsson
frá Hvanneyri upp þessa tillögu:
»Fundurinn óslcar að búnaðar-
þing taki til athugunar, hvort ekki
megi á einhvern hált bæta úr
hinum tilfinnanlega skorti lands-
manna á hentugum og íljótvirkum
jarðyrkjuverkfærum.«
Tillagan var samþykt með 9
samhljóða atkv.
jtferkileg tillaga.
Mönnum hefir eigi verið með
öllu ljóst, hvaða mál langsum ætl-
aði að hafa, til að lyfta sér upp í
valdasessinn í sumar. En nú er
það komið fram í dagsbirtuna.
Stjórnmálaritstjóri Vísis kallar sig
Jón Jónsson. Hér á dögunum stakk
hann upp á því, að auka feitmet-
isforða landsins með því, að kúga
bændur til að láta af höndum
smjörbirgðir sínar, sem hann mun
hafa haldið, að væru eigi all-litlar.
Þótti honum líklegt, að bændur
mundu þá fúsir til að fœra frá í
sumar til að vera eigi ineð öllu
viðbitslausir. Mun hafa verið til
ætlast, að landstjórnin hefði bænda-
stétt landsins eins og nokkurs
konar húsdýrahjörð.
Síðar, þegar kolin eru komin í
svo hátt verð, að útgerðarmenn,
sem hafa nóg lcol, eins og t. d.
Elías Stefánsson, láta skip sín
liggja aðgerðarlaus, af því að ekki
borgar sig að gera út (nema ef
vera skyldi vertiðin og nokkrar
vikur um há-sumarið) stingur sami
Jón Jónsson upp á því, að landið
geri út fiskiflota landsins meðan
tekjuhalli er á útgerðinni. Mundu
þar með teljast bæði togararnir og
vélbátar allir.
Maður fer nú að skilja til hvers
á að hafa stjórnarskifti, og einkum
að losna við bóndann. Langsum
hefir alt af verið samt við sig, alt
frá því að Sveinn Björnsson bar
fram sitt Iandskunna dýrtíðar-
frumvarp 1915, og til þeirrar stund-
ar, þegar Jón Jónsson »stakk«
flokksbróður »sinn út« með þeim
skarpsýnu tillögum, sem nú hafa
verið nefndar. Maður fer nú að
skilja hvaða verkefni langsum-
menn ætla sér, eflir »byltin.guna«
tilvonandi í sumar. Það er að reka
sjávarútveginn á landsjóðs kostnað
með nokkurra miljóna króna tekju-
halla árlega, meðan stríðið stendur.
Maður- gæti hugsað sér, að þeir
útgerðar-reikningar mundu að 3—4
árum liðnum gleðja Guðmund
Hannesson, ef langsum yrði þá
svo nærgætið, að fela honum end-
urskoðunina.
Yfirlit
yfir helztu mannvirki á íslandi
1916.
Fróðleikur úr Tímariti Verkfræðingafélagsins.
Vegir og brýr.
Á fjárlögunum 1916 var veitt til
vega- og brúargerða 169,400 kr„
en vegna erfiðleika sem stafaði af
ófriðnum, um útvegun á efni til
brúargerða, var frestað að gera
tvær stórbrýr: Yfir Austurkvísl
Héraðsvatna út við sjó og yfir
Vatnsdalsá lijá Hnausum.
Unnið var að lagningu flutninga-
brautanna sem enn eru ófullgerðar.
Lokið var 34 km. flutningabraut
um Borgarfjörð frá Borgarnesi. Sú
braut kostaði samtals 145 þús. kr.
Helztu akvegarkaflarnir sem lagð-
ir voru eru þessir, Húnvetninga-
braut 1,5 km. (verð 10200 kr.),
Skagafjarðarbraut 2,7 km. (7700
kr.), Grímsnesbraut 3,6 km.
(10,000 lcr.), Langadalsvegur i
Húnavatnssýslu 2,4 km. (7,500 kr),
Hróarstunguvegur 2,4km.(5,800kr.)
Brýr voru gerðar á Miðfjarðará,
30 m. bogabrú sem kostaði 9,500
kr., á Árfarið hjá Hnausum 9 m.
bitabrú (2100 kr.), á Ljá 9,5 m bita-
brú (2200 kr.) og á Breiðumýrará
18 m. bitabrú (7000 kr.).
Til flulningabrauia og brúa á
þeim var samtals varið 70 þús.
kr„ þar af til viðhalds 11 þús. kr.
Til þjóðvega og brúa á þeim var
varið 35 þús. kr„ þar af í viðhald
12 þús. kr.
Til viðgerðar á fjallvegum 3
þús. kr.
Til akfærra sýsluvega um 18
þús. kr. gegn helmings tillagi frá
hlutaðeigandi sýslufélögum.
Yatusvirki.
Að mestu var lokið við áveitu
á Miklavatnsmýri. Varð greiddur
kostnaður á árinu um 17 þús. kr.
Vatnið í áveituna er tekið úr Þjórsá,
skamt ofan við Mjósund, og er á-
veitusvæðið alt að 2000 hektarar
(rúmar 6000 dagsláttur). Verður
væntanlega veitt þar á i vor.
Ritsímar og talsímar.
Auk venjulegra viðgerða eftir
skemdir vetrarins var aðallega þetta
framkvæmt:
1. Lokið við talsimalínu úr tvö-
földum koparþræði til Horna-
fjarðar, lagður kaflinn Svínhólar
í Lóni — HornaQörður, 35 km.
2. Sett upp stauraröð frá Brekku í
Núpasveit til Húsavíkur ca. 60
km. og strengd símalína úr ein-
földum járnþræði milli Þórs-
hafnar og Húsavíkur ca. 115
km.
Bygð talsímalína úr tvöföld-
um járnþræði frá Brekku í
Núpasveit til Raufarhafnar, ca.
29 km.
3. Settir niður staurar í talsíma-
línu frá Hafnarfirði til Grinda-
víkur ca. 16 km. ný stauraröð
og frá Keflavík til Hafna, ca.
13 km.
Línur þessar gátu ekki orðið
fullgerðar á árinu vegna þess
að einangrara vantaði i þær.
4. Lagður tvíþættur sæsími yfir
Hvalfjörð, vegna nýrrar talsíma-
línu frá Reykjavík að Iíalastað-
akoti.
5. Lagður jarðsími fyrir innan-
bæjarsímann á Akureyri, á svæð-
inu frá simastöðinni út að Torfu-
nefi — 1125 metrar með 125
tvöföldum línum. Loftkablarnir,
sem voru á þessu svæði, voru
teknir niður og lagðir neðan-
jarðar eftir Oddeyrinni.
Á Siglufirði var sett upp nýtt
skiftiborð og innanbæjarsíminn
endurbættur.
Stöðvarnar Svínhólar í Lóni
og Esjuberg voru lagðar niður, en
þessar opnaðar:
Bygðarholt í Lóni, Hólar i Horna-
firði, Gerðar í Þistilfirði, Brekka í
Núpasveit, Raufarhöfn, Skógar í
Axarfirði og Víkingavatn. (Frh.)
Amaryllis.
Skáldsaga.
Eftir
Georgios Drosinls.
»Hér er eg á öðru niáli. Hins-
vegar skil eg þetta. Sveitin hefir
sín dulrænu einkenni, og verður
maður að lifa þau inn i sig. Og
þegar þér farið að geta það, þá
munuð þér skilta skoðun. Við
pabbi skulum vera yður hjálpleg
í þessum efnum.«
»Já, það skulum við gera«, sagði
Anastasios og brosti »og við skul-
um byrja á þeirri hjálpsemi strax
í kvöld, ef það bagar yður ekki.
Og fyrsta tilsögnin ætti að fara
fram í Gýgjarhelli.«
»Nei, nei«, sagði ungfrúin, »það
er of strembið banda nýbyrjend-
um, í kvöld förum við til Vrísúlu«.
»Með því að hafa svona góða
kennara, hlýt eg að koma fljótt
til.«
»Já, ef þér verðið ekki altof
hylskinn, en þá slcal heldur ekki
spöruð hegningin«, sagði hún
hótandi.
Þú getur nú skilið hvernig eg
hlaut að verða fyrir áhrifum, ekki
aðeins af fegurð hennar, heldur
einnig af framkomunni, óbrotna
lítillætinu, góðvildinni og vina-
hótunum. Það var eins og við
hefðum þekst frá barnæsku.
Amaryllis fór nú að taka til
mjólkina, og eg varð nú einn með
föður hennar.
Það var eins og mér hyrfi of-
birta af augum, og nú fyrst átti
eg hægt með að virða fyrir mér
andlit og svip nágranna míns,
sem bar það með sér að hér var
heiðarlegur maður, sem orðið
hafði fyrir sorgum og mótlæti um
dagana, en ró og hóglát hamingja
síðan gert sitt til að bæta honum
það upp. Háttprýðin bar vott um
menningu. Smám saman með
viðræðunum fékk eg að vila að
hann hefði verið kaupmaður í
Marseille, að hann hefði komið
aftur til Grikklands fyrir tiu ár-
um með þeim ásetningi að setj-
ast þar að fyrir fult og alt, að
hann hefði þá meðal annars keypt
þessa jörð — þvi að hann elskaði
sveitina, — að hann þrem árum
síðar hefði mist konuna og
skömmu síðar yngri dótturina,
og að nú ætti hann að eins eina
manneslcju að, er tæki þátt í lifs-
kjörum hans — í einu orði sagt,
Amaryllis, sem hann dásamaði,
en þó ekki með sama hætti og
margir heimskir feður, sem ekki
sjá sólina fyrir afkvæminu og
láta blindast af ástinni, heldur
með föðurlegri velvild og skarp-
leika.
»Eg get íullvissað þig um að eg
tók þátt í tilfinningum hans og
gladdist yfir því að fá staðfest-
ingu fyrir fyrstu hugmyndunum,
sem eg hafði gert mér um stúlk-
una. Og þú sérð það líka: Hún
yfirgefur heiminn sex mánuði
ársins og fer upp í afskekta, ein-
angraða sveit, að eins til þess að
þóknast föður sínum, og eklci er
svo sem að hún sjái eftir þessu,
— svo mikil nautn er henni að
því að fórna. Þetta ber vott um
göfga sál«.
Þegar hún kom aftur með vika-
drengnum, sem bar mjólkina,
virti eg hana fyrir niér með enn
meiri aðdáum.
Hún settist hjá mér.
Það var þögn meðan við drukk-
um spehvolga sauðamjólkina. Al-
drei á æfi minni hefir mér þótt
mjóllc eins góð. Amaryllis sneri
sér alt í einu við og leit á mig:
»Verðið þér hér i alt sumar?«
»Því miður, að eins átta daga.«
»Það verður ekkert af því að
þér farið svo fljótt«, sagði hún
með sínum yndislega hætti.
Ef nokkur hefði vogað sér að
segja þetta við mig deginum áður,
þá hefði eg lamið hann, og þrátt
fyrir það lilýddi eg nú ánægður
á setninguna og svaraði:
»Mig langar nú voðamikið að
vera lengurl«
Eg beindi nú samræðunum að
ástandinu í Athenu og að síðustu
að stjórnmálum. Það umræðuefni
var þó ekki hugnæmt, því þar
gat Amaryllis ekki tekið þátt í
samræðunni og mér gafst því ekki
kostur á að njóta fegurðarinnar
í hinni lágu og ómþýðu rödd
hennar.
Ritstjóri:
Gnðbrandnr Mngrnússon.
Hótel ísland 27.
Sírai 367.
Prentsmiðjan Gutenberg.