Tíminn - 25.03.1919, Blaðsíða 3

TÍMINN
79
Jörðin Arngerðareyii
í Nauteyrarhreppi i Norður-lsafjarðarsýsltfcer til sölu, ásamt
öllum húsum og mannvirkjum, á komandi vori. Jörðin er
24 hndr. f. m. að dýrleika, vel setin og hin mesta
framtíðarjörð. Tún vel girt, vatnsleiðsla í íbúðar og
peningshús og matjurtagarðar miklir og góðir. Útbeit
ágæt og móskurður góður og nálægur. Á Arngerðareyri
er bæði bréfhirðing og símastöð og þar er aðal endastöð
fyrir Djúpbát Ísíirðinga. Arngerðareyri er löggiltur
verzlunarstaður,
Leitið upplýsinga til Sigurðar Sigurðssonar frá Vigur,
yfirdómslögmanns á ísafirði, sem hefir jarðarsöluna á
hendi. Kaupverð ágætt.
mig geym.a gimsteinana þina vel
— gæta vel ljóssálnanna, er þú
baðst mig að geyma, uns þú kall-
ar mig heim til nýrra starfa í
nýju ríki«. Og nú hetir hann verið
kallaður heim tii nýrra starfa, svo
»engillinn« situr eftir og gætir
»gimsteinanna«, og er hætt við að
hann fái ekki varnað því að þeir
verði greiptir í ömurleik fátæktar-
innar, ef vinir skáldsins eða þjóð-
in, sýnir það ekki í verki, hve
mikið þessi og komandi kynslóðir
eigi honum upp að inna.
Það er sagt um heimili þeirra
hjónanna, að það hafi verið sann-
kallaður sólskinsblettur í heiði,
þar sem margur maður hefir eins
og teigað í sig andlegt lífsmagn,
og margur ungur og óþroskaður
hagyrðingur eða skáld fengið vitur-
leg ráð og leiðbeiningar.
Guðm. skáld var trúmaður mik-
ili i orðsins fylsta og besta skiln-
ingi. Hann orti mikið af andlegum
Ijóðum hin siðari árin og var auð-
vitað sami snildarbragurinn á þeim,
eins og öllu öðru, sem frá honum
kom. Mörg af þeim birtust f Jóla-
blaði félagsins »Stjarnan i Austri«,
sem hann var fulltrúi fyrir. Ást
hans og traust á Kristi var ótak-
markað, samfara hinni sólbjörtu
austrænu algyðistrú, sem heldur
því ríkt fram, að guð sé í öllu og
alt lifi og hrærist i honum. Þessi
trú hans kemur ef til vili einna
greinilegast fram i þessum hend-
ingum:
Ekki er satt hann deyji,
sem drottin fær að sjá
Eilift lif er einmitt það
i öllu guð að sjá,
Þess vegna gat hann verið svo
umburðarlyndur i trúarefnum,
þótt hann vildi síst að kreddurnar
skipuðu sæti kærleikans. Hann
áleit að meistarinn eigi »ótal, ótal
muna fyrir neytendur, án þess að
framleiðendur hafi fengið meira
fyrir sina vöru.
Spúnn.
Stjómarfar þar í landi hefir
jafnan verið i allra lakasta lagi.
En nú gerast Bolchevickar þar ærið
uppivöðslusamir, og þykir stappa
nærri fullkomnu stjórnleysi. Bylt-
tngarmenn hafa aðsetur sitt í
Barcelona, en félagsskapur þeirra
nær um alt landið. Sljórnin ræður
ekki við neitt. í Barcelona einni
saman hafa árið sem leið verið
skotnir 60—70 uppreistarandstæð-
ingar, og engin hegning komið
fram. Venjan er sú, að uppreistar-
menn boða þessa andstæðinga sína
á fund. Gera kröfu sem ekki er
gengið að. Þá skjóta þeii’ manninn
tafarlausf. Siðan dreifist múgurinn
og enginn kannast við verkið. Sé
tnaður tekinn fastur fyrir þess-
háttar morð, er hann tafarlaust
sýknaður af kviðdómnum. Pví að
þar ráða byltingamenn öllu. í
Madrid var hafin uppreist. Kent
om hungri og dýrtíð. Stjórnin tók
þá 1 sínar hendur brauðgerðarhús
öll og brauðbúðir og lækkaði
leiðir«. Og hann segir því við vin
sinn:
Og fyrirgef, pótt aðrir samleið eigi
sér enn þá kjósi á þínum bratt vegi:
þeir koma seinna — og kann-ske
hinumegin
þeir komast upp á tindinn annan vcginn.
Vér érum margir, sem höfum
ástæðu til að harma Guðm. skáld
Guðmundsson, þar sem ein hin
skærasta stjarnan hefir hrapað af
bókmentahimninum íslenska. Hið
eina, sem getur huggað vini hans
og skoðunarbræður er: að hann
hefir verið kvaddur »til nýrra starfa
í nýju ríki«. & Kr. P.
Próf í gnðfræði við háskólann
hefir lokið Freysteinn Gunnarsson
og hlaut 2. eink. betri, 102 stig.
Látinn er hér i bænum 20. þ. m.
Guðmundur skáld Guðmundsson.
Er minst annarsstnðar f blaðinu.
verðið. Komst þá á friður um
stund, en búist við uppþotum
víðsvegar í landinu.
Bandarfkin.
Allmikill mótþrói er í efri deild
Bandarikjaþings gegn alþjóðabanda-
laginu. Kunna andstæðingar Wil-
sons því illa, að aðrir en Banda-
ríkjamenn geti haft dómsorð um
málefni Vesturheimsmanna. Sú
móístaða verður til að draga úr
áhrifum Wilsons á friðarfundinum,
og mátti þó varla við því. Nógu
margir samt, sem toga i gagnstæöa
átt, og vilja halda mœtti en ekki
rétti sem dómara í viðskiftum
þjóðanna.
Margir bafa nú hug á að vinna
ódauðlega frægð með því að
fljúga yfir Atlantshaf. Mikill við-
búnaður er ineðal fiotaforingja í
Bandarikjunum. Gert ráð fyrir að
tilraunir verði gerðar f júní næst-
komandi. Helst talað um að nota
risavaxna »sæflugu«, sem borið
gæti 50 menn. í það skifti yrði þó
skipshöfnin ekki nema íimm menn
Burðarmagnið annars notað til að
koma sem mestu eldsneyti.
Híí uppbót.
I*rátt fyrir tilraunir ýmsra mætra
manna með ræðum og rituin, að
fá kotnið islensku bestunum í við-
unandi hátt verð við sölu á þeira
til útlanda og þrátt fyrir það þótt
hross hafi verið seld úr landinu
um tugi ára, þá má samt segja að
þessu máli, — eins og svq mörg-
um öðrum máluin landbúnaðarins
—=, hafi þokað hægan áfram. Þeg-
ar striðsáhrifin lömuðu útflutnings-
tækin, jafnhliða því sem þau fyrir-
bygðu frjálsa verslun þjóðanna, þá
tók um tima að heila mátti, al-
gerlega fyrir útfiutning og sölu á
hrossum héðan, til stórtjóns hrossa-
hérööum landsins og þjóðinni i
heild. Það var því hrossaeigendum
og öllum, mikil gleðitíðindi, er
erindi útfiutningsnefndar i sumar
siðastl, var birt í héröðum lands-
ins. Margur var í fullri þörf fyrir
hrossvcrð og gat líka sér meina-
lítið látið hross fyrir verð. Hross-
in böfðu og fjölgað að miklum
mun i laudinu síðustu árin, fyrir
teppu á útflutningi og sðlu, og
var þvl öllum hugsandi mönnum
opin sjón, að miklum örðugleilum
hlaut það að vera bundið, að sjá
hrossunum fyrir því fóðurmagni
sem harður vetur heimtar. En
hinsvegar þótti lfka mórgum
hér vera um svo takmarkaðan út-
fluining að ræða, að til litilla hags-
muna gæti oröið hrossaeigendum
f heild. Lika bryddi á óánægju út
af þvi hvað krafist var vænna
hrossa, en sem sjálfsagt var, þar
sera útflulniugurinn var svo tak-
markaður. -— Enda hvort sera var.
Því, það cr öllum vitanlegt að lé-
legu hrossin hafa undanfarið átt
öflugan þátt i að halda heildar-
verðinu lágu.
Hrossin voru borguð vel á
mörkuðum, frá 300 kr. til 450 kr.
og auk þessa var gefið fyrirheit
um ríflega uppbót, enda kom hún
ríf, 160 króna uppbót á hvert
hross. — Bændakörlunum hefði
einhverntíma þótt 180 kr. laglegur
uppbótarskildingur á 1000 kr. árs-
innlegg við kaupmanna verslun,
Sumarið 1915 seldi eg á markaði
dáfallegan fola þriggja vetra fyrir
hátt verð, 180 kr., og var talið
sæmilegt.
Meðaltal söluverðsins í sutnar,
nettó, hefir orðið fult hálft sjötta
hundrað krónur, haíi vænni hoss-
in ekki verið færir en hin lakari.
Þelta verður að telja góða sölu..
Já, ágæta, þá litið er til þess,
hvað kostnaðurinn hlýtur að haía
orðið mikill og átti geymsla hross-
anna hér á landi — þar til þau
komust í skip, — sinn ríflega þátt
í honum. Já. Þrátt fyrir fyrir alt
var verðið sæmilegl og yfir það,
miðað við hrossasölu fyrri ára.
En nú má verðið ekki lækka. Það
þarf meira að segja að hækka enn
úr þessu sem náðist i sumar.
Hækka fyrir hyggilegri aðferð en
áður við sölu á hrossunum, bælt
kyn og bætta meðferð. En það
næst því að eins, að hrossasalan
færist ekki aftur út á margar
hendur.
Landsstjórnin þarf þvf hér sem
vfðar að vera vakandi. Hún þarf
að vaka yfir hrossasölumálinu og
fá stefnt því inn á þær brautir, aft
hrossasalan megi í framtíðinni
verða til sem allra mestra bags-
nnina fyrir þetta land og niðja
þess.
Það, sein mér því virðist aö
aðallega þurfi að bafa fyrir aug-
um í sambandi við sölu og út-
flutning hrossa í framtíðinni er:
1. Að skipuð nefnd manna hafi
ineð höndum alla hrossasölu út
úr landinu.
2. Að ekki verði leyft að flytja út
nema fremur þroskuð og góð
hross.
3. Að hrossin verði ekki flutl út
fyr á ári hverju en það, að náð
hafi að ganga úr hárura og
safna sæmilegum holdum.
4. Að hrossin verði ætíð sem fyrst
að markaðshaldi afstöðnu fiutt
á skip, er svo flytji þau á sem
allra stystum tima að mögulegt
er til sölustaðarins f útlöndum,
og að skipið hafi ekki vöruaf-
greiðslu hér við landið með
höndum eftir aö hrossin eru
komin í það og tefjist þar
Tyrir svo og svo lengi og auki
þaunig án takmörkunar rýrnun-
ar og kvalatima hrossanna.
Skrifað á öskudaginn 1919.
B. F. Magnússon
Spákonufelli.
Flug. Flugfélag var stofnað liér
í bænum siðastliðinn laugardag og
kosnir í bráðabirgðastjórn: Axel
Tuliníus forstjóri, Pétur Halldórs-
son bóksali og Sveinn Björnsson
lögmaður. — Franskur flugmaður,
sem frægur er orðinn, meðal ann-
ars af því afreksverki, að þá er
stríðið hætli flaug hann til Paiísar
og settist á húsþak, hefir í hyggju
að fljúga i allar heimsálfurnar i
sumar og mun ætla að koma
við á Isiandi í þeirri för. — Þá
er og sagt, að enskt félag hafi
i hyggju, að setja hér upp flugstöð
á næstunni.