Vísir - 14.07.1947, Blaðsíða 2

o
V I S I R
Mánudaginn 14. júlí 1947
V
V ' v •> >. -!
g Hindúar á Indlandi
1 landinu er baráfla háð milSi
tvennskonar menningar.
Fyrir nokkuru var hér
stödd ensk kona, gift Ind-
verja. Skrifaði hún fyrir
Vísi tvær greinar uni ind-
versk málefni og fer sú
fyrri hér á eftir.
Það er erfitt fyrir flesla úl-
lendinga, sem lesa í blöðun-
um um kröfur indverskra
Múhameðstrúarmanna um
sérstakt riki, að gera sér
grein fyrir, tivað liggur til
grundvallar deilu liinna
tveggja stóru flokka — Ilin-
dúa og Múhameðstrúar-
manna.
Deilán er ekki, eins og
menn mundu lialda, deila
tveggja trúarskoðana eða
tveggja kynflokka, heldur
milli tveggfa menninga. Þetta
CL' mjög mikilvægt atriði.
Hiudúar i Indlandi játa ekki
allir sömu trúarbrögð. Langt
frá ])vi. í trúarefnum skipt-
c.st þeir í marga flokka, sem
eru jáfn ólíkir tiver öðrum
•og ef einn þeirra væri borinn
.aman við Múhameðstrú eða
ívristintrú. Trúarsetningin
um fæðingu og endiufæðingu
(og afleiðing hennar, sam-
c ining alls lífs og þess vegna
bræðralag ekki einungis allra
manna heldur einnig manna
og allra lifandi vera) er ef til
' ill eini trúarlegi eða hem-
rpekilegi átrúnaðurinn, sem
þeir liafa sameiginléga.
Að vísu er þetta undir-
rtöðukenning, en hún er
túkuð á marga vegu og veit-
ir Hindúum alls ekki þá trú-
hrlegu eða jafnvel siðferði-
egu éíningu, sem maður í
yrstu skyldi halda.
Hindúar eru mjög ólíkir
nnbyrðis allt frá hinum
iireinu Aríum í Kaslimír,
sem eru ljósir yfirlitum og
oft með grá eða jafnvel blá
nugu — já, jafnvel svo ljósir,
að margur Islendingur, se.m
íalinn er „dökkui’“, nnmcii
álitinn frá KaShmír, cf trann
væri í Indlandi til hinna
dökku Daridia í Suður-
Jndlandi og hinna frumlegu
manntegunda, serii búa i
í jailahéruðunum í Assam og
Mið-Indlandi, fjarri alfara-
teiðum, blandaðir Mongól-
iim, eða af hinni frumstæðu
,,munda“-tegund, sem sagt
cr að hafi áður fyrr búið
innig í Ástraliu. Það er
áreiðanlega meiri kynflokka-
skipting meðal Hindúa en
meðal sama fjölda í Evrópu.
Þeir eru
fikyldir. v ]V- ' “
Múhameðstrúarmenn
en þeir eru !)() milljónir, eða
> nærri 1/1 af ibúum Indlands
eru sem lieild af nákvæm-
lega sama bergi brotnir og
Hindúar. Sumir þcirra stæra
sig af að vera afkomendur
útlendra iiinrásaþjóða, Pei’sa
eða Tyrkja, sem voru mú-
hameðstrúar, áður en þeir
sellust að í Indlandi.
En þó að svo sé, þá fluttu
þessar innrásaþjóðir engar
ikonur með sér. Afkomendur
| þeirra eru að liálfu Indverj-
j ar frá fyrsta ættlið. Og auk
I þcss eru þær fjölskyldur fá-
l ar, sem gcta rakið ættir sín-
i ar til þessara múhameðs-
{ti’úarþjóða, þegar borinn er
saman við það fjöldi Mú-
hemeðstrúannanna i land-
inu, en þeir eru næstum alt-
dr trúskiptingar frá ýmsum
( af hinum lægri stigum hind-
úismans. Er ])etta mestmegn-
ijs fólk, sem skipt hefir um
trú aðeins af þjóðfélagsleg-
um ástæðum en ekki trúar-
legum.
Einkenni hindúismans.
í Eitt af aðaleinkennum
I liindúismans trúarlega séð,
I er umburðarlyndi lians með
(hverskyns guðsdýrkun, allt
| frá hinni fullkoinnustu teg-
(und panþeiskrar einhyggju
'til Iiinna frumstæðustu teg-
únda dýratrúar, andadýrk-
\inar eða djöfladýrkunar.
Auðvitað teggur menntaður
•Hindúi ekki allar þessar trú-
j ardýrkanir að jöfnu, en
i,hann leyfir þeim öllum að
| þróast, sem nauðsyn fyrir
! liina ýmsu kynflokka á hin-
j um mismunandi stigum þró-
unarinnar.
Hann trúir ])ví að menn
séu í eðli sínu ójafnir og
mjög frábrugðnir liver öðr-
um. Það er þcss vegna ckki
trú þeirra á einn guð og að
Múhameð sé seinasti spá-
íriaður lians samkvæmt sög-
unni, sem fékk suma Incl-
'verja til þess að kasta trú
sinni og gerast múhameðs-
trúar. Ilindúisminn umber
livers konar trú, jafnvel
þessa. Þeir vilja brjóta nið-
ur allar hinar ströngu regl-
ur hindúismans, einkum
þær sem viðkoma gifting-
um og stéttaskiptingum; með
öðrum orðum eru trúarskipti
þeirra ekki vegna þess að
þeir vildu trúa því sem þeir
gátu ekki trúað sem Hindú-
ár, hcldur vegna þess að
þeir vihlu gera það sem
þeir gátu ekki gert sem Hind-
úar í þeirri slétt, sem þeir
eru fædchr í. (Það mg skjóla
því Iiér inn i, að það er sams
Fyrri grein.
NSÍn, . og-.meistaraverk iiuL--að setja- sig 4-spor Hindúa,
verskra lista — eins og ttl -Iiygg eg að bezt- væri fyrir
i dæmis hin mikiifenglegu hann óð liugsa sér, hvernig
jmusteri, seiri byggðjvoru af þans e-igin kjör væru, ef %
j forfeðrum Hindúa i dag og Iilutar íslendinga lytu crin í
|forfeðrum þeirra sjálfra, áð,- dag Ásatrú og héldu við
I ur en þeir tóku Múhaineðs-1 ménningu, sem skapazt hefði
trú — sem sín, heldur líta at henni án nókkurra áhrifa
þeir ekki og geta ekki litið. frá Róm eða kristinni trú, á
á þjóðhetjur Indlands og ó- meðan % þjóðarinnar væri
konar löngun til þess að
losna undan ])jóðfélagsleg-
um — og ekki trúarlegum —
skyldum, sem fær Hindúa til
þess að taka kristna trú).
Múhameðstrúarmenn.
Flins og áður er sagt eru
90 ínilljónir múhameðstrú-
armanna á Indlandi — af-
j komendur erlendra innrás-
jarþjóða og hundruð þúsunda
Hindúa, sem einhverntíma
köstuðu trú sinni og gerðust
Múhameðstrúar vcgna þjóð-
félagslegra ástæðna, — sem
allir liafa sömu trúarjátn-
ingu, og þessi trúarjátning
er.eins frábrugðin trúarjátn-
ingu Hindúa og fi’ekast get-
fur verið.
\ Samt er það ekki trúin,
sem er orsök deilnanua.
Hindúar gætu auðveldlega
umborið 90 milljónir ind-
verskra bræðra sinna, sem
ekki trúa á kennisetninguna
um fæðingu og endurfæðingu
!og það að líta á erlendan
spámann sem.mestan allra
mánna.
Dcilan er eins og ég sagði
í byrjuri milli tveggjamenn-
inga — ekki milli tvcggja
trúarbragða. Þegar ind-
i verski r Múhameðstrúar-
,menn krefjast sérstaks ríkis,
„Pakistan“, þegar foringi
þeirra, Jinnah, lætur livað
éftir annað í ljós ótta sinn
við „ógnarstjórn Hindúa“,
[eru það aðrar ástæður, sem
jliggja til grundvallar.
Menning Hindúa, með
[ allri sinni frægð í fortíð og
nútíð, liinu ævagamla Sans-
kritmáli sínu (hinu hcilaga
ináli alls Indlands) og bók-
mentum þess, minnismerkj-
um sinum, hljómlist sinni,
dönsum og öðrum lislagrein-
i um, sem allar eiga rót sína
jað rekja beinlínis eða óbein-
ilipis til bugmynda og hug-
I sjóna, sem lýsa eiga dul-
jspeki, sögu og trú Ilindúa;
| þessi menning, segi eg, að sé
menning Indlands.
Fjarskyld menning.
Menning Múhameðstrúar-
manna cr fjarskyld Indverj-
um. Hún er sú sama og í
öðrum löndum Múham,eðs-
trúarmanna, menning, sein
leífarnar af frægð Araba á
miðöldum og draumur
þeirra uni heimsyfirráð,
yfirdrottnun. I»aö er ekki að-
eins, að Múhameðstrúar-
jmenn hafi fyrirlitningu á
ifrægð Iiindúa á Indlandi, er
þeir kalla „heiðingja“, og að
þeir neiti að viðurkenna
meistaraverk indverskra
(Sanskrit) bókmennta sem
vini þess á sama hátt og
kristinn og byggi við evr-
Hindúar gera. Muhameð frá rópska menningu. Mundu
Ghazni, Tyrki sem gerði inn-
rás í Indland snemma á ell-
feftu öld; Maliuíneð Ghozi,
stofnandi fyrsta konungs-
rikis Múhameðstrúarmanna
í Delhi, annar útlendur yf-
ekki Ásatrúarmenn líta á
sig með nokkurum rélli sem
meiri Islendinga, heldur en
hinir kristnu. Muridu þeir
ekki líta á þá sem sorglegt
iafkvæmi erlendrar ihlutun-
irdrottnari, eru í auguni ar. Mundu þeir ekki — meiri
(Hindúa útlendingar og’ óvin- jhluti þjóðarinnar, sem hefði
lir; í augum indverskra Mú-jhaldið tryggð við liinar
hameðstrúarmanna (þeir.fornu erfðavenjur þjóðar-
! eru Múhameðstrúarmenn innar í gegnum baráttu ald-
ifyrst og fremst) eru þeir^anna — liafa ástæðU til þess
'hetjur — aðeins vegna þess að vera stoltir af festu sinni,
(að báðir voru þeir Múham-
í eðstrúarmenn. I augum
(Hindúa er hermaður eins og
ÍSivaji, sem allt sitt lif barð-
>isl gegn erlendri yfirdrottn-
jun Mongóla, þjóðhetja. En
i augum indverskra Múham-
teðstrúarmanna er liann upp-
reisnarmaður og ekkert ann-
,að, því Mongólar voru Mú-
hameðstrúar.
„Skurðgoðadýrkun“.
’ í augum Múhameðstrúar-
manna eru hinar útbreiddu
trúaratbafnir llindúa ekk-
ert annað en skurðgoða-
'dýi’kuri, og í áugum Hiridúa
’ ér sá siður Múbámeðstrúar-
I .
manna að boi’ða nautakjöt
eins viðurstyggilegur og
mannát er í augum Evrópu-
búa, því að kýrin, sem nærir
mannanna börn með mjólk
sinni, er í augum Hindúa
tákn móðurástarinnar og
heilagur fulltrúi dýranna,
forfeðra mannkynsins.
Ef íslendingur vill reyna
og líta á allar tilraunir
minni hluta þjóðarinnar til
þess að kljúfa hana, sem
svik við þjóðina?
Eg veit að erfitt er að líta
þannig um öxl og gera sér
þetta í hugarlund. Samt er
það staðreynd, að Indland
er eitt af hinum fáu löndum,
sem lagt hafa stóran skerf
til menningar heimsins og
heldur enn þann dag í dag
tryggð við sína gömlu trú
og hefir samlagað hana nú-
tímanum. Hindúar eru sér
þess vel meðvitandi að allt
Indland er arfleifð þeirra,
en ekki hinna, sem algjör-
lega hafa kastað frá sér
erfðavenjum Indlands.
En ef ekki á að kljúfa Ind-
land, hvað á- þá að gera við
þessar 90 milljónir Múliam-
eðstrúarmanna? — Þeirri
spurningu verður leitast við
að svara í næstu grein.
-Savitri Devi Mukherji.
(M. Sc og D. Litt)
írá Vimrnveiiendaíciagi íslands og Verkamanna-
íélagimt Dagsbrán í Reykjavík.
AS gefnu tilefni Kafa félög vor kormS sér saman
um að leiða athygli vinnuveitenda og verlcamanna
að því, að samkvæmt samningi félaga vorra er
réttur verkamanna til þess að krefjast hálfra dag-
launa fyrir hvern byrjaðan vinnudag bundinn því
skilyrði að um sé að ræða:
hafnarvinnu, byggingavinnu eða
annan meiri liáttar atvÍEinurekstur.
Sama gildir um rétt verkamanna til fullra dag-
launa sé unnið meira en hálfan daginn.
Reykjavík, 7. júlí 1947.
Vinnuveiíendafélag Islands.
Eggert öaessen.
...; VerkamannaféLagið Dagsbrún.
Sigurður Guðnason.
1—