Morgunblaðið - 18.01.1936, Side 8

MrOBG UNBLAÐIÐ
Laugardaginn 18. jan. 19C?6-.

JíaufLsfiapuv
Bökunarefni allskonar, krydd
allskonar, hreinlætisvörur. Þor-
steinsbúð, Grundarstíg 12. Sími
S247.
Góðar ísl. kartöflur í Þor-
steinsbúð, Grundarstíg 12. Sími
3247.
Gott ísl. smjör, ódýrt. Þor-
steinsbúð, Grundarstíg 12. Sími
3247.
Jeg hefi altaf notaðar bif-
reiðar til sölu, af ýmsum teg-
undum. Tek bifreiðar í umboðs-
sölu. Það gengur fljótast að
framboð og eftirspurn sje á ein-
um og sama stað. Sími 3805.
Zophonías Baldvinsson.
15 appelsínur fyrir 1 krónu,
Þorsteinsbúð, Grundarstíg 12.
Sími 3247.
Niðursoðnir ávextir, fíkjur,
perur, apricosur, sýróp, þurkað-
ir ávextir, sveskjur, rúsínur,
apricosur, gráfíkjur. Þorsteins-
búð, Grundarstíg 12. Sími 3247.
XTtgáfa Fræðafjelagsins á ljóð-
mælum Bjarna Thorarensen,
Silkisokkar á aðeins kr. 1.90 er Sigurður Nordal skrifaði um í
parið í Versl. Ingibj. Johnson. ^Morgunblaðið um jólin, er svo að-
Sími 3540. !laðandi sem mest má vera. Það
er Jón He'lgason prófessor, sem
hefir annast um útgáfu þessa.
■ Skýringar hans á kvæðunum, og'
Husmæður! Ef ykkur vantar
fisk þá hringið í síma 1669.
Kaupi ísl. frímerki, hæsta frásögn um tildrög þeirra og at-
verði. Gísli Sigurbjörnsson, burði, sem máli skiftir í sambandi
Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.) við þau, er mikið lengri en kvæð-
Z . , ~ 72 \ 7, in. Bn með því að lesa frásagnir
„Freia -fiskmeti (fars, boll-
, i þessar jatnhhða kvæðunum fær
ur og buðmgur), er viðurkent f ,. ...............
fyrir gæði, hvað það er ljúf-
lesandinn náin kynni af þessu
fengt og holt. Fæst á eftirfar- .
höfuðskáldi voru á.19. öld. Kvæð-
andi stöðum: Laufásveg 2, og
in verða þá lífræn heild í sam-
Skíðahúfur fást í Aðalstræti
9 C í hattasaumastofu Þóru
Brynjólfdóttur.
Flautukatlar fást í Breið-
fjörðsbúð.
Kaupi gull hæsta verði. Árni
Björnsson, Lækjartorgi.
■ Laugaveg 22 b, (Pöntunarsími bandl Vlð skáldið ævi hans’ og
4745). — Búðum Sláturfjelags menn skilja hvorttveg8'ja betur en
Suðurlands, Versl. Lögberg. _ áður manninn og verk hans.
Einnig eru „Freia“-fiskibollur! 1 kvæðaskyrmgum þessum er
seldar í flestum útsölubúðum minst f'lölmar?ra merkra við'
Mjólkursamsölunnar. ibnrða’ sem gerðnst á dögnm
Bjarna 0" a einn eða annan hátt
sne’rta ljóðagerð hans.
! *
i
"Fyið voru þeir Kristján Riis og
Brynjólfur Kúld, íslensku
Kjötfars og fiskfars, heima-
tilbúið, fæst daglega á Frí-
kirkjuvegi 3. Sími 3227. Sent
heiöi.
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Sel gull. Kaupi gull. Sigur-
þór Jónsson, Hafnarstræti 4.

Oraviðgerðir afgreiddar fljótt .
, .. studentarnir
og vel af urvals fagmonnum
hjá Áma B. Björnssyni, Lækj- !
artorgi.

sem telcnir voru
fastir á Þorláksmessu 1885 á veit-
ingahúsi í Höfn, fyrir að tala ó-
virðulega um konunginn. En frá
þessu dæmi um starfshætti Est-
| rupsstjórnarinnar var sagt hjer í
blaðinu um daginn.
Matur og kaffi með sann- J '^’orið
1886 útskrifuðust 22
gjörnu verði í Café Svanur við j » stúde'ntar úr Latínuskólan-
Barónsstíg. jum. Einir 11 af þeim eru enn á
I
lífi. Ætti 50 ára stúdentsafmæli
í vor að geta orðið eitt hið fjöl-
mennasta sem hjer hefir ve'rið
haldið. j
* ,
TDirgbjerg, foringi danskra jafn-
^ aðarmanna, sem nú er ný-
lega dáinn, sagði frá því, að það
hefði orðið sjer til láns í lífinu
hve' faðir hans var ljelegur
plægingamaður. Þannig var mál
með vexti, að faðir hans var eitt
sinn að plægja úti á akri. En
plógurinn risti misdjúpt hjá hon-
um. Þetta varð til þess að plóg-
urinn rakst á forngrip dýrmætan,
sem þar var fólginn í jörð, svo
hann fanst. Fengust fyrir þetta
svo mikil fundarlaun, að foreldrar
BorgbjeVgs sáu sjer fært að setja
son sinn til rmenta.
*
Rannsókn hefir verið gerð á
efnahag stúdenta við Hafnarhá-
skóla.
Af 4000 stúdentum skulduðu
1017 að meðaltali 3493 krónur.
Margt le'ggja stúdentarrtir á
gjörfa liönd til þess að vinna fyr-
ir sjer. Margir hafa skrifstofu-
störf. En dærtri eru til þess að
stúdentar vinni fyrir sjer sem
múrarar, bílstjórar, næturverðir
og „statistar“ á leikhúsum.
*
Dýrt spaug er að gleyma að
sækja happdrættisvinninginn. sinn,
þegar maður vinnur 100 þús. kr.

Dömuklippingarnar í Kirkju--
stræti 10 eru unnar af æfðumt
fagmanni. Sími 1697.
Tannlækningastofa Jóns JÓns—
sonar læknis, Ingólfsstræti 9^
opin daglega. Sími 2442.
2303 er símanúmerið í Búr-
inu, Laugaveg 26.
Best að auglýsa í Morgunblaðinu.
Munið Permanent í Yenus^
Austurstræti 5. Ábyrgð tekin á.
öllu hári.
Kaupi gamlan kopar. Vald..
Poulsen, Klapparstíg 29.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til
næstkomandi mánaðamóta.
Sænska happdrættið _getur ekki
losnað við 100 þús. kr. vinning.
úr síðasta drætti. Enginn kemur
að sækja aurana.
*
Amerísk leikkona, Eile’en Wen-
sel, hefir fengið 300 þús. kr. í
skaðabætur fyrir að bíll ók á hana
og særði hana í andliti, svo hún
fekk ör af. Skaðabótaupphæðin
miðast við það, að hætta sje á að'-
hún. fái lakari giftingu fyrir vik-
ið.
Allir Reykvíkingar iesa auglýsingar Morgunblaðsins. ■<*
^mmm—■—i-m iiiii MWmiWW'BHIm I l*IW1WWIHSl|1WSLja3a3
Fimm menn um milión. 14.
Brest Ieyfði honum að reisa sig upp. Hann var með
litla skrámu og nokkra blóðdropa á hökunni. —
„Mjer þykir þetta afarleitt“, endurtók Dutley.
„En þjer hefðuð getað látið okkur í friði“.
Það var augsýnilega enginn vígahugur í barón-
ipum. Með annari hendi hjelt hann fast í grind-
urnar fyrir framan drykkjuborðið, en með hinni
þrýsti hann vasaklútnum að höku sinni. Hann
hafði ekki augun af mótstöðumanni sínum. „Yður
mun eính'verntíma yðra þessa, Dutley“, agði hann
óénandi.
Dutley ypti öxlum. „Jeg er viðbúinn að gera
það, sem þjer viljið, viðvíkjandi þessu máli“.
De Brest kipraði varirnar. Ef þetta átti að vera
bros, var það að minsta kosti illilegt bros. „Þjer
getið engin áhrif haft á afleiðingarnar“, sagði
hann. „Þær koma yður að óvörum, og þjer fáið
ekkert við gert. Það er ekki meira en þjer eigið
*kilið“.
Dutley horfði forvitnislega á hann. Hann var
enginn sálfræðingur. En honum þótti altaf gam-
an að athuga meðbræður sína á mikilvægum
augnablikum. Þarna var maður, sem hafði verið
sleginn niður — ef til vill fyrir smávægilega ögr-
! un — þetta var sterkur maður, stærri og stæði-
legri en mótstöðumaður hans. Hann var reiður,
það var bersýnilegt, hann var náfölur af bræði,
en þó sýndi hann ekki minstu löngun til þess að
slá aftur. Hann var sárgramur, en hann hafði enga
tilhneigingu til þess að borga fyrir sig.. Dutley
c kildi ekki hugsunarhátt mannsins. Honum lá næst
að fyrirlíta hann.
„Ef jeg hefi gert eitthvað af mjer, ungfrú Bessi-
ter, bið jeg yður afsökunar“, sagði de Brent.
„Mjer finst Dutley hafa komið illa fram“, sagði
Lucilla mjög alvarlega. „Þakka“, tautaði ungi
maðurinn og skundaði út úr salnum.
„Viltu fylgja mjer heim, Charles?”
„Þú mátt ekki vera reið við mig, Lucilla. Það
kemur ekki oft fyrir, að jeg geti ekki stilt skap
mitt“.
„Finst þjer vel viðeigandi að hegða þjer svona,
þegar jeg er viðstödd?“ spurði hún kuldalega.
„Nei, síður en svo. Jeg hjelt bara, að maðurinn
ætlaði að rjúka á mig. Jeg hefi aldrei sjeð eins
langa handleggi og hann hefir. Og jeg hafði það
á tilfinningunni, að jeg yrði að vera fyrri til“.
„Þú byrjaðir að vera ósvífinn“, mælti hún.
„Jeg gat ekki að mjer gert. . . . Hann var búinn
að skaprauna mjer, frá því að jeg kom til ykkar
í kvöld“. Ronnie kom hlaupandi til þeirra.
„Hallo“, kallaði hann. „Mjer var sagt, að hjer
gengi eitthvað á- Hvar er Siggie?“
„Siggie er farinn heim“, s'varaði Dutley. „Jeg
er hræddur um, að jeg hafi ekki hegðað mjer vel,
Ronnie.. Hjálpaðu mjer að blíðka systur þína“.
„Vertu bara rólegur, Ronnie“, sagði Lucilla. —
„Jeg skal ekki rífast. Mjer fanst þetta ekki rjett
af þjer, Charles. En jeg ætla ekki að skamma þig
meira“.
„En hvað þú ert indæl!“
„Hvað hefir komið fyrir?“
„Vinur þinn, baróninn, var altaf að ónáða okk-
ur, og jeg sagði honum hreint út, að við gætum
vel verið án hans. Svo skiftumst við á fáeinum
orðum, jeg man ekki hvað var sagt. Hann var all-
ófriðlegur, svo að jeg varð fyrri til að gefa honum
utan undir. Þjónninn hjálpaði honum á fætur, og
eftir það fór hann leiðar sinnar.“
„Vildi hann ekki berjast?“, spurði Ronnie.
„Það var nú síður en svo. Hann hefir einhverj-
ar ógurlegar pintingar í vændum fyrir mig. Hann
skýrði það ekki nánar, en kvaddi mig með leynd-
ardómsfullum ógnunum. En hvað um það — Lu-
cilla er búin að fyrirgefa mjer. Eigum við ekki að
fá okkur einn cocktail enn, og koma til hinna?“
„Kemur ekki til mála“, sagði Lucilla. — „Jeg
dansa kannske einn dans til við þig, til þess að
sýna að við erum enn á lífi, en svo verður þú að
fylgja mjer heim. Jeg er ekki í skapi til þess að
skemta mjer meira í kvöld“.
Bessiter yngri sat þegjandi um stund og braut
heilann í ákafa. „Jeg get ekki gleymt því, að hann
vildi ekki berjast“, sagði hann. „Hann lítur ekki
út fyrir að vera nein bleyða, og hann er helmingi
stærri en þú, Charles“.
Dutley ypti öxlum. „Ef jeg væri hjátrúarfullur,
myndi jeg hafa í huga það, sem hinir innfæddu
segja: „Hættulegasti óvinurinn er sá, sem gengur
burt, án þess að slá aftur“.
SJÖTTI KAPÍTULI.
Næsta morgun kom Dutley þeysandi á fáki sín-
um, stökk af baki og fekk hestasveini sínum taum-
ana, um leið og bifreið Sir Matthews ók að hús-
dyrum hans. Þeir fylgdust inn í húsið. „Þú ert ár-
risull, Dutley“, sagði Sir Matthew.
„Já, það er víst sú eina dygð, sem jeg hefi erft
eftir föður minn“, svaraði Dutley hressilega. „1
Afríku venst maður líka á það að 'fara snemma á
fætur. Þar getur maður lítið gert, eftir að sólin
er komin á loft. Við skulum koma þessa leið, Sir
Matthew. Við getum borðað strax. Jeg skifti um
föt á eftir“. Hann vísaði honum inn í vistlega borð-
stofu, þar sem skíðlogaði í ofni, og þjónn var önn-
um kafinn við að útbúa matborðið. „Þetta er á-
gætt“, sagði Dutley. „Við getum sjeð um okkur
sjálfir. Gerið svo vel að fá yður það, sem þjer vilj-
ið helst, Sir Matthew“, bætti hann við. „Jeg sje
að Boothroyd hlutabrjefin hafa fallið dálítið í
gær?“
„Já, þau fjellu í gær, og þau munu halda áfram
að falla í dag og á morgun“, svaraði Sir Matthew
um leið og hann fekk sjer sæti við borðið. „Jeg
ætlaði einmitt að tala um það við þig. Jeg tala fyr-
ir hönd mína, Stephensons og Watherspoons. Eng-
inn okkar er ríkur. En alt, sem við eigum er í fyr-
irtækinu. Allir höfum við unnið mikið um æfina.
S
íö