Morgunblaðið - 05.02.1950, Blaðsíða 7

Sunnudagur 5. febrúar 1950.
MORGUNBLAÐIÐ
7
Maöurinn, sem var oi iorvitinn
til ai geta dvalist í Hússlandi
Frá frjeítaritara Reuters.
LONDON — í lok síðasta árs
kom út í Bretlandi athy glisverð
bók, er nefnist .Hermálafull-
trúi í Moskvu“. — Höfundur
hennar er Richard Hilcon hers-
höfðingi, sem lengi vel var her-
málafulltrúi við breska sendi-
ráðið í Rússlandi, en að lokum
varð að fara úr landinu, vegna
andúðar rússnesku stjórnarvald
anna.
ÓVENJU FORVITINN
Það verður þeg'ar Ijóst á lestri
þessarar bókar, hvað olli óvin-
áttunni, scm Hilton hershöfð-
ingi átti að. mæia í Sovjetríkj-
unum. Hann var sem sje óvenju
forvitinn maður og taldi það
ekki eftii sjer að ganga tugi
mílna uin Mosku og nágrenni
hennar, til þess að kynnast af
eigin sjón lífi borgaranna í
,,sæulrikinu“ mikla.
Víðast hvar í heiminum hefðu
gönguferðir Hiltons ekki orðið
tilefni til ofsókna og andúðar.
I Rússlandi hlaut svo að fara,
að stjórnarvöldin fengju
ímugust á þessum manni, sem
við'alla vildi tala og allt fá að
sjó.
„JÁRNTJALDIГ
Af bók hans verður það ráð-
ið, að „járntjaldið“ birtist höf-
undinum á öilum ferðum hans
um rússnesku höfuðborgina. —
Hann komst þannig fljótlega að
því, að hann var ekki einn á
ferð: í humátt á eftir honum
komu leynilögreglumennirnir
rússnesku, sem áttu að rann-
saka, hvað þessi einkennilegi
Breti hefði eiginlega fyrir
stafni. Að lokum fór svo, að
leynilögreglumennirnir hand-
tóku hershöfðingiann og sökuðu
hann um þann reginglæp, að
taka mynd af russneskri verk-
smiðju, þótt raunar kæmi í ljós
eftir á, að ,.myndavjelin“ var
einglirni hins dularfulla her-
málafulltrúa!
ÞAU ÞORA EKKI ....
Það er síst að furða þótt Hil-
ton reyndi snemma að gera sjer
grein fyrir því, hvaða megin-
ástæður lægju á bak við járn-
tjaldið, sem rússnesku stjórn-
arvöldin gerðu sjer svo mikið
far um að slá upp í kringum
óbreyttustu borgara. Niður-
staðan, sem hann komst að, var
mjög í samræmi við þær skoð-
ESreslrar KershöSðingi
ritor bök un reynslu
síncs • i Sevjetríkjunum
anir, sem þegar haia verið j einni ferð sinni um nágrenni
settar fram. Ilin brjálæðiskenda Moskvu rakst hann þannig á
einangrunarstefna rússneskiv einar af hinum illræmdu fanga
stjórnarvaldanna á rót sína að. búðum kommúnista. í smá
rekja til þess, að þau þora í þorpi skammt frá höfuðborg-
ekki að leyfa almenningi að afla j inni, sá hann hón manna neyða
sjer þeirra gagi/a, sem kynnu j lögregluþjón til að sleppa gam-
að gera honum mögulegt að alli konu, sem hann hafði hand-
Hugleiðingar um búskap
og stóríbúðaskatt í
SVO er að sjá af skrifum Tím-
ans síðustu vikurnar, að mik-
ið liggi við, svo mjög hefur
blað þetta hert áróður sinn.
Sjerstaka athygli hafa þó
Hannesar tveir vakið á sjer fyr
ir fláráðan málflutning og sóða
legan murmsöfnuð, enda má
elja það með endemum. Jafn-
víkur, lifir á bitlingum h;iA
Framsóknarflokknum, fyrst hjá.
fasteignamatinu og síðar hjá
Búnaðarfjelaginu. og tekur hjer
upp húsnæði fyrir innfæddurri
Reykvíkingum á sama tima seiti
hann lætur bæinn á Undiríelli
standa mannlausan. Ekl-1 er
hægt að upplýsa á augnablikint*
vel Þjóðviljinn mundi naumast hversu mikið húsnæði e: bar
láta slíkt frá sjer fara.
Hannes Jónsson, fjelagsfræð-
ngur, mun hafa verið ráðinn
til Tímans í beim tilgangi ein-
um að sverta verslunarstjett
bessa lands um leið og hann
svo sjálfs síns vegna hafði hug júfa og útnýta það húsnæc.:, ;.emi
4 að vinna sig í áliti hjá S.Í.S. j þcir margir hverjir haia nom-i
ig Framsókn. Þessi maður hef- i® sjer upp með súrum s\e,,a og
jafnvel fjárhagslegri aðstoð1
vina og venslamanna. H. P. se^'
ónotað en herbei gin munu ver»
milli 10 og 20. Manni viiðist
það koma úr hörðustu átt þeg->
ar slíkur maður flyst til Reykjs^ ,
víkur og byrjar að segja Reyk-,-.s
víkingum hvernig þeir eigi aí>
ir þegar hlotið sinn dóm og allt
’.em hann hefur sagt verið rek-
ð svo duglega ofan í hann, að
bar stendúr ekki steinn yfir
teini.
ir orðrjett, eftir að hann er b'ú-
inn að útmále, með fjálgum-
orðum, hvernig hinir
r.vriki*
t:
Hinn Hannesinn, sem er Páls- ,hafa sölsað undir sig bygging-
bera saman lífskjör sín og er-
lendra borgara. Járntjaldinu er
slegið upp til þess að leyna rúss
tekið. Og hann sá meiri fátækt
og hörmungar en hann hafði
nokkru sinni augum litið utan
nesku þjóðina sannleikanum og1 Rússlands.
efla þannig valdaaðstöðu ei
ræðisflokks kommúrdsta.
FANGABÚÐIR
VIÐ MOSKVU
Levnilögreglumönnum einræð heimsyfináðum.
isflokksins tókst heldur ekki að sje grundvölluð
koma í veg fyrir, að Hilton hers ! áþján, og veröldin hljóti því
að vísa henni á bug, snúa við
henni baki og eyða að lokum
með öllu áhrifum hennar.
Hilton segir að lokum í bók
sinni, að dvöl sín í Rússlandi
hafi sannfært sig betur um það
en nokkru sinni fyrr, að kom-
múnisminn muni aldrei ná
Þessi stefna
ofbeldi og
höfðingi liti margt af því, sem
Stalin og ráðgjafar hans ein-
mitt vilja halda leyndu. — Á
son og kennir sig við Undirfell
Vatnsdal hefur leikið lausum
hala fram að þessu. Það
er leitt að þurfa að segja
,sannleikann um hans hvíta
sykur“, en ekki vcrou’’ hjá því
komist, úi því sem komið er,
og útlit er fvrir að ,,þar sem
enginn þekkir hann“ væru lík-
ur til að einhyer kvnni að glepj
ast til að trúa níðskrifum hans.
Einkum er það grein H. P.
í Tímanum þann -22. .jan. s. 1..
sem jeg mun gera hier að um-
’æðuefni. enda þótt ástæða
væri til að taka fleira, og gefst
kannske kostur til þess siðar.
H. P. býsnast mjög yfir dýr-
fíðar ráðstöfunum núverandi
stjórnar. Einkum lítur hann
hinn margumtaJaða 30c/c sölu-
skatt illu auga, sem vonlegt er,
"“nda er hann ekki æskilegur og
var felldur úr frumvarpinu.
Hinsvegar ætti H. P. að vera
%að ljóst eins og öðrum mönn-
'im sem komnir eru til vits. að
hað þýðir ekki að taka á sig
’tórar skuldbindingar án þess
oð eitthvað komi á móti. Þetta
-etti H. P að vita sem gamall
bóndi og atvinnurekandi. Skiln
mgsleysi H. P. á þessari stað-
-eynd má kannske rekja til
bess, að hann fiosr.aði upp af
bújörð sinni fyrir nokkrum ár-
■im og fluttist á mölina. H. P.
nan kannske ekki eftir því. að
bann rak búskap í sveit um
nokkurt árabil? Hann kom vel
■'fnaður og sæmilega menntað-
ir að Undirfelii í Vatnsdal.
iftist einni myndarlegustu
VIÐ ÞURFUM EKKI AÐ AUGLYSA.
Sendibílastöðin h.í.
Ingólfsstræti 11 — Sími 5113
Kaupsýslumenn
Ungur mafiur með Verslunar-
skúlarnenntun. sem unnið hefir
allskonar skrifstofustörf síðast-
liðin 10 ár. nn ðal annars gjal<l-
kera-. bókara- og skrifstofustjóra
störf, óskar eftir atv’nnu. Til-
hoð merkt: ..Atvinna — 845“.
sernlist blaðinn sem fvrst.
arefni: ,Og margt sveitafólly
varð að yfirgefa hrynjand*
bæi“. Var það vegna skorts ?v
byggingarefni, að H. P. ílosn-r
aði upp frá Undirfelli á him*
mesta góðæris tímabili, sem
yfir þetta land hefur komið >
lengri tíma? Nei, það var eitki
þess vegna. H. P var ekki íær
um að reka sjálfstæðan atvínnu
rekstur. Eru það svona r.’.tnn,
sem Reykvíkingar þurfa til þess
að skipuleggja mál sín? Reyk-.
víkingar ættu sjálfir að skvmta
sjer við að svara þessari spurn-
ingu.
Þá býsnast H. P. mikið yfir
íbúðarhúsnæði tiltekinna
manna úr Sjáifstæðisflokkn-
um og kallar það óhóflegt. F3,
P. hefitr sjálfur standandi núlt*
10—20 herbergi mannlaus á
hinu forna prófastssetri Undír-
íelli í Vatnsdal og jörðír.a *
! eyði. Kafa margir stærri surnar-
bústaði í þessu landi?
Til þess að reka smiðshögg-
ið á visku sína hrópar H. P.
1 „Það er verið að saurga nin
heilögu vje heimilisins. Eigrni-
rjetturinn er einskis virtur“. —
Þarna steitti nú H. P. fót .vinrv
óþyrmilega við þeim steini, sem
hann og hans flokksmenrj hafa
lagt í götu þjóðfjelag’sins. Er
hægt að ganga lengra á eigna-
1 rjettinn en að neyða eigendur
húsnæðis, til þess með valnboði,
að taka inn í íbúðir sínar íolk,
sem þeim er þvert um geo að
fá inn í hýbýli sín? Er hægt
! að ganga lengra í að spilla
■ heimilisfriði og eyðileggja hii>
-onu sveitarinnar og fiekk með helSu v3e heimilisins, en það a»
Bifreið óskast
til kaups. Aðeins 6-manna nýleg biíreið: kemur til greina.
Upplýsingar í sírr.a 81597, frá kl. 1—4 í dag
MINNINGARPLÖTUR
á leiði.
SkiltngerÍHn,
•Skófavör’ðuslíg 8.
óiMiMUitiiiniumiiiiimii niiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuU'
ilANNKS GLD.VIUNDSSONli.U
•nalf lu t ningffkrifxtQfa
Tíaiiuiiyotu lð. Sírni 800')C
henni hina ágætu jörð Undir-
fell, sem að öðrum jörðum í
Vatnsdal ólöstuðum, má hik-
’aust telja með þeim bestu þar,
iökum j^pss hve jörðin liggur
vel í sveit, ræktunarmöguleik-
ar næstum ótakmarkaðir og
önnur hlurmindi eftir því.
Eftir að hafa búið á þessari
ágætu jörð rúman áratug flosn-
aði H. P. upp af jörðinni og
fluttist til Reykjavíkur. Þá var
hin fagra jörð Undirfell, sem
íafnframt er kirkjustaður,, svo
Vjörsamlega niður nídd, að vart
mun annað slíkt finnast á þessu
landi.
Eftir þessa hetjudáð kemur
Svo H. P. hingáð til Reykja-
skipa húseigendum að afhenda
íbúðir sínar? Þessu ættu Reyk-
víkingar að svara Framsóknar-
flokknum á viðeigandi hátt.
Hjer verða ekki rakin frekar
einstök atriði í grein H. P. —
Tekið var fram, að orðbragð H.
P. er svo langt fyrir neðan all-
ar hellur að götustrákum einum
hæfir slíkur munnsöfnuður. Er
það sorglegt ef Hannes Pálsson.
hefur lært þennan ljóta munn-
söfnuð hjer í höfuðstaðnum því
að fullyrða má að slíkur munn-
söfnuður þekktist ekki í VatiiS-
ist ekki í Vatnsdal, þegar H P.
átti þar heima.
Að síðustp er rjett að minrf; H,
Framh. á bls. 12.