Morgunblaðið - 14.05.1971, Blaðsíða 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. MAl 1971
Eiður Brynjar Sig-
tryggsson — Minning
„Betra hjarta hreinni sál
heldur þína er vandi að íinna
fögur áttu eftirmál
inn-st í brjóstum vina þinna.“
G.G.
Haustiitur var kominn yfir
allt. Sá timi kemur líka fyrr eða
síðar að mannssálin á sitt haust,
eins og grasið á haustdegi.
Sem betur fer vitum við svo
fátt fyrir, að það myndi valda
sárri hryggð, ef við vissum
meira.
Siðari hluta s.l. októbermán-
aðar, þá barst mér sorgarfregn,
að mágur minn hefði ungur að
árum fallið frá
Það er mikil eftirsjá að ung-
um mönnum sem deyja frá
óloknum ætlunum og miklu
starfi.
En það varð hlutskipti Eiðs
Brynjars að deyja á ungum
aldri, þrjátiu og fjögur ár eru
ekki löng ævi.
Eiður var hár maður vexti,
þrekinn, vasklegur í framgöngu.
Dulur og heldur fálátur fyrsta
sprettinn. Ef til vill hafa þeir
haldið sem þekktu hann lítið, að
hann væri fremur kaldgeðja.
Nei, síður en svo, hann var hinn
viðmótsþýðasti við hvern sem
var og hvemig sem á stóð. Fram
koma hans var jafnan ijúfmann-
leg. En ekkert opnaði þó eins
ástríkisiindir hjarta hans og
börnin, í augum hans voru þau
heilög.
Eitt af aðalsmerkjum hans var
skilvtsi og einstök orðheldni.
Verkhagur og hafði mikið vinnu
þrek, en var jafnframt mikil-
virkur.
Eiður var Skagfirðingur að
ætt og uppruna, f. 19. des. 1935,
d. 22. okt. 1970, kominn af merku
bændafólki.
Foreldrar hans voru þau hjón
in, frú Ágústa Jónasdóttir og Sig
tryggur heitinn Einarsson frá
Héraðsdai í Tungusveit Jónsson
ar bónda þar.
1 systkinahópi ólst Eiður upp
og var yngstur, naut barna- og
unglingafræðslu á Sauðárkróki.
Að þvi loknu hélt hann út í
heim, leið hans lá til Finnlands,
þar fór hann í skóla og var við
störf um tíma. En hugur hans
stefndi á lengra nám, og fór
hann, er hann kom til Islands
aftur, í iðnskóla og hlaut þar
sveins- og meistararéttindi í
vélsmíði. Hér i Reykjavík starf-
aði hann hjá ýmsum aðilum, en
lengst starfaði hann hjá Ratfha
í Hafnarfirði, eða þar til hann
flutti aftur norður í átthagana,
sem jafnan áttu rík ítök í hon-
um. En auk starfs síns hjá öðr-
um, þá átti hann sitt eigið véi-
smiðafyrirtæki.
Um afa hans Einar bónda í
Héraðsdal, er sagt í „Skagfirzk-
um æviskrám" bls. 57 „manna
hagastur í höndunum einkum á
jám, og mátti víst heita höfuð-
smiður sinnar sveitar í þeirri
grein langa stund."
Eiga þessi orð mjög vel við um
sonarson hans, sem hér er
minnzt fátæklegum orðum-
Sú breyting varð á högum
Eiðs hér í Reykjavik, að hann
stofnaði sitt heimili, er hann
kvongaðist, Ingibjörgu Vigfús-
dóttur.
Lifðu þau hjón saman í ást
og eindrægni fyrir hvort öðru.
Inn fyrir þröskuld heimilis
þeirra var ávallt ánægjulegt að
koma og var þar skjól og skjöld
ur gestrisninnar.
Eins og að framan greinir
voru bamgæði Eiðs frábær, svo
ekki gat betri föður börnum sín
um en hann.
Bömin eru þessi, talin I ald-
ursröð. Ásta Málfriður, nemi í
t
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir
MATTHfAS SVEINSSON,
kaupmaður,
Silfurtorgi 1, Isafirði,
verður jarðsungínn frá ísafjarðarkirkju laugardaginn 15. maí
og hefst athöfnin með bæn á heimili hans kl. 2 eftir hádegi.
Bergþóra Árnadóttir.
Guðríður Matthíasdóttir, Jóhann Guðmundsson.
t
Eiginkona mín
HELGA HARALDSDÓTTIR
Vesturgötu 32 B, Akranesi,
sem andaðist 11. maí, verður jarðsett frá Akraneskirkju laugar-
daginn 15. maí kl. 2 e.h.
Brottfarartimi Akraborgar verður kl. 12 á laugardag frá
Reykjavík.
Fyrir mína hönd og sona okkar.
Hallgrímur Björnsson.
t
Þökkum innilega fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför eiginmanns
mins, föður okkar og afa,
Guðmundar
Sumarliðasonar,
húsasmíðameistara,
Vallargerði 12, Kópavogi.
Sérstakar þakkir viljum við
færa söngstjórum og söng-
fólki I Samkór Kópavogs.
Fyrir mína hönd, dætra og
annara vandamanna,
Jakohína Oddsdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
Ingibjargar Jóhannsdóttur,
Selvogsgrimni 11.
Anna Kjartansdóttir,
Sigríður Kjartansdóttir,
Ásdís Kjartansdóttir,
Matthías Kjartansson,
Jóhanna Eina Guðnadóttir,
Jóhann M. Kjartansson,
Soffía Bjarnadóttir
og barnabörn.
Unglingaskóla Sauðárkróks,
Jóhannes, Jenný, Ágúst Brjmj-
ar, sem er yngstur.
Síðustu mánuðina sem Eiður
var hér meðal okkar var heim-
ili þeirra hjóna, norður á
Sauðárkróki, eins og fyrr segir.
Þegar kedlið kom vann hann,
samhliða að veita forstöðu Vél-
smíðaverkstæði Kaupfélags
Skagfirðinga, að byggingu húss
fyrir f jölskylduna.
En þess skal getið hér, og
náttúrlega lýsir það mæta-
vel fórnar og kærleikslund
fólksins, að Skagfirðingar og
Sauðárkróksbúar sýndu hinum
látna virðingu Sína, er afhent
var ekkjunni, álitleg fjárupp-
hæð.
Allir sakna hans sem kynnt-
ust honum og allir þvi meir, sem
þeir þekktu hann betur. Bið, ég,
honum blessunar, í þeim heim-
kynnum sem hann er í, og getur
eins og aðrir vinir sem á undan
eru farnir, vitjað sinna svo að
segja daglega, og eru oftar hjá
okkur en okkur grunar.
Helgi Vigfússon.
Guðrún Vernharðs-
dóttir -
„Fríð í sjón og horsk í hjarta,
höfðingslund af enni skein.
Svipur, athöfn, — allt nam
skarta
af því sálin var svo hrein.“
Þessar Ijóðlínur áttu vel við
Guðrúnu Vernharðsdóttur, svo
vel, að þær hefðu getað verið
ortar um hana. Betri manneskja
en hún var vandfundin. Engm
furða, þó að þeim, sem áttu hana
að vini og athvarf hjá henni um
áratuga skeið, þyki nú skarð
fyrir skildi. Hún andaðist í
Reykjavík að kvöldi 5. maí s.l.
og hafði beðið eftir hvíldinni
undanfarna mánuði. Fædd var
hún að Setbergi á Skógarströnd
26. okt. 1888, komin af breið-
firzku hæfileikafólki. Ung fór
hún til Reykjavikur og lærði
sauma og stundaði þá iðn, mátti
segja, til hins síðasta. Dvaldi að
eins fjóra síðustu mánuðina á
Elliheimilinu Grund, þrotin að
kröftum, enda aldrei kunnað að
hlífa sjálfri sér eða slá slöku
við verk sín. Hún var frábær
hagleikskona í iðn sinni, lagin
og vandvirk svo að af bar við
hvað, sem hún tók sér fyrir hend
ur. Handbragð hennar var jafn
failiegt og vandað til hins síðasta.
í Reykjavík átti hún heima
sín beztu ár. Var i kaupavinnu
á sumrin, m.a. úti í Viðey, einnig
í mörg sumur austur í Biskups-
tungum. Saumaði svo á veturna
í Reykjavík, fyrst á heimilum,
en mörg síðustu árin hjá sama
fyrirtækinu.
1 Reykjavík bjó hún mörg ár
Kristín Jóhanna Jónas-
dóttir - Minning
I DAG fer fram frá Ingjaldshóls
kirkju á Hellissandi útför Kristín
ar Jóhönnu Jónasdóttur frá Önd
verðarnesi I Breiðavíkurhreppi á
Snæfellsnesi.
Hún Kristín okkar er farin frá
þessu jarðneska lífi til hins, sem
leiðir okkar allra Uggja til að iok
um. Fátækleg orð megna ekki að
lýsa þvi, sem þú átt skilið, en
aldrei gleymist sólskinsbrosið
konu gleymist aldrei. Börnum
þínum, tengdabörnum, bamabörn
um, systur og öðrum vinum og
vandamönnum votta ég innilega
hluttekningu.
G.G.
þitt og hlýjan, sem frá þér stal-
aði.
Persónulega þakka ég þér,
Kristin min, allt það góða, sem
þú sendir mér og mínuim, allt
þitt starf og umhyggja í gleði og
sorg. Aðrir geta örugglega sagt
hið sama um sig og sína.
Minning um mikilhæfa og góða
Þökkum auðsýnda samúð við
fráfall þeirra,
Víðis Sigurðssonar og
Jóns Níelsar Jónassonar.
Vandamenn.
með manninum, sem hún unm af
heilum huga, og var heimili
þeirra framúrskarandi aðlað
andi. Þangað var alltaf jafn gott
að koma.
Víða er gott að koma, þegar
allt leikur í lyndi, fyrir manni,
en ekki verður flúið til hverra
sem er með ósigra sína og von-
brigði. Til Lárusar og Guðrúnar
var óhætt að leita, þó að ekki
blési alltaf byrlega.
Þó að Guðrún Vernharðsdótt-
ir færi engan veginn varhlutá
af erfiðleikum og vonbrigðum í
lífi sínu, var hún sú manngerð,
sem jafnan leit fremur á hinar
bjartari hliðar hfsins. Hún hafði
yndi af blómum eins og allri
fegurð og dýravinur var hún
mikill. Þeir, sem minni máttar
voru, áttu öruggan málsvara,
þar sem hún var. Giaðvær og
prúðmannleg framkoma hennar
aflaði henni alls staðar vina og
trygglyndi hennar brást aldreL
Fátækleg orð mín eru tilraun
til að láta i Ijós þakklæti fyrir
tryggðarvináttu við mig og mina
um áratugi. Á þá vináttu hefur
aldrei borið skugga, og svo mun
öðrum vinum hennar einnig hafa
reynzt. Þess vegna söknum við
hennar og blessum minningu
hennar, sem verður okkur hug-
stæð, jafnlengi og við lifum.
Þ.E.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
HVERS konar ákvörðun er það, sem þér og aðrir prédik-
arar eigið við, þegar þér talið um, að menn eigi að taka
ákvörðun? Allir taka margar ákvarðanir á degi hverjum.
JÁ, við tökum marg&r mirmi háttar ákvarðanir á hverj-
um degi. En við höfum, sérhvert okkar, getu til að
taka þessa einu, eiiífu ákvörðun, ákvörðunina um að
gefa okkur Kristi á vaid.
Þetta vald til að velja, greinir manninn frá dauðum
hlutum og dýrum. Vatnið á ekkert hrós skilið fyrir
að vera vott né hveitið fyrir að vera hvítt. Aðeins þeir,
sem taka ákvarðanir, hafa vald yfir örlögum sínum.
Ef við eigum að lifa æðra lífi í Kristi, verðum við að
taka ákvörðun um að lifa ekki óæðra lífi. Ef við kjós-
um að lifa óæðra lífi, verðum við að hafnia æðra lífi.
Jesús sagði: „Enginn getur þjónað tveimur herrum.“
Við vildum helzt mörg okkar lifa bæði æðra og lægra
lífi, bragða á því bezta í tveimur heimum. En Biblían
segir, að það sé ókleift. „Sjá, ég hef í dag lagt fyrir
þig líf og heill, dauða og óheill. Ef þú hlýðir skipunum
Drottinis, Guðs þíns, þeim er ég iegg fyrir þig í dag,
að elska Drottinn, Guð þinn, ganga á hanis vegum og
varðveita skipanir hans, lög og ákvæði, þá mumt þú
lifa . . . En ef hjarta þitt gjörist fráhverft og þú verð-
ur óhlýðinm . . . þá boða ég yður í dag, að þér munuð
gjörsamlega farast." (5. Mós. 30,15—18).
Við glímum daglega við þessa „ákvörðun“, og eng-
inn getur tekið harna mema við sjálf.