Morgunblaðið - 28.08.1981, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 1981 2 1
Hoffellskirkja í Nesjahreppi
endurbyggð í sjálf boðavinnu
Iioffellskirkja eftir að hún var endurbyKKð i sumar.
Iloffelskirkja eins og hún var eftir gagngerar endurbætur 1919 ok
1920. Iloffellið í baksýn.
Texti og myndir:
Einar Gunnlaugsson, Höfn
Hiifn. 18. ánúst.
NÚ í sumar var Hoffelskirkja
í Nesjahreppi, Hornafirði,
endurbyKKÖ. Það hafði lenKÍ
verið draumur heimamanna í
Iloffelli að kirkjan yrði þar
endurbyKKð, ok haíði HelKÍ
Guðmundsson, sem lenKÍ bjó á
Iloffelli, undirbúið það verk
þe^ar hann féll frá á síðast-
liðnum vetri. Heimamenn á
Iloffelli, ættinKjar þeirra ok
vinir tóku síðan saman hönd-
um síðastliðið vor ok reistu
nýja kirkju, á sama stað ok
eldri kirkjan hafði staðið.
Til að ná upprunalegu útliti
kirkjunnar, var að sögn Guð-
mundar Jónssonar bygg-
ingameistara á Höfn, stuðst
við gamlar myndir af kirkj-
unni. Þess má geta, að Guð-
mundur var heimamönnum til
halds og trausts við byggingu
kirkjunnar, einnig má geta
Ljósakrónan i Hoffellskirkju er
fagur gripur frá árinu 1864.
Gísli Arason, safnvörður i
Gömlu búð, byKgðasafni Aust-
ur-SkaftfellinKa, var fenKÍnn til
þess vandasama verks að þræða
Ijósakrónuna upp á nýtt fyrir
vígsluna.
þess að öll vinna við byggingu
kirkjunnar var unnin í sjálf-
boðavinnu.
Að sögn Gylfa Jónssonar í
Bjarnanesi, bárust kirkjunni
ýmsar góðar gjafir þegar hún
var vígð, og má þar til dæmis
nefna gjöf þeirra hjóna í
Svínafelli í Nesjum, Þóru Guð-
mundsdóttur og Sigurbergs
Árnasonar, en þau gáfu kirkj-
unni fagran rauðan hökul
gerðan af Þóru, ásamt rykki-
líni. Einnig bárust kirkjunni 4
kertastjakar, kross á altari og
útskorin gestabók, ásamt
fleiru og vonandi verður það
ekki misvirt þó það sé ekki
nefnt hér.
I Hoffellskirkju eru ýmsir
fagrir munir úr gömlu kirkj-
unni og má þar nefna kaleik og
patínu, sem kirkjunni var gef-
ið árið 1866 af þáverandi
kaupmanni í Papósi. Einnig
eru úr gömlu kirkjunni oblátu-
askja úr spæni, prédikunar-
stóllinn, ásamt fagurri ljósa-
krónu, einnig er kirkjuklukkan
frá gömlu kirkjunni, en gamla
kirkjan var byggð árið 1864.
Síðasta athöfnin sem fram
fór í gömlu kirkjunni var útför
Leifs Guðmundssonar árið
1970, en hann bjó allan sinn
búskap ásamt konu sinni,
Ragnhildi Gísladóttur, á Hof-
felli. Ragnhildur Gísladóttir
andaðist fyrsta laugardag
ágústmánaðar og var hún
jarðsett er Hoffellskirkja var
vígð 11. ágúst síðastliðinn. Við
vígslu kirkjunnar var fjöldi
gesta. Biskupinn yfir íslandi,
herra Sigurbjörn Einarsson,
vígði kirkjuna, en séra Gylfi
Jónsson í Bjarnanesi jarðsöng.
„Innbyggð" var sérstök sókn
og nefndist Hoffellssókn, og
hélst sú skipan allt fram á
síðasta tug aldarinnar sem
leið.
Hoffell var um aldir kirkju-
staður og annexía frá Bjarna-
nesi.
í skrá frá árinu 1200 er
kirkjunnar í Hoffelli getið
meðal kirkna í Skálholtsbisk-
upsdæmi, og einnig í máldög-
um frá 14., 15. og 16. öld
varðandi tekjur hennar bæði
af jörðum og jarðarpörtum,
sem lagðar voru undir hana í
sókninni, og gangandi fé.
Kirkjan stendur austast í
bæjarþorpinu.
Þegar Hoffellssókn var sam-
einuð Bjarnanessókn árið 1894,
var kirkjan lögð niður til
messugerðar. Þáverandi bóndi
á Hoffelli, Jón Guðmundsson,
keypti þá eignarhlut sóknar-
bænda í húsinu og lét það
standa.
Á árunum 1919—1920 var
steypt utan um veggi kirkj-
unnar og þak, og var það vel
stæðilegt. Síðan kirkjan var
lögð niður, hafa þó farið fram
útfararathafnir frá Hoffelli og
næstu bæjum, en í mjög fá
skipti aðrar kirkjulegar at-
hafnir.
(Sögulegar heimildir um
Hoffellskirkju fengnar úr
Byggðasögu Austur-Skaftfell-
inga ritaðar af Bjarna Bjarna-
syni frá Brekkubæ.)
Einar, Höfn.
Séra Gylfi Jónsson I Bjarnarnesi við predikunarstólinn, en hann er
úr gömlu kirkjunni. Þess má Keta að kona séra Gylfa, ÞorKerður
SÍKurðardóttir. málaði stólinn ok fórst það vel úr hendi, enda
málar prestsfrúin mikið i frítíma sínum.
Margeir Einarsson
Minningarorð
í dag kveðjum við lítinn frænda,
Margeir Einarsson, sem fæddist þ.
11. jan. 1980 og átti því aðeins
viðdvöl hjá okkur í 19 mánuði.
Þessi stutta ævi hans hefur þó
haft meiri áhrif á okkur en
margar aðrar lengri.
Við vorum fljót að eigna okkur
þennan litla frænda sem sérstaka
nýársgjöf og heimsóknirnar á
Hólabrautina urðu óvenju marg-
ar. Hann bjó þar með móður sinni
á heimili afa og ömmu, óx og
dafnaði og heillaði alla með ljóm-
andi hreysti og einlægri kátínu
sem börnum einum er gefið. Fáir
ungir herrar áttu fleiri aðdáendur
en hann.
Margar fórnfúsar hendur urðu
því máttvana og dugðu skammt
þegar sjúkdómur gerði um sig hjá
Margeiri litla. Það var eins og lífið
sneri við, hægt og hægt þokaðist
hann burtu frá okkur, við stóðum
skelfd álengdar. Mikil barátta var
háð hjá læknum og hjúkrunar-
fólki, en bar ekki árangur.
Mörgum myndum bregður fyrir
í huganum frá þessu erfiða tíma-
bili og þá fyrst hin takmarkalausa
móðurumhyggja sem virðist ná
langt út fyrir gröf og dauða.
Kærleiksríkt andrúmsloft meðal
starfsfólks Barnadeildar Hrings-
ins, sem var ómælanleg huggun í
vanda þessum.
Við þökkum guði fyrir að Mar-
geir litli þjáist ekki lengur, en ekki
síður syrgjum við af heilum hug
að hann fékk ekki dvalist hér
lengur, heill og glaður. Við biðjum
guð að styrkja foreldrana, ömmur
og afa í sorg þeirra. Við minnumst
lengi gleðistunda með litla Mar-
geiri og kveðjum hann hinstu
kveðju.
_Flýt þúr vinur í feirri heim.
Krjúptu á vexum friðarboöanx
fljÚKðu á vænKjum morKunrnðans
meir að starfa kuAs um Koim.“
(Jónas llalÍKrimsson)
Frændsystkini
Hvi var þesNÍ hcóur búinn.
barniA kæra. þér hvo skjótt?
Þeir sem guðirnir elska deyja
ungir. Hann Margeir litli (eins og
við kölluðum hann alltaf), systur-
sonur okkar, kvaddi okkur aðfara-
nótt laugardagsins 22. þ.m., aðeins
liðlega hálfs annars árs. Hann
hafði þá legið á Barnaspítala
Hringsins í sex vikur samfleytt og
auk þess meira áður.
Margeir litli fæddist 11. jan.
1980. Hann var á heimili afa síns
og ömmu ásamt móður sinni og
okkur bræðrunum. Hann varð
strax það sem allt snerist um á
heimilinu og einnig var hann
alltaf velkominn á heimili ömmu-
systkina hér í Keflavík svo og
heimili langömmu- og langafa
síns. Mikið var gaman að honum
og hann var yfirleitt alltaf kátur
og hress. Þó dró ský fyrir sólu er
hann var aðeins tveggja mánaða
gamall. Þá þurfti hann að gangast
undir uppskurð, en var sem betur
fór fljótur að ná sér. í u.þ.b. ár var
Margeir litli síðan perlan á heim-
ilinu, eða þar til að nú í vor að
hann þurfti að dvelja langtímum
saman á sjúkrahúsi vegna veik-
inda. Þessi veikindi, sem voru
ekkert skyld þeim fyrri, reyndust
alvarlegri en á horfðist í fyrstu.
Margeir litli hafði fengið krabba-
mein, og þrátt fyrir uppskurði og
lyfjagjafir virðist ekkert bíta á
þennan illræmda sjúkdóm. Fljót-
lega varð nokkuð ljóst að Margeir
litli myndi kveðja þennan heim
áður en langt um liði. Fjölskyldan
og allir ættingjar urðu vitanlega
harmi slegnir, en þó stóð Ragn-
hildur systir okkar alltaf upp úr.
Hún hélt í vonina sem lengst hún
gat og vonum við að hún komist
eins vel frá þessum harmi og hún
bar hann í brjósti sér. Henni, svo
og Einari, föður Margeirs, og
Maríu, föðurömmu hans
vottum við bræður okkar innileg-
ustu samúð. Einnig viljum við
færa okkar bestu þakkir til starfs-
fólks Barnaspítala Hringsins, sem
gerði allt sem í þess valdi stóð til
að Margeiri litla mætti líða sem
best.
Við munum ævinlega minnast
Margeirs litla sem glaðlegs og
káts lítils frænda, því það var sú
hliðin sem hann oftast sýndi
okkur. Við vonum aðeins nú að
hann sé kominn þangað sem hann
þarf ekki að þjást eins og í sinni
stuttu viðveru hér.
Megi elsku Margeir litli hvíla í
friði.
Moðurhra'ður