Morgunblaðið - 30.09.1982, Blaðsíða 34

34 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. SEPTEMBER 1982

FÆKKAR
UM EINA
GRÝLU
KFTIK áreiAanlegustu heimildum
höfum viA fregnaA aA Grýlurnar
séu á ný orAnar fjórar eftir aA Bára
(írímsdóttir, nýi gítarleikarinn,
sagAi skiliA viA þær eftir skamma
veru.
Eftir því sem Járnsíðunni
harst til eyrna kvað Bára þetta
aldrei hafa átt almennilega við
sig og því hætt. Hins vegar hefði
þetta verið ágæt reynsla.
Ekki tókst að hafa upp á
Ragnhildi Gísladóttur, for-
sprakka Grýlanna, til að fá þetta
staðfest.
Þrjár stuttar
Anti Nowhere League tapaði í
vikunni máli sínu fyrir rétti. Var
þar tekið til umfjöllunar hvort
rétt væri að banna lag þeirra
„Streets of London", sem var eitt
f.vrsta stökk þeirra til frægðar
og frama. Komst dómstóllinn að
þeirri niðurstöðu, að texti lags-
ins, sem hafði verið eilítið stað-
færður, væri hinn mesti sori og
hæri því að eyðileggja upplagið,
sem lögreglan gerði upptækt
fyrr í sumar. Verjendur ANL
lögðu áherslu á að texti lagsins
væri ekki hættulegri en efni víð-
lesnasta sunnudagsblaðs Bret-
anna, „News of the world“, en
ekki var tillit tekið til þess.
- O —
Chris Squire, sem áður lék
með Yes og þótti góður sem slík-
ur þar, hefur tilkynnt stofnun
nýrrar hljómsveitar. Ber hún
nafnið Cinema, eða Kvikmynda-
húsið eins og það myndi útleggj-
ast á móðurmálinu. Með honum í
sveitinni verða tveir fyrrverandi
meðlimir Yes, Alan White
trommari og upprunalegi
hljómborðsleikarinn Tony Kaye,
auk gítaristans Trevor Rabin.
— O —
Eins og einhverjir hafa eflaust
tekið eftir er Dire Straits búin
að gefa út sína fjórðu plötu og
nefnist hún „Love over gold".
Þetta er fyrsta breiðskífa Dire
Straits, sem Mark Knopfler
„pródúserar". Platan er einnig
merkileg fyrir þær sakir, að
tveir nýir meðlimir ,gítarleikar-
inn Hal Lindes og hljómborðs-
leikarinn Alan Clarke, koma í
fyrsta sinn fram á plötu með
sveitinni. Á plötunni er aðeins
að finna fimm lög, sem samtals
eru 40 mínútur að lengd.
Þrumuvagninn á fullri ferð í bílskúrskrílinu á Mcistaravöllum.
Allt annaó ocj nútímalegra
hljóð komið i Þrumuvagninn
Innviðir æfingaskúrsins á Meistaravöllum kannaðir nánar
„ÞaA má eiginlega segja að við sé-
um að nálgast nútímann miklu
meira en verið hefur“ sögðu þeir
Þrumuvagnsdrengir er Járnsíðan
leit við í bílskúrnum hjá þeim á
Meistaravöllunum fyrir nokkrum
dögum. Ohætt er að taka undir orð
þeirra sjálfra því allt annað er að
hcyra í hljómsveitinni nú en var.
Með þáttöku sinni á „Mela-
rokkinu" má segja að þáttaskil
hafi orðið á ferli Þrumuvagns-
ins. Hann virðist búinn að
hlaupa af sér hornin og stefnan
hefur verið tekin á þyngra, þétt-
ara, taktfastara og beinskeytt-
ara rokk. Það rokk, sem fólk í
dag vill hlusta á.
Ekki aðeins virðist Þrumu-
vagninn hafa hleypt heimdrag-
anum og skilið gamalt efni að
mestu eftir í skúffunni, heldur
er ekki vafi á að hljómsveitin
hijómar mun meira „original" en
hún gerði áður, þótt eflaust
kunni slík ummæli að orka tví-
mælis þegar vitnað er til þunga-
rokkssveita.
Eiður virðist leggja sig fram
um að þurrka Plant-áhrifin úr
söng sínum, þótt aldrei geti
hann gert neitt að því þótt rödd-
in líkist á stundum rödd goðsins
fræga. Einar hefur breytt veru-
lega um „sánd“ á gítarnum og
virðist einbeita sér meira að því
að taka eigin sóló í stað þess að
„kópíera" annarra. Þá var ekki
að heyra annað en breyting hefði
orðið á trommuleik Eyjólfs.
Óþarfa „breikin" svo gott sem
horfin og áherslan lögð á þéttan
trommuleik. Trommuleikur
Brynjólfs er samur við sig og
traustur.
Ef marka má þau lög, sem
Járnsíðan fékk að berja eyrum í
bílskúrnum góða, er hér um um-
talsverða breytingu að ræða hjá
Þrumuvagninum. Tilkoma ann-
ars gítarleikara hefur gert það
að verkum að Einar getur beitt
sér mun meira í sólóum en áður
og vafalítið á sá nýi, Örn Sig-
mundsson, eftir að láta heyra
betur í sér.
„Það væri annars fúlt ef engin
breyting yrði hjá okkur" sögðu
strákarnir. „Tilkoma nýs manns
í hljómsveitina hefur gert það að
verkum, að ,menn mæta til leiks
á æfingum með öðru hugarfari.
Þetta er eins og viss blóðgjöf.
Við ákváðum að skipta um mál á
textunum úr íslensku yfir í
ensku því móðurmálið féll ein-
hvern veginn ekki nægilega vel
að lögunum" bættu þeir við.
„Það var okkur góður skóli að
gefa út þessa plötu. Hún sýndi
okkur að vissu leyti hvar við
stóðum og við getum síðan mið-
að við hana þegar farið er út í
gerð annarrar, sem við stefnum
hiklaust að, ef við fáum útgef-
anda“ sagði Eiður Örn.
„Það má e.t.v. segja að okkar
tónlist verði nú aðgengilegri og
þá um leið seljanlegri en áður.
Það er samt ekki ætlunin að fara
að gera tónlistina að einhverri
söluvöru. Fyrr hætti ég nú í
þessum bransa, en að kasta öll-
um hugðarefnum fyrir róða til
þess eins að geta selt tónlistina"
sagði Eiður ennfremur.
„Erlend bönd hafa náð að slá í
gegn fyrst og fremst vegna þess
að þau höfðu óbilandi trú á sjálf-
um sér. Ég held að við verðum að
fylgja þeirri stefnu líka“ skaut
Eyjólfur, trommari inn í.
Éins og við nefndum á Járn-
síðunni fyrir nokkru stefnir
Þrumuvagninn að því að að vera
kominn á götuna um mánaða-
mótin. Er ætlunin að heimsækja
skólana og kynna nýtt efni þar.
Þessa stundina æfir sveitin af
kappi fjórum sinnum í viku í 2-3
tíma í senn svo ekki ætti samæf-
inguna að vanta þegar heyrist í
vagninum á ný.
Nýr umboðsmaður hefur tekið
við störfum hjá hljómsveitinni
og heitir sá Sigurjón Marísson
úr Keflavík. Þeir sem hefðu
áhuga á að ráða hljómsveitina
til sín geta haft samband við
hann í síma 92-1049.
PINK FLOYD HEFUR
LAGT UPP LAUPANA
Ein frægasta rokksveit heims fallin í valinn
Flest þykir nú benda til þess,
að Pink Floyd, einhver allra
frægasta og vinsælasta rokksvcit
undanfarinna ára, sé búin að
leggja upp laupana. llndanfariA
hafa verið öflugar sögusagnir i
kreiki þess efnis, en ekki fengist
stadfestar.
Nu virðist sem bassaleikar-
inn, Roger Waters, sem manna
mest hefur mótmælt þessum
orðrómi, sé búinn að sætta sig
við orðinn hlut og að Pink
Floyd sé öll, í þeirri mynd sem
verið hefur. Hljómborðsleikar-
inn, Rick Wright, er hættur og
trommarinn, Nick Mason, fylg-
ir vafalítið á eftir.
Þá standa þeir eftir Waters
og Dave Gilmour, gítarleikari
sveitarinnar. Waters hefur
gefið til kynna að hann muni
starfa áfram með Gilmour, en
þá væntanlega ekki undir
nafninu Pink Floyd.
Pink Floyd hóf feril sinn
seint á sjötta áratugnum.
Hljómsveitin var þá eins skip-
uð og nú nema hvað Syd Barr-
ett lék á gítar í stað Gilmour.
Fyrstu plötur sveitarinnar,
The Piper at the Gates of
Dawn, A Saucer Full of Secrets
og Ummagumma þóttu nokkuð
misjafnar, en engum leyndist
þó að þar fóru menn með nýjar
hugmyndir í rokkinu.
Flestum ber saman um að
platan Dark Side of the Moon
mcð Pink Floyd sé eitt það
heilsteyptasta, sem rokksveit
hefur látið frá sér fara. Meist-
araverk hafa margir viljað
nefna plötuna og víst er að hún
slagar hátt í það. Mikil breyt-
ing varð á „sándinu" hjá
hljómsveitinni (Alan Parson
kom þar mjög við sögu) og að
vissu leyti má segja að þær til-
raunir, sem hljómsveitin var
að gera á Ummagumma, hafi
gægst upp á yfirborðið á nýjan
leik, en kraftmeiri og um leið
með textum.
Animals og Wish You Were
Here fylgdu í kjölfarið og síðan
kom The Wall, sem margir
vilja ennfremur nefna meist-
araverk. Ef að líkum lætur hef-
ur The Wall verið lokaverkefni
sveitarinnar og vissulega verð-
ugur bautasteinn.
Pink Floyd. Fré vinstri: Gilmour, Wsters, Mason og Wright.
Pendergrass
kominn á stjá
EKKI VITUM við það fyrir víst
hvort nokkur lesenda Járnsíðunn-
ar vissi af því þegar Teddy Pend-
ergrass, söngvarinn góðkunni að
„westan“, lenti í hinu versta bíl-
slysi fyrr á árinu.
Urðu afleiðingar slyssins þær,
að Pendergrass lamaðist niður
að mitti og hefur síðan orðið að
fara um í hjólastól. Var lengi vel
óttast að hann myndi aldrei
syngja aftur.
Pendergrass er nú laus af
sjúkrashúsinu eftir sex mánaða
dvöl og er staðráðinn í að leggja
ekki árar í bát. Hefur hann hafið
raddþjálfun að nýju og lætur
hafa það eftir sér að söngferlin-
um sé ekki aldeilis lokið þrátt
fyrir þetta slys.