Þjóðólfur - 24.01.1896, Blaðsíða 3

15
um. Tímarit það, er hann gaf út um
1870 (í 4 bindum) og einkum athuga-
semdirnar við Sýslumannaæfir Boga Beue-
diktssonar (I. B. og II B. 1.—2. h.) bera
nokkurn vott um fróðleik hans og glögg-
skyggni í þeirri grein. Hann var og
einkar vel að sér í tölvísi, og lagði mikla
stund á hana, þótt ekkert sé prentað ept-
ir hann í þeirri grein. Yfir höfuð var
hann gæddur mjög góðum og farsælum
gáfum og skarpri dómgreind, enda var
hann mjög athugull og vandvirkur í öllu
starfi sínu. Hann var prúðmenni í fram-
göngu, fríður sýnum og höfðinglegur, og
bauð af sér mjög góðan þokka, því að
svipurinn var einkar þýðlegur og góð-
mannlegur, enda munu þeir, er þekktu
hann bezt, fyllilega kannast við, að sjón
og reynd fór þar saman. Hann var ágæt-
ur heimilisfaðir, ástríkur faðir og eigin-
inmaður og mjög skemmtinn og glaðvær
á heimili. Síðustu árin, sem hann lifði,
þverruðu líkams- og sálarkraptar hans all-
mjög, en þó hafði hann jafnan ferlivist,
þangað til fáum dögum fyrir andlát sitt.
En þrátt fyrir ellihrumleik haus mátti
heimfæra til hans orð skáldsins, að „fögur
sál er ávallt ung uudir silfnrhærum“.
Jarðarför hans fer fram á morgun kl. ll1/^.
Dáinn er hér í bænum 18. þ. m. Lud-
vig Árni Knudsen, fyrrum lengi verzlun-
armaður og bókhaldari í Hafnarfirði og í
Reykjavík á 74. aldursári (f. í Rvík 14.
apríl 1822). Foreldrar hans voru Lárus
Mikael Knudsen kaupmaður hér í Rvík
(f 1828) og Margrét Andrea dóttir Pét-
urs Hölters beykis í Stykkishólmi og Guð-
rúnar Þorbergsdóttur prests á Eyri við
Skutulsfjörð Einarssonar, systur séra Hjalta
ata Bergs Thorbergs landshöfðingja. Fyrri
kona Ludv. Kuudseu var Anna dóttir
Steindórs stúdents Jónssonar skipherra í
Hafnarfirði, og voru dætur þeirra: Margrét
fyrri kona séra öunnlaugs Halldórssonar
á Breiðabólsstað í Vesturhópi, Friðrikka
ekkja Hafliða Guðmundssonar verzlunar-
manns í Rvík og Jóhanna kona Þorgríms
Þórðarsonar læknis Austur-Skaptfellinga.
Síðari kona L. Knudsen var Katrín dóttir
Einars Jónassonar borgara í RVík( og eru
börn þeirra: Lydía kona séra Ólafs Magn-
ússouar á Sandfelli, Guðrún kona Einars
Áruasonar verzlunarmanns hér í bænum
og Moritz Wilhelm Bjering stúdeut. Ludv.
heit. var fríður maður sýnum, vel að sér ger
og lipurmenni í framgöngu, skemmtinn og
glaðvær í umgeugni og nijog vej þokkað-
ur af ölium, er honum kynntust.
Skagafirði 3. jan.: „Nú er árið liðið,
og hefur það yfirleitt verið afbragðs-ár
fyrir okkur Skagfirðinga. Veturinn í fyrra
síðari hlutinn líkari sumri en vetri, vorið
gott, sumarið ágætt, bæði hvað snerti gras-
vöxt og nýting heyja.
Fiskafli sömuleiðis í góðu lagi. Haust-
ið og það sem af er vetri eiumuna tíð,
að fráteknum hríðarbylnum, sem kom snögg-
lega og því óvænt og varð margri skepnu
að líftjóni.
Verzlun hefur verið í betra lagi, verð-
lag á útlendri vöru lágt; hvít vorull á
65 aur. pd. Kjötverð í haust líkt og í
fyrra 12, 14, 16, 18 aur. fyrir pd. eptir
þyugd skrokkanna. Fjárkaupmaður Mr.
Franz bætti talsvert hag manna með fjár-
kaupum sínum. En nokkuð var verðlag
hvikult hjá honum 10—18 kr. (og jafnvel
8 kr.).
Pólitískar fréttir engar og engin fram-
faramál á prjónum það eg man eptir.
Þlngtíðindin nýkomin og menn því lítið
farnir að ræða um gerðir þingsins. En
tvískiptar munu skoðanir manna um sumar
fjárveitingar þiugsins.
Nú er verið að aka fram á Norðurár-
dal efni í Valagilsárbrúna og þykir oss
Skagfirðingum, einkum Blöndhlíðingum
miklu skipta að fá hana upp aptur.
í Stokkhólma i Vallhólmi brunnu ncer
300 hestar af lieyi og 2 hús, laugardag-
inu 21. des. næstl.; var veður hvasst á
sunnan og því engu bjargandi.
Engin mannalát, en taugaveiki hefur
stungið sér niður á tveim bæjum hér í
grenndinni.
Það sem helzt þykir sæta nýjungum
nú um þessar muudir eru hinar tíðu dans-
samkomur, sem nú eiga sér stað í sveit-
unum. Þær eru dálítið sviplíkar vikivök-
uuum gömlu. Efnabændur standa stund-
um fyrir þeim, og gefa mönnurn kost á
að koma saman á heimilum sínum og selja
góðgerðir. Stundum aptur gengst nefnd
manna fyrir þeim og leigja sér húsnæði
til samkomunnar. Er þar fjörugt eins og
á vikivökunum forðum, og ekki dæma-
laust að menn fari í handalögmál. Yngra
fólkið fjölmenuir mjög á samkomum þess-
um. Þar eru haldnar ræður, dausað, spil-
að; sungið o. s. frv.
Nú er í almæli, að skólastjóri Hermann
yfirgefi Hólaskóla í vor, og er vandfyllt
það skarð“.
irsrit hins íslenzka kveimfélags
fyrir 1895 er nú komið út og verður ekki
annað sagt, en að efnisvalið hafi tekizt vel.
Ættu konur almeunt að fagna riti þessu.
Fyrst er ritgerð eptir frú ísabellu Som-
erset, enska ágætiskonu og rithöfund.
Berst hún með miklum áhuga fyrir at-
kvæðisrétti kvenna í landsmálum, er hún
telur eðlilegan og sjálfsagðan, og þar eð
menntun og andlegur þroski brezkra kvenna
er á afarháu stigi, má ganga að því vísu,
að þessí sanngjarna krafa um atkvæðis-
rétt þeirra sé bergmál frá brjóstum ótal
kvenna. Þá kemur ritgerð um háskóla-
málið eptir fröken Ólafíu Jóhannsdóttur,
sem er fremur stutt, en henni til mikils
sóma, svo vel er hún hugsuð og svo skipu-
lega er hún samin. Á fröken Ólafía mikl-
ar þakkir skilið hjá íslenzku kvennþjóð-
inni fyrir heiður þaun, er hún gerir henni,
með því að rita svo ljóst og vel um svo
þýðingarmikið mál. Siðast er snotur saga
eptir Helenu Lassen, norska skáldkpDU.
Á saga þessi að kenna konum að una lífi
við vinnu sína í veruleikans heimi og
reka á dyr allt draumííf og fánýtar
óskir, er leitast við að fá vald yfir huga
þeirra á æskuárunum. Því miður er frá-
gaugurinn á riti þessu fremur flausturs-
legur, er mun vera því að kenna, að það
var prentað í mesta ílýti, til þess að fé-
lagskouur gætu fengið það um áramótin,
en hvað sem því líður, er ritið mjög gott
og eigulegt. J.
íshús eru Austfirðingar að reisa af
kappi hingað og þangað á fjörðunum þar
eystra. Segir svo í bréfi úr Mjóafirði 4.
des. f. á. „Frystihús verða hér nú byggð'
um alla Austfjörðu, eg held í hverjum ein-
asta firði og 2 eða 3 í sumum t. d. Seyð-
isíirði. Menn byggja miklar og glæsileg
ar vonir á þeim, enda hygg eg það sé ó-
hætt, því að þarfari nýung er naumast
unnt að hugsa sér fyrir oss sjávarbænd-
urna“.
0. Wathne hefur beðið Reykjavíkur-
blöðin að geta þess til leiðbeiningar fyrir
Sunnlendinga, er austur fara að sumrinu,
að hann hafi reist íshús á Búðareyri við
Seyðisfjörð, er rúmi um 600 tunnur af
frosinni síld, og að önnur smærri frysti-
hús þar í fjörðunum og einstakir sjómenn
geti því jafnan fengið síld keypta, líklega
fyrir 5 aura stykkið af stórri nótnasíld.
Muni því siidbeitu3kortur ekki framar eiga
sér stað um þær slóðir o. s. frv.
Þessi dugnaður Austfirðinga í verklega
stefnu er mjög lofsverður. En hér á Suð-
urlandi hefur að eins verið reist eitt ein-
asta íshús, og sumir ætla, að það geti ekki
þrifizt, enda er svo að sjá sem Faxaflóa-
búum hafi enn ekki skilizt, að það geti