Vísir - 05.10.1961, Blaðsíða 9

Fimmtudagur 5. október 1961
VISIR
Sýning Jóns í Ásmundarsal 1957. Verkið t.v. er einnig á Norrænu sýningunni í Lista-
safninu og heitir Eining.
— Við hófum nám í Mynd-
listarskólanum haustið 1950
og vorum undir handleiðslu
Ásmundar Sveinssonar 4—5
ár, því að eiginlega kviknaði
áhugi minn fyrir högglist-
inni það sama ár, þegar eg
fór í kynnisför til Norður-
landa, segir Jón, sem fyrr
verður fyrir svörum. Og þó
var nú undanfari að því.
Þegar við vorum í Iðnskól-
anum, var teiknikennari
okkar þar Björn Björnsson,
sá afburða teiknari og kenn-
ari. Að loknu iðnnámi hélt
eg áfram hjá honum í einka-
tímum. Við kynntumst svo
Marteini Guðmundssyni
myndhöggvara og Karli
Guðmundssyni myndskera,
sem báðir dóu fyrir aldur
fram. Karl hafði samvinnu
við vinnustofu okkar. Mar-
teinn og Karl spöruðu ekki
að hvetja okkur til náms.
Þeir höfðu æfingatíma í
teikningu í vinnustofunni
við Skólastræti, höfðu fengið
tvær stúlkur til að sitja fyrir.
Ýmsir frægir menn tóku þátt
í þessum æfingum, svo sem
Jón listmálari í Blátúni og
Ásmundur Sveinsson, og
auðvitað lærðum við mikið
af návistinni við þessa stóru
menn í listinni.
— Hefir þú aldrei fengizt
Myndhöggvarar og högg-
myndasmíði — þessi orð
segja ekki hálfa söguna um
þessa menn og verk þeirra.
Við eigum ekki orð í ís-
lenzku sem þýðir það sama
og útlenda orðið skúlp-
túr. f mörgum tilfellum er
myndhöggvari alls ekki
myndhöggvari. Síðan þetta
orð var búið til í málinu,
hefir myndhöggvarinn tekið
fleiri efni í þjónustu sína,
gips, leir, járn, tré og fleira,
og þeir höggva alls ekki í
þessi efni heldur móta, skera
steypa, tengja og sjóða. En
okkur vantar sem sagt orð,
sem nær yfir allt þetta eins
hið útlenda orð skúlptúr
gerir, og meðan annað er
ekki til, verðum við að láta
okkur nægja íslenzka orðið.
Höggmyndasmiðir hafa
ætíð verið fámennir í röðum
íslenzkra myndlistarmanna,
og er það varla undrunar-
efni, þar eð flestir telja, að
hér séu mun rýrari lífs-
möguleikar fyrir myndhöggv
ara en listamenn í öðrum
greinum.
Þó er það enn fágætara, að
tveir menn í sömu fjölskyld-
unni hafi kosið sér þessa list-
grein —reyndar í hjáverk-
um með brauðstriti — og
náð svo góðum árangri. að á
tíu ára náms- og starfsferli
hafa þeir tekið þátt í fjöl-
mörgum sýningum innan
lands og utan. Nú síðustu
vikurnar hafa verk þeirra
verið á þrem meiriháttar
sýningum hér í Reykjavík.
Þessir menn eru bræðurnir
Jón og Guðmundur Bene-
diktssynir. og verk þeirra
verið sýnd og vakið athygli
í sumar og haust á Reykja-
víkursýningunni, á afmælis-
sýnineu Myndlistarskólans
og Norðurlandasýningunni
sem stendur yfir til mánaða-
móta. Fréttamaður Vísis
heimsótti þá bræður í vik-
unni til að spyrja þá undan
og ofan af um feril þeirra,
hitti þa að daglegu starfi.
Þeir eru húsgagnasmiðir að
iðn, tóku við vinnustofu
af föður sínum, Benedikt
Guðmundssyni húsgagna-
smið á Laufásvegi. Þeir eru
rúmlega fertugir, Jón fjör-
um árum eldri en Guðmund-
ur.
— Fóruð þið fyrst að gefa
ykkur að högglistinni í Mynd
listarskólanum?
við aðrar listgreinir, Jón?
— Þegar eg var búinn með
Iðnskólann, langaði mig til
að sigla og læra arkitektúr,
og það stóð til að eg fengi
styrk til þess, en svo hljóp
allt í baklás og ekkert varð
úr neinu. Þetta voru óskap-
leg vonbrigði. Eg varð að
hætta við siglinguna og öll
áform. Löngu áður en eg
byrjaði á skúlptúr fór eg með
vatnsliti, málaði heilmikið.
Einu sinni kom Kjarval
heim og sá einhverjar vatns-
litamyndir eftir mig. „Vertu
ek,ki huglaus, væni minn.
Hertu upp hugann, manni
minn. Haltu áfram að mála
og misstu ekki kjarkinn,“
sagði meistarinn við mig.
— Hvenær fórst þú að gefa
Framh á bls 10
Jón og Guðmundur Benediktssynir í húsgagnaskálanum.
Stúlkan, mynd eftir Jón
Benediktsson.