Dagblaðið Vísir - DV - 17.09.1983, Blaðsíða 10

10
DV. LAUGARDAGUR17. SEPTEMBER1983.
íslenskra mynd I ist a rma nna
Á Kjarvalsstööum stendur nú yfir
frískleg kúnstsýning liölega þrjátíu
ungra myndlistarmanna sem eiga þaö
sameiginlegt aö vera allir félagar í
Hagsmunafélagi myndlistarmanna.
Sýning þessi einkennist öðrum frem-
ur af frjálsræði í mynduppbyggingu,
djarflegri litameöferö og oft á tíðum
afar kostulegri framsetningu þessa
miðils sem myndlistin er. Þaö er eink-
um nýja málverkið sem ræöur feröinni
í verkum sýnenda og má sýningin í
raun heita þverskurður af því fersk-
asta sem fyrir hendi er í íslenskri list-
gerð um þessar mundir.
Hagsmunafélagið
En hvaö er Hagsmunafélag mynd-
listarmanna? Fyrir svörum verða í
vestursal Kjarvalsstaða, þar sem sýn-
ingin hangir uppi, þeir Olafur Lárus-
son, Þór Elís Pálsson og Jón örn
Ásbjörnsson, en þeir eru sextíu prósent
sýningarnefndar og eiga allir verk á
sýningunni.
„Hagsmunafélag myndlistarmanna
var stofnsett fyrir liðlega fjórum
árum,” segja þremenningamir ,,og
var markmiðið með stofnun þess eink-
umtvennt.
I fyrsta lagi að koma öllum þeim
utangarðsmönnum í íslenskri list sam-
an í eitt félag og í öðru lagi að stuðla aö
stofnun heildarsamtaka myndlistar-
manna á Islandi.
Þetta tvennt hefur nú tekist. Það er
aö segja; ölium Ustviilingunum hefur
verið smalað saman í þetta félag og
heildarsamtök íslenskra Ustamanna
hafa verið stofnuð, sem gerðist í fyrra,
þann þrettánda nóvember er SlM,
Samtök íslenskra myndlistarmanna,
hófu starf sitt. Þannig má segja að
Hagsmunafélagiö hafi komið þvi til
leiðar sem það ætlaði sér í upphafi.
Sem er náttúrlega vel af sér vikið.
Nú, þessi sýning héma á Kjarvals-
stöðum er nokkurskonar vendipunktur
í starfsemi félagsins. Hún er eiginlega
úttekt'á'þvi hvað mannskapurinn sem
er í félaginu er að gera. Hún sýnir einn-
ig hvaða mannskapur er í félaginu eða
skulum viö segja hverslags mannskap-
ur og síöast en ekki sist ætti hún aö
staöfesta að Hagsmunafélagið er Uf-
andi og bráðhresst í starfsemi sinni.”
Listvillingar
— Þið nefnduö hér áðan utangarös-
fólk í myndUstinni og UstviUinga. Má
kaUa meðUmi Hagsmunafélagsins
þeim nöfnum réttiiega?
„Ja, sjáðu til. Þessi hópur sem er>
meðlimur Hagsmunafélagsins hef-
ur verið órólega deildin í íslensku
kúnstverki. Þetta er aUt ungt og leit-
andi fólk í sinni Ustsköpun, fólk sem er
ærslafullt og að sumu leyti róttækt í
sinni myndgerð. Einkum af þeim sök-
Ekkitíl
séríslensk list
Það sem hefur breyst í þessu tiUiti er
að ekki er lengur tU séríslensk Ust svo
heitið geti. Nú eru þeir hlutir sem ls-
lendingar eru að kúnstnera miklu
tengdari þeim tíðaranda sem er fyrir
hendi úti í heimi. Lenskan er horfin, al-
heimsstefnur hafa tekið við. I þessu
liggur munurinn og þó svo menn geti
rökrætt lengi um gUdi og gæði hverrar
þessarar alheimsstefnu fyrir sig þá er
munurinn sá að þessi umræða fer fram
í mun víðara samhengi en áður þar
sem þorpsmennskan réð ríkjum.”
— Og þið eruð bundnir af einni þess-
ari alheimsstefnu, nefnilega nýlistinni.
Eg þykist vita að sumir Islendingar
séu ennþá hvekktir út í hana og það er
óþarfi að ræða sum viðbrögö við nýlist-
inni hér svo mjög sem það hefur verið
gert áður. En, hvað sem því líður; er
nýja málverkið ekki að verða gamalt ?
„Þetta Ustform hefur vissulega
„Morgunn" eftir Sigurð Þóri.
Myndlistarmaðurinn Húrigarði þatta verk og kaiiar það „ Skógur".
um hefur það verið einskonar UstviU-
ingar í heimi Ustarinnar hérlendis og
varla mátt heita Ustamenn í hugum
sumra þeirra sem starfa innan hrnna
gamalgrónu Ustfélaga í landinu.”
— En nú eru sem sagt þessir „list-
vUUngar” sem þremenningarnir nefna
komnir saman í eitt félag og er þaö eitt
þeirra sex fagfélaga sem eiga aðUd að
SlM. Hin eru Grafíkfélagið, LeirUsta-
félagið, Textílfélagið, Myndhöggvara-
félagið og Félag íslenskra myndUstar-
manna, FlM.
En hver er ávmningurinn af stofnun
heUdarsamtaka. — SlM — yfir þessi
sex fagfélög íslenskra Ustamanna? Eg
spyr þá Olaf, Jón og Þór.
irAvinnmgurinn er geysUegur, svo
framarlega sem SlM nær að starfa
sem virkt stéttarfélag íslenskra lista-
manna. En það er einmitt áætlunin.
SlM á að verða eins og hvert annað
verkalýðsfélag sem berst fyrir kjörum
og hagsmunum listamanna í landinu.
Með SIM er því stigið stórt skref fram
á við í baráttu Ustamanna fyrir sæmi-
legri Ufsafkomu og aöstööu til að sinna
um og sýna sín verk. Islenskir lista-
menn, hvar í kúnst sem þeir eru,
standa óneitanlega betur að vígi meö
SlMaöbakhjarli.”
Breytt listpólitík
— Einmitt, en stendur ekki gamla
og gUda listpólitíkin starfsemi félags-
ins fyrir þrifum?
„Hún á ekki og má ekki gera þaö.
Listpólitíkin á ekki að koma inn i SIM
enda á hún ekki heima þar. Hins vegar
má hún og á aö fá að blunda áfram í og
miUi þeú-ra sex fagfélaga sem eru inn-
an þess. En það sem að SlM snýr á
ekki að vera hugrænt heldur hagrænt,
það er að segja SIM á áð vera vett-
vangur kjarabaráttu en ekki skoðana-
baráttu.”
— Hvaðerannars um blessaða list-
pólitíkUia í landmu að segja. Er hún
ennþá jafnheit og áður?
„Hún er alls ekki veikari en hún var
hér áöur fyrr, kannski þvert á móti. En
hún fer fram á öðrum kanölum en hún
gerði. Hún blómgast núna meira mni í
fámennum hópum eöa sértrúarfélög-
um í stað þess að hún blómgaðist
miUi þeirra áður.
Þetta breyttist aUt saman í krmgurn
1970 þegar tengsl íslensk kúnstverks
jukust mjög viö útlönd, þegar ekki var
lengur hægt að tala um íslenska Ust
með öUu. Um þetta leyti hætti þetta
dæmalausa heimóttaræði miUi Usta-
manna í landinu, þessi vonda þorps-
mennska þar sem hver var ofan í ann-
ars manns koppi. Og alls konar slúöur
ogiUUidi viðgengustmiUimanna. . .”
— Er harkaennþá?
„Nei, harkan er mrnni en áður. Nú er
reynt aö rökræða hlutrna í stað þess að
rífast um þá. Það hleypur enginn út af
fundum lengur.
Nýja málverkid
ad verda gamalt!
— samspjall við órólegu deildina meðal