Þjóðviljinn - 08.07.1979, Blaðsíða 11

Sunnudagur 8. júU 1979 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 11
Sagan bak
við söguna
Það lætur að likum, að saga
Heimis er fróðleg og forvitnileg
um margt en hiln verður ekki
rakinhérað ráði. En bak við hina
ytri sögu hvers félagsskapar er
önnur saga, sagan bak við sög-
una. 1 þeir ri sögu er m .a. að leita
skýringanna á þvi, hversvegna
þessi félagsskapur hefur náð 50
ára aldri i stað þess að hreppa
það hlutskipti að deyja drottni
sinum eftir fárra ára starf, svo
sem orðiö hafa örlög ötal íélaga
um allt land, söngfélaga sem ann-
arra á undangenginni starfsævi
Heimis. Sú saga er að visu að
verulegu leyti sameign okkar
allra, sem i kórnum höfum starf-
að. En hún er einnig, öðrum þræði
séreign hvers félaga, mótuð af
hans persónulegu sjónarmiðum,
tilfinningum og aðstöðu. Þess-
vegna verður hún aldrei sögð til !
fullrar hlitar og sist af einum |
manni.
Heillandi
erfiðleikar
Þeir, sem komiðhafa tii starfa i
Heimi hin siðari ár, hafa að von-
um litla hugmynd um þá erfið-
leika, sem varð að yfirstiga áður i
fyrr til þess aö geta mætt á æfing-
um, sem jafnaðarlega voru einu
sinni i viku og þó oftar er nálgað-
ist opinberan söng, stundum ann-
að hvert kvöld auk raddæfinga.
Það varð engin bylting i sam-
göngumálum við það aö Bænda-
kórinn hætti störfum en Heimir
reis á legg. Nú þurfa menn ekki
að treysta á fæturna, ekki einu
sinni hestana, nú er ekki farið
öðruvisi en i bilum. Sú vegalengd,
sem áður varð ekki farin nema á
klukkutimum, en nú lögð að baki
á nokkrum minútum.
En þetta voru, þrátt fyrir allt,
heillandi erfiðleikar. Ég varð
aldrei var við að nokkur sæi
nokkurn tima eftir þvi að þurfa að
þreyta fangbörgö við þá. Þvert á
móti. Flestum þykir meira varið I
að öðlast það, sem nokkuö þarf-
fyrir að hafa. Og ég held að
amstrið, fyrirhöfnin, jafnvel
þreytan hafi aðeins oröið til þess
að gera félagsskapinn ennþá
ánægjulegri, tengt menn ennþá
traustari böndum en ella.
Dottið af baki
Þegar eg kom fyrst i kórin, að
beiðni vinar mins Jóns Björns-
sonar, söngstjóra á Hafsteins-
stöðum, þá átti ég, — og raunar
alllengi siðan, — heima i Ey-
hildarholti. Það var fámennur
hópur en samstilltur, sem stóð að
Heimi þennan vetur. Við vorum
aðeins 13 að söngstjóranum með-
töldum, þrir i hverri rödd. En þó
voru þessir 13 menn dreifðir um 4
hreppa. Enginn átti ráð á bil, við
fórum riðandi eða gengum. Ein-
staka maður sem heima átti
nálægt vegi mun hafa brugðið
fyrir sig reiðhjóli.
Hún lifir mér enn i ljósu minni
fyrsta æfingin, sem ég mætti á. is
var á eylendinu og ég fór á skaut-
um upp i Hátún á Langholti.
Hugðist veröa Gunnlaugi, vænt-
anlegum félaga minum i 1. tenór,
samferða þaðan og fram i
Varmahliö. Hann stakk upp á þvi
aö við færum á hjólum. Mér þótti
það vofveifleg tillaga og sagði,
sem satt var, að ég hefði aldrei
prófaö aö sitja hjól. ,,ÞU kemst
strax upp á lag meö það”, sagði
Gunnlaugur og virtist bera óbil-
andi traust til námshæfileika
minna. Jú, þetta virtist ætla að
fara betur en égbjóst við. Ég náði
fljótlega nokkrum tökum á hjól-
inu, þótt ég væri framan af nokk-
uð reikull i spori. Bætti það heldur
ekki úr skák, að komið var myrk-
ur ogbæði hjólin ljóslaus. En hjá
Grófargilsárbrúnni henti slysiö.
Ég varaði mig ekki á brekkunni,
missti vald á hjólinu en um leið og
það rúllaði niöur kantinn kastað-
ist eg af færleiknum og skildi
þar leiðir. Égsat eftir á brautar-
kantinum, sjálfsagt fallinn á
prófinu.enhjóliöhafnaði niðri i á.
Á þessum árum höfðu allir með
sér kaffi og brauö, enda ekki van-
þörf á einhverri lifsnæringu þvi
að þeir, sem lengst áttu að
fara, uröu að gera ráð fyrir þvi að
tUrinn tæki 6-7 klst. Eftir að hafa
æft góða skorpu hófst kaffi-
Karlakórinn Heimir. Mvndin er tekin 1963
drykkjan. Brauðinu öllu var
steypt i' eina hrúgu og gengu svo
allir 1 binginn. Þetta fannst okkur
gera „máltiðina” ennþá sameig-
inlegri en ella myndi. Og það var
oft glatt á hjalla í þessum veisl-
um, enda aldrei „hnipin þjóð”
þar sem Gisli i Mikley var nær-
staddur.
„Vatnsborin”
ferðalög
Við vorum liðilega settir með
að sækja æfingar frá Eyhiidar-
holti. Gerðu það Héraösvötnin,
sem umluktu okkur á alla vegu.
Þegar is vará þeim var leiðin aö
Framhald á 21. siðu.
VISSPASSI!
Vísir er smekklegt og lifandi blað sem er í
takt við ólíkustu strauma hvunndagsins svo ekki sé talað
um helgarblaðið.
Pólitík, kvikmyndir, m.yndlist, leiklist, umhverfi,
bókmenntir o.m.fl. fá öll sína umfjöllun.
Með áskriftaðVísi losnar þú við óþarfa hlaup og vesen en færð
blaðið borið inn á gafl til þín stundvíslega dag
hvern. Það er viss passi.Sendu seðilinn til Vísis Síðumúla 8
eða hringdu í síma 86611 og við sjáum um framhaldið.
/ Ég óska eftir aö gerast áskrifandi að Vísi V