Tíminn - 25.09.1968, Blaðsíða 6

6
TIMINN
MIÐVIKUDAGUR 25. sept. 1968
r\ /i^F\i 1'
SKARTGRIPIR
1. 1
Modelskartgripur er gjöf sem ekki gleymist. —
- SIGMAR OG PÁLMI -
Hverfisgötu 16 a. Sími 21355 og Laugaveg 70. Sími 24910
TAKIÐ EFTIR - TAKIÐ EFTIR
Hausta tekur í efnahagslífi þjóðarinnar. Þess
vegna skal engu fleygt, en allt nýtt. Talið við
okkur, við kaupum alls konar eldri gerðir hús-
gagna og húsmuna, þótt þau þurfi viðgerðar
við. — Leigumiðstöðin, Laugavegi 33, bakhúsið.
Sími 10059. — Geymið auglýsinguna.
nVtt húsnædi
Höfum flutt starfsemi okkar frá Laugavegi 11 að
ÁRMÚLA 5
(hornið á Ármúla og Hallarmúla)
\
Getum nú sýnt viðskiptavinum okfear fjölhreyttara
úrval eldhúsinnréttinga og heimilistækja í rÝmri
og vistlegri húsakynnum.
VeriS velkomin að Ármúla 5
HÚS OG SKIP HF
Ármúla 5, símar 84415 og 84416
HURÐIR
Geri gamlar hurðir sem nýjar, margra ára reynsla
í notkun efna, gef einnig upp nákvæma kostnaðar
áætlun án endurgjalds. Set einnig skrár í hurðir
og þröskulda, ásamt allri viðarklæðningu- —
Upplýsingar í síma 36857.
SILDARSTULKUR
óskast strax til söltunar, flökunar og pökkunar á
síld og fleira.
Unnið í upphituðu húsnæði.
Hrólfur h.f., Seyðisfirði
Upplýsingar í síma 35709.
Byggingaverkamenn
Nokkrir vanir byggingaverkamenn geta fengið
atvinnu hjá okkur.
Upplýsingar veittar milli kl. 4-5 miðvikudaginn
25. og fimmtudaginn 26. september 1968. Upplýs-
ingum ekki svarað í síma.
Breiðholt h.f.,
Lágmúla 9, 3 h.
Sunudaginn 25. ágúst síðastlið
inn, var að tilhlutan sóknarnefnd
arinnar í Lóni hátíðlegt haldið
100 ára dfmæli núverandi sókn-
arkirkju áð Stafafelli í Austur-
Skaftafellssýsta. Sem boðsgestir
voru mættir biskupinn yfir fs-
landi, herra Sigurbjörn Einars-
son og kona hans, frú Magnea
Þorkelsdóttir, prófasturinn í Suð-
ur-Múlapráfastdæmi, séra Trausti
Pétursson og kona hans, frú
María Högnvaldsdóttir, — og
presturinn á Kálfafellsstað, séra
Fjalar Sigurjónsson og kona hans
frú Beta Einarsdóttir. — enn-
fremur voru boðnar allar sóknar-
nefndir innan prófastdæmisins
Fjölmennt var af sóknarfólki og
gömlum Lónsmönnum nú búsett-
um á Höfn í Hornafirði, auk
fleiri lengra að kominna.
Veður var ekki hagstætt þenn-
an dag, bokuloft um morguninn
en rigning er leið á daginn, svo
útiveru varð ekki viðkomið sem
skyldi þess vegna.
Inni í Stafafellsbæ höfðu þeir
aðsetur, sem kirkjan rúmaði ekki,
nutu þeir kirkjuathafnarinnar
þar með hjálp hátalarakerfis.
Kirkjuathöfnin hófst klukkan 14,
hana leystu af hendi sóknarprest
urinn séra Skarphéðinn Péturs-
son, prófsstur í Bjarnanesi, og
iherra biskupinn, — bæði fyrir alt-
ari og í prédikunarstóli. Talaðist
báðum mjög vel. Biskupinn skírði
ungbarn, og að lokum var altaris-
ganga. Söngflokkur 12 manna,
undir stjórn sigurlaugar Árna-
dóttur annaðist kirkjusönginn.
Eftir messu talaði Sigurlaug
Árnadóttur fyrir hönd sóknar-
nefndar. Hún þakkaði meðal ann
ars sérstaklega þeim Stefáni Jóns
syni á Hlíð og Geir Sigurðssyni
frá Reyðará fyrir frábærilega vel
unnin störf í þágu kirkjunnar um
langt árabil, svo og búendum
Stafafells fyrir gestrisni við
kirkjugest' fyrr og síðar. Einnig
skýrði hún frá gjöfum til kirkj
unnar, er borizt höfðu í tilefni
afmælisins. og þakkaði þær fyrir
hönd safnaðarins. Hún rakti og
að nokkru sögu kirkjunnar og gat
þess, að fyrsta kirkjulega atlhöfn,
er sögur fara af i Stafafellskirkju,
er frá 24. ágúst 1201, en þá söng
Guðmundur (biskup er síðar
varð) Arason góði, þar sálumessu
yfir Brandi biskupi Sæmundssyni.
Var þessi 100 ára minningaguðs-
þjónusta nú dagsett með hliðsjón
af þeim atburði. — Auk Sigur-
laugar tóicu til máls þorsteinn
Geirsson, bóndi á Reyðará og Sig-
urður Jónsson á Stafafelli.
Það má fullyrða að þesi afmæl
is- og helgistund í Stafafellskirkju
var öllum, er sáu hana og heyrðu
hrifnæm hátíðar og ánægjustund.
Að lokum þáðu allir kirkjugest
ir, að boði sóknarnefndar, kaffi-
veitingar í samkomuhúsi hrepps-
ins. Þar las sóknarpresturinn upp
heillaskeyti, sem borizt höfðu, og
biskupinn flutti kveðju frá séra
Rögnvaldi Finnbogasyni, sem
þjónaði prestakallinu í nokkur ár
en gat ekki mætt þarna vegna for
falla, þó boðinn væri.
Kirkjunni bárust góðar gjafir
frá veluhnurum hennar nær og
fjær, þar á meðal fallegir kerta-
stjakar frá fósturbörnum séra
Jóns Jónssonar, síðasta prests á
Stafafelli. Stærsta gjöfin er kirkj-
an fékk var skímarfontur, sem
núverandi og fyrrverandi sóknar-
börn gefa. Er hann útskorinn af
Ríkharði Jónssyni og á að afhend-i
ast kirkjunni seinna á þessu ári.
— Sóknarnefndin gaf út litla bók
um Stafafellskirkju og presta þar,
eftir Stefán Jónsson — sem af-
mælisrit. Hún er til sölu í bóka-
búðum og ágóði af söta hennar
gengur til kirkjunnar.
Það munu vera næsta fáar timb
urkirkjur, sem reistar voru á síð-
ari hluta 19. aldar, sem enn eru
uppistandandi, og mun þar margt
til koma. Sums staðar hafa þær
fokið af grunni eins og t.d. Kálfa-
fellsstaðakirkja 1886 og Háls-
kirkja í Hálsþingihá 1802. Að
Stafafellskirkju hefur söfnuður
hennar búið svo, að hún hefur
staðið af sér þau tortímingaröfl,
sem öðrum kirkjum hér um slóð-
ir, sem byggðar voru á svipuðum
tíma, hafa orðið að aldurtila. Á-
stand hennar í dag bendir til þess
að hún geti enn þjónað hlutverki
sínu langan tíma. — Um vorið
1870 var tala sóknarbam um
230 en 1067 eru þau um 100 tals-
ins. Kirkjan hefur sætarúm fyrir
80 manns og fullnægir því kröf-
um nútímans að því leyti betur
en áður var.
Gamlir gripir í eigu kirkjunn-
ar eru 2 efnismiklir kertastjakar
á altari, gerðir úr koparblöndu,
prédikunarstóll með helgimynd-
um og ljósakróna. Ennfremur alt-
aristafla, sem líkur benda til að
sé 300 ára gömul. Ekki hefur hún
verið látin af hendi til Þj'óðminja
safnsins þó eftir því hafi verið
leitað. Enginn veit nú hvenær
þessir umtöluðu gripir komu í
eigu kirkjunnar. — Þó fyrir
hendi séu vísitazíur biskupa frá
1641 til 1779 er þeirra þar að
engu getið
Um séra Bjarna Sveinsson,
prestinn sem sat á Stafafelli þeg-
ar kirkjan var byggð, skal á það
bent að hann leysti af hendi ó-
venjulega mikil störf, fyrst og
fremst með byggingu kirkjunnar
og endurbyggingu Stafafellsbæjar
svo vel og veglega að orð var á
gert (Samanber ævisögu Þorleifs
í Hólum) — Af embættisverk-
um hans skal á þáð minnzt að
á fyrsta starfsári hans hér 1862.
önduðust 35 manns i sókninni á
tímabilinu frá 27. maí til 27. des-
ember Engum getum þarf að því
að leiða að prestþjónustan í þess-
um mikla manndauða hefur verið
þungbær.
Snemma í marzmánuðu 1873
fórust franskar fiskiskútur við
Hornafjörð Af skipshöfnum
þeirra komust nokkrir lifandi á
land, en f.iöldi drukknaði. Á Lóns.
fjörur ráku þá 38 lík, sem öll voru
lögð í eina gröf í Stafafellskirkju-
garði — undir umsjá séra Bjarna.
— Er félagar þeirra, sem björg-
uðust, voru fluttir til skips á
Djiúpavogi 22. marz, dvöldu þeir
stundarkorn við leiðið við bæna-
gjörð og söng. — Fyrir nokkrum
árum lagði Franska sendiráðið,
fram fé fyrir minnisvarða á þetta
stóra leiði, sem er vel uppgert og'
minnir á þennan óvenjulega at-
burð lengi fram í ókpminn tíma.
Að endingu skal getið fyrir-
burðar, sem gerðist er söngflokk-,
urinn, 12 manns, höfðu æfingu í
kirkjunni vegna afmælisins, að
kvöldi þess 23. ágúst síðastliðinn.'
—. Kertaljós og einn tíu lína lampi
lýsti upp í kringum söngflokkinn
en hálfrokkið var frammi I kirkj-
unni. Allt í einu, — þegar æfing-
in var um það bil hálfnuð, —
segir ein stúlkan: „Það er manns-
andlit þarna efst á gluggarúðunni
fram við dyrnar. — Allir fóru a'ð
horfa á þetta — og allir utan
einn, sáu þessa andlitsmynd, og
flestir greinilega. Var þetta
skeggjaður maður, dálítið stór-
storinn. — Einn mannanna, sem
viðstaddur var fannst hann
þekkja þarna séra Jón Bjamason
í Winnipeg, eftir myndum sem til
eru af honum, — en að atihuguðu
máli álitu menn þetta myndi frek
ar hafa verið andlit séra Bjarna
Sveinssonar, föður hans, þess er
byggði Stafafellskirkju. Þeir feðg-
ar voru taldir mjög líkir, en eng-
in mynd er til af séra Bjama,.
svo vitað sé. — Andlitið sást á
gta'gganum það sem eftir var æf-
ingarinnar og hreytti þar engu
um þó farið væri út og umhverf-
ið athugað áður en farið var úr
kirkjunni.
Ég get þessa atburðar því hann'
er einn af ótal mörgum, sem
minnir á þá staðreynd að horfn-
ir vinir fylgjast með okkur héma
megin grafar og vita hvað okkur
líður.
Afmælishátíðin rifjaði upp ýms
ar minningar frá liðnum tíma og
ég held að viðstöddum hafi verið
Ijóst, að kirkjan er sú stofnun,
sem traustum böndum knýtir sam
an fortíð og nútíð til heilla og
blessunar fyrir land og lýð. —
Kristindómurinn hefur verið, er
enn og mun verða um ókomiti ár
og aldir. það sem dýpsta og var-
anlegasta öryggið gefur hverjum
manni. — Kenningar Krists — líf
hans — fórnardauði og upprisa —
er bjargið sem farsælast er fyrir
einstaklinga og þjóð að byggja á.
Kirkjan, stofnunin, sem ber fram
boðskap Krists, hlýtur því ætíð að
vera mikilvægasta stofnun þjóð-
félagsins.
Hún er alltaf tímabær spurn-
ingin: Hvað stoðar það manninn
þótt hann eignist allan heiminn'
ef hanm fyrirgerir sálu sinni?
„Sú þjóð, sem í gæfu og gengi
vill búa, á Guð sinn og land sitt
skal trúa“
RAFGEYMAR
ENSKIR
— úrvals tegund
LONDON — BATTERY
fyrirliggjandi. Gott verð
Lárus Ingimarsson, heildv-
Vitastíg 8 a. Sími 16205.
VELJUM fSLENZKT <H> fSLENZKAN IÐNAÐ
Trúin flytur fjöll. — Við flytjum allt annað
SENDIBlLASTÖÐIN HF,
BÍLSTJÓRARNIR AÐSTOÐA