Bjarmi - 01.09.1975, Blaðsíða 14

Siguringi E. Hjörleifsson, kennari
F. 3. apríl 1902 - D. 23. júlí 1975
Siguringi Eiríkur Hjörleifsson,
kennari, var fæddur 3. apríl 1902
í Grindavík. Ungur hóf hann nám
í Kennaraskóla íslands. Að cifloknu
kennaraprófi árið 1923 gjörðist
hann barnakennari. Margir Reyk-
víkingar hafa notið handleiðslu
hans og tilsagnar á undanfömum
áratugum. Hann var góður kenn-
ari og lipur og fús leiðbeinandi.
Hann var fróðleiksfús, menntaður
gáfumaður og því vel heima á
mörgum sviðum. Ég minnist þess,
hve ánægjulegt það var að ferðast
með honum, t.d. að aka með hon-
um um Reykjavík og víðar, þar
sem hann virtist þekkja land og
lýð. Þá fléttaði hann á skemmti-
legan hátt saman í frásögu sinni
fólk, atvinnuhætti, landslag o.s.frv.
á þann veg, að áheyrendur lifðu
sig inn í aðra tíma, ólíka þeim, er
yfir standa. Frásagnagáfa hans var
óefað í tengslum við hið listfengna
eðli hans. Hann var opinn fyrir
öllu í náttúrunni og þess vegna
alltaf að taka við, en honum var
líka gefið það að geta miðlað öðr-
um. Hann réð yfir margvíslegum
tjáningaformum. Honum var létt
að tjá sig munnlega í ræðu eða
bréflega. Hann var skáld, orti Ijóð
og sálma, hann málaði myndir og
síðast en ekki sízt: Hann var tón-
skáld. í þeim efnum er ég ekki
dómbær sem fagmaður. Hins vegar
hef ég heyrt lög eftir hann, sem
láta vel í eyrum mínum. Síðasta
lagið, sem hann samdi, var sungið
við útför hans og textinn ortur yfir
honum látnum af konu hans, Lilju
Kristjánsdóttur, en þetta lag samdi
Siguringi aðeins fáum klukku-
stundum áður en hann lézt og fékk
konu sinni með þeim orðum, að
hún gerði texta við það. — Sigur-
ingi starfaði í samtökum tónlistar-
M inní ii garsp; öld
kristniboðsins
fást í Aðalskrifstofunni,
Amtmannsstíg 2B,
og Laugarnesbúðinni,
Laugarnesvegi 52.
manna í mörg ár. Þar naut hann
mikils trausts og virðingar. Um
margra ára skeið var hann í stjóm
þessara samtaka, vel liðinn og
traustur, enda veitt sú virðing að
vera gjörður að heiðursfélaga.
Að eðlisfari var Siguringi hlé-
drægur og hæglátur, en fastur fyrir
og á sannfærandi hátt góður full-
trúi kristninnar, sem kom ekki
hvað sízt fram í tillitssemi við
náungann. Ósjálfrátt koma fram
í hugann orð Jesú: „Verið því hver
öðrum fyrri til að veita hinum virð-
ing.“ — Siguringi var einlægur trú-
maður á almáttugan Guð og allt
hans ráð. Heilög ritning var hans
leiðarljós, Jesús Kristur einasta
hjálpræðisleiðin syndugum mönn-
um. Honum var tamt að vitna í
og fara með vers og sálma Hall-
gríms Péturssonar. Sennilega var
það arfur, meðtekinn við móður-
kné.
Siguringi var félagi í Kristni-
boðsfélagi karla í Reykjavík. Meðal
annars gegndi hann trúnaðarstörf-
um í hússtjórn Kristniboðsfélag-
anna í Reykjavík. Þau störf vann
hann eins og allt annað af trú-
mennsku og nákvæmni. f starfi
með honum var margt hægt að
læra. Með hógværð og sérstakri
lagni gaf hann ráð, sem dugðu og
auðvelt var að þiggja. Hann lék
að sjálfsögðu á hljóðfæri, og þó
að hann væri í þeim efnum í tölu
listamanna, eins og áður er getið,
þá taldi hann það ekki fyrir neðan
virðingu sína að leika undir söng
á samkomum kristniboðsvina eða
hjá unglingum í Betaníu eða í
sunnudagaskóla Kristniboðsfélag-
anna í Reykjavík. Þvert á móti
var hann ávallt fús til að vinna
hvaða verk sem var, ef það var í
þágu kristninnar, enda var mjög
oft leitað til hans í þeim efnum.
Það er að vísu eftirsjá að hæfi-
leikamanninum Siguringa E. Hjör-
leifssyni, en við þökkum Drottni
fyrir hann og allt, sem við nutum
í samvistum við hann, og fyrir það
starf, sem hann vann í samtökum
okkar.
Siguringi lézt í Reykjavík 23. júlí
1975. Eftirlifandi eiginkona hans er
Lilja Kristjánsdóttir frá Brautar-
hóli í Svarfaðardal.
Ingólfur A. Gissurarson.
Þórður Möller, yfirlæknir
F. 13. janúar 1917 — D. 2. ágúst 1975
Okkur, félagsbræðrum og vinum
Þórðar Möller, yfirlæknis, kom
ekki á óvart fregnin um, að hann
væri látinn, 2. ágúst s.l. Hann hafði
háð erfiða sjúkdómsbaráttu, frá
því að hann veiktist fyrir nál. hálfu
öðru ári. Eftir velheppnaða læknis-
aðgerð. nokkru eftir að sjúkdóms-
ins varð vart, vaknaði nokkur von
um, að honum yrði lengri lífdaga
auðið, og margir samfögnuðu hon-
um og konu hans innilega, er þau
komu á samkomu í KFUM-húsið,
er hann var farinn að ná sér eftir
aðgerðina. En er frá leið, varð ljóst,
að ekki hefði tekizt að ná fyrir
rætur meinsemdarinnar og að
hverju stefndi. Og nú hefur Þórður
verið kallaður heim til þess Drott-
ins, sem hann trúði á og gaf hon-
um djörfung í dauða.
Með Þórði Möller er fallinn í val-
inn einn af einörðustu vottum Jesú
Krists í læknastétt og er þar því
skarð fyrir skildi. Honum var það
ljóst, frá því að hann, ungur mað-
ur, gaf sig á vald frelsara sínum,
að hann yrði að bera honum vitni
og reyna að ávinna aðra til fylgd-
ar við hann. Og það reyndi hann
að gera eftir megni, eftir því sem
færi gafst, bæði á fundum og sam-
komum í KFUM og K, ekki sízt
í starfi unglingadeildanna, svo og
i sumarfstarfinu í Vatnaskógi og
Kaldárseli á fyrri árum. Auk þess
tók hann þátt í starfi Kristilegs
stúdentafélags árum saman og lagði
einnig starfi Kristniboðsambands-
ins í Konsó það lið, er hann mátti,
því að það var honum hjartfólgið.
Er þess skemmst að minnast, að
hann fór þangað ásamt konu sinni
í nokkurra vikna kynnisför um
jólaleytið 1971. Ritaði hann mjög
skemmtilega frásögu af þeirri ferð
í jólablað ,,Bjarma“ 1972.
Hér verða ekki rakin æviatriði
14