Æskan - 01.03.1943, Blaðsíða 14

ÆSKAN
Oskubuskan, sem dansaði til
Hollywood.
Fyrir tuttugu árum eða svo var lítil stúlka
vestur í Missourif'ylki í Ameríku vön að gráta sig
í svefn á hverju kvöldi. Þá grét hún af þvi, hve
hún var einmana. En nú flykkjast þúsundir manna
um hana, hvenær sem hún sést á almannafæri,
og hundruð milljóna manna um allan lmöttinn
þekkja liana - á kvikmyndatjaldinu.
Fyrir tuttugu árum vann hún fyrir vist sinni í
Stefánsskólanum, með því að hera á horð og þvo
upp. Svo blásnauð var hún, að stundum fékk hún
lánaða aura hjá næturverðinum, og svo fatalaus,
að hún gat ekki farið neilt að skemmla sér, þó að
henni væri boðið, því að hún átt ekki annað en
aflagðar flíkur, sem skólasysturnar gáfu henni.
Nú er hún skrautklæddasta skartkonan í Holly-
wood, og svo vandfýsin um klæðnað og smekk-
vís, að hún ræður tizku. Ungar stúlkur um allan
heim líkja eftir kjólasnið hennar, og kvenfata-
salar í Hollywood grátbæna hana um að bera á
mannamót einhverja flík frá sér. Slik náð getur
veitt þeim auð og allsnæglir.
Hver var þessi umkomulausa og einmana
telpa? Hún hét Lucille Le Sueur. Þú hefur vist
aldrei heyrt hana nefnda, en þetta er hennar rétía
nafn. í Hollywood gengur liún undir nafninu Joan
Crawford.
Jóan Crawl'ord er eins og Öskubuska í ævintýr-
unum. Nú lifir hún i auði og allsnægtum. En hún
veit vel, Iivað það er að standa alein uppi i ókunnri
borg og allsendis félaus. Hún veit, hvernig er að
svelta og hafa engin ráð á að kaupa sér matav-
bita. Hún þekkir af eigin reynslu áralanga bar-
áttu við basl og bágindi. Hún veit, hvað mikill
sigur kostar.
Joan var mesti fjörkálfur, frá því hún komst á
legg, og ærslaðist helzt mcð strákunum í nágrenn-
inu að eftirlætisleikjum þeirra. En skemmtilegast
af öllu þótti henni að leika. Ilún safnaði með leik-
hræðrum sinum öllum tómum kössum, sem vfir
varð komizt. Gömul olíulukt var látin duga til
gólflýsingar. Og þarna hóf Joan Crawford hinn
furðulega og glæsta leikferil sinn. — Leikritin
skapaði hún að vísu sjálf og eftir hendinni, og
áhorfendurnir voru dálítill hópur af lirossum,
hænsnum og gæsum.
Það varð óhagganlegur ásetningur hennar, að
hún skyldi að lokum verða fræg leikmær og
glæsikona. Hún hét sér þvi, að þegar hún yrði
stór, skyldi Inin klæðast rauðum floskjól, bera
barðastóran liatt með strútsfjöðrum og ganga á
gullnum skóm.
Þegar Joan var átta ára, flutti móðir helinar i
aðra borg og kom henni fyrir á skólaheimili, þar
sem hún varð að vinna l'yrir sér, þótt ung væri.
Hún varð að lijálpa til við að þrífá til i fjórtán
herbergjum, þvo upp matarilát tuttugu og fimm
smákrakka, og hjálpa litlu grislingunum til að
Iiátta sig og komast i bólið.
Sex árum siðar afréð hún að vinna sig áfram í
34