Melkorka - 01.03.1960, Blaðsíða 29

Þjóðkunnar konur svara fyrirspurnum
um kvenréttindamál
Melkorka lagði eftirfarandi spurningar
fyrir nokkrar þjóðkunnar konur.
1. Hvaða dhrif hefur kvenréttindabaráttan
haft á lífsstarf pitt?
2. Telur pú að kvenréttindabaráttan sé til
lykta leidd hér á landi? Ef ekki, hvað tel-
ur pú að helzt skorti á að kvenfólk hafi
fullt jafnrétti við karla, og á hvern hátt
telur pú pvi markmiði verði bezt náð?
3. Finnst pér ekki, að islenzk kvennasam-
tök geri of lítið að pví, bæði að kynna
sér baráttu kvenna víðsvegar um heim,
og styðja mannréttindamál peirra á al-
pjóðlegum vetlvangi?
Elinborg Lárusdóttir,
rithöfundur.
1. Hún hefur gert mér [>að ljóst hve konur hafa
staðið einar í lífsbaráttunni og hver nauðsyn [>að er að
konur skilji sinn vitjunartíma og taki virkan þátt í
baráttu fyrir bættum kjörum kvenna og jafnrétti konu
og karls.
2. Kg tel henni hvergi nærri lokið. I’að er margt sem
veldur því að konan á við verri kjör að búa en karl-
maðurinn. Kona, sem á heimili, mann og börn, cn
vinnur samt úti, verður að vinna heimilisverkin er
heim kemur. Með þeim móti verður vinnudagur kon-
unnar tvöfaldur. Ha’gt er að bæta að nokkru úr þessu
með aðkeyptri hjálp við heimilið, til dæmis með því
að hafa fasta stúlku sem vinnur heimilisstörfin. lif
börn eru á hcimilinu, mun óhætt að fullyrða að konan
verði samt að vinna eitthvað heima, ef allt á vel að
fara og verður þá vinnudagur hennar óhjákvæmilega
lengri cn mannsins. Ég þekki þó fleiri en eitt heimili,
þar sem bæði hjónin vinna úti, en hafa enga húshjálp.
Þegar þau koma heim skipta þau með sér verkum.
I'etta virðist rétt og sanngjarnt og er algengt í Ameríku
en var að ég held óþekkt fyrirbæri hér fyrir nokkrum
árum. I>ó mun það vera tíðara að konan sé látin ein
um öll heimilisstörf og eigi laugan vinnudag.
I’að skortir enn talsvert á að konan sc jafn rétthá og
maður hennar. Það nær engri átt að maðurinn hafi
einn fjárráð heimilisins og verður að teljast nrjög ó-
hepþilegt og ranglátt gagnvart konunni, sem líka vinn-
ur heimilinu, cngu slður en maðurinn. Hjón ciga bæði
að ráða um fjárhaginn því að þaö fé, sem aflað er, cr
sameign þeirra beggja. Sso virðist sem konan sé á
þessu sviði alveg réttlaus, ef maðurinn vill svo viðhafa.
Kn einmitt þetla er mjög mikilvægt atriði og varðar
heill heimilanna og þjóðfélagið í heild.
Ég aðeins drap á þetta atriði, því að hér er ckki rúm
fyrir langt mál. Kn það verður að ráða bót á þessu.
2. Ég held að kvennasamtökin hafi gert sitt til þcss
að kynna sér baráttu kvenna í nágrannalöndunum og
mér finnst að þeim hafi orðið ótrúlega mikið ágengt á
þeim vettvangi á ekki flciri árum en liðin eru síðan
baráttan hófst hér á landi. Kins og heimurinn er í
dag er létt að fylgjast mcð því, scm gerist. Kg sé ekki
betur en konur taki virkan þátt í baráttunni með því
að vinna að réttindabótum kynsystra sinna á sinu eigin
landi, en betur má ef dtiga skal.
Jóhanna Egilsdóttir,
formaður Verhakvennafélagsins Framsóltn.
1. Kvenréttindabaráttan er margþætt eins og öll bar-
átta er, sem háð er gegn gömlum kreddum og úreltum
skoðunum.
Sannarlega mun áhrifa frú Bríetar Bjarnhéðinsdótt-
ur gæta að miklu í hugsunarhætti minnar kynslóðar,
vakning sú er hún kom af stað festi víðar rætur en
fólk gerir sér í hugarlund.
Kitt af því sem kvenréttindabaráttan hratt af stað
var stofnun V. K. F. Framsókn, og mtin það ckki ó-
merkasti þátturinn í kvenréttindamálum að berjast
fyrir bættum kjörum og kaupi kvenna við tlaglauna-
vinnu. Kn eins og þú veizt, þekki ég nokkuð þessa sögu
hér í Reykjavík, og hef lagt þar fram lið mitt cftir því
sem kraftar og aðrar aðstæður hafa leyft.
2. Kvenréttindabaráttan er náttúrlega alls ekki til
lykta lcidd. Barátta fyrir réttlætinu verður aldrei til
lykta leidd, sú barátta er eilíf, og þegar kvcnfólkið
MKLKORKA
29