Morgunblaðið - 26.06.2010, Blaðsíða 31

Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. JÚNÍ 2010
Hinn 8. júní sl. bár-
um við til grafar hann
afa minn.
Á svona stundu
hugsa ég til baka til
allra góðu minninganna sem ég á af
þeim afa og ömmu. Það er varla hægt
að rifja upp minningar án þess að
amma heitin sé með, því þau voru
eins og ein manneskja í huga okkar
barnanna.
Afi var merkilegur maður. Hann
átti viðburðarríka ævi og mundi hana
í smáatriðum fram á dauðadag. Oft
þegar ég kom að heimsækja hann, þá
fengum við okkur kaffi og með því, og
hann sagði mér sögur af því hvernig
lífið var á ferðalögum um heiminn
með ömmu og börnin. Hann átti
skemmtiegar sögur af svo mörgum
atburðum og hafði gaman af því að
rifja þær upp. Við gátum setið tím-
unum saman og farið í gegnum bæk-
ur og bréf sem skýrðu frá hinum
ýmsu atvikum sem hann hafði upp-
lifað. Alla sína ævi hafði hann haft
það að leiðarljósi að vera okkur gott
Jón Jónsson
✝ Jón Jónsson fædd-ist 9. júlí 1919 á
Hrúteyri við Reyð-
arfjörð. Hann lést 31.
maí 2010.
Jón var jarðsung-
inn frá Bústaðakirkju
8. júní 2010.
fordæmi og það var
hann svo sannanlega.
Heima hjá ömmu og
afa í Hlíðargerðinu var
alltaf allt fullt af lífi.
Tónlist, gestir, matur,
hlátur og svo mætti
lengi telja. Erlendir
gestir voru tíðir, og
man ég sérstaklega
eftir því hvað mér þótti
það spennandi og hitta
alla þessa útlendinga
sem voru snillingar
eins og afi. Barnshjart-
að fylltst stolti þegar
ég gekk inn í „afa herbergi“ og sá all-
ar bækurnar sem hann átti og flottu
pennastandana á skrifborðinu. „Afi –
hefurðu lesið allar þessar bækur?“
spurði ég hann einhverntímann og
þegar hann svaraði því játandi þá
sagði ég „mikið rosalega ertu þá orð-
inn gáfaður“.
Afi var mikill snyrtipinni og þegar
maður gekk inn á skrifstofu til hans,
þá var þar allt í röð og reglu og oftast
sat hann við skrifborðið sitt við störf
sín. Afi skrifaði bækur og vakti það
hjá mér áhuga á að skrifa bækur. Ég
hef byrjað margoft en aldrei náð að
klára það. Ég ræddi það við hann ein-
hverntímann og hann svaraði mér því
að ég skyldi geyma allt mitt efni, því
þegar rétti tíminn kæmi þá myndi ég
einbeita mér að því að klára það.
Þegar ég sat í kirkjunni og hlustaði
á fallegu lögin og ljúf minningarorðin
frá prestinum, helltust yfir mig
margar ljúfar minningar. Svo marg-
ar að ég get ekki gert upp á milli hvað
mig langar að rita hér í þessa stuttu
minningargrein mína, en eitt stóð þó
upp úr, það var hvað ég var stolt af
því að eiga þennan merkilega mann
sem afa. Hann átti góða og langa ævi
og af henni allri gat hann verið stolt-
ur. Börnin og barnabörnin nutu góðs
af honum fram á dauðadag. Það besta
sem hann gaf okkur var virðing. Virð-
ing fyrir mannkyninu, lífríkinu og
jörðinni. Hann fordæmdi aldrei, blót-
aði aldrei og bar höfuðið hátt. Í hjarta
mínu er ég glöð yfir því að hafa setið
hjá honum þegar hann kvaddi heim-
inn með þeim fallega hætti sem hann
gerði og fá að eiga allar góðu minn-
ingarnar um stundirnar í gegnum ár-
in.
Elsku afi, takk fyrir samveruna.
Þín verður minnst með stolti og gleði.
Guð geymi þig.
Kveðja,
Guðrún Brynjólfsdóttir.
Elsku langafi, takk fyrir allt og
allt.
Mamma ætlar að segja mér marg-
ar skemmtilegar sögur um þig, lang-
ömmu og afa minn á himnum þegar
ég verð stór strákur, en allavega
gekk síðasta aðgerð mín rosalega vel
og ég orðinn duglegur strákur aftur.
Það verður líka gaman að sjá mynd-
irnar sem eru til af okkur tveim frá
því ég fæddist.
Elsku langafi, takk fyrir góða tím-
ann sem við höfum átt saman.
Elsku afasystur og fjölskyldur,
núna er langafi á góðum stað og mun
Guð styrkja okkur í þessari sorg.
Yfir voru ættarlandi,
aldafaðir, skildi halt.
Veit því heillir, ver það grandi,
virstu að leiða ráð þess allt.
Ástargeislum úthell björtum
yfir lands vors hæð og dal.
Ljós þitt glæð í lýðsins hjörtum,
ljós, er aldrei slokkna skal.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Hvíl þú í friði, elsku langafi.
Þinn
Guðmundur Sölvi.
Elsku afi, nú hefur þú fengið þinn
langþráða svefn og hitt ömmu og
pabba á nýjum stað.
Upp í huga minn koma allskonar
minningar um þig og góðu tímana
sem við höfum fengið að eiga með
þér, en erfitt er að velja eitthvað eitt
og eitt því það eru svo margar góðar
minningar sem ég á með þér og hvað
þá við öll barnabörn og barnabarna-
börn sem þú hafðir mikið dálæti á og
ekki gastu gert upp á milli þó að hóp-
urinn væri orðinn stór. En þó er ein
góð minning sem ég mun ætíð varð-
veita, það er þegar ég sagði þér frá að
nýr erfingi væri á leiðinni í heiminn
og alltaf varstu að fylgjast með og
fylgdist enn meira með þegar þú
fréttir að hann þyrfti að gangast und-
ir nokkrar smáaðgerðir eftir fæðingu
og sagðir mér að læknar okkar væru
svo klárir að gera við svona skörð og
ég þyrfti nú ekki að hafa neinar
áhyggjur. Svo ól ég son og þú varst
afar stoltur af langafastráknum þar
sem hann fæddist með þetta kolbika-
svarta hár og með langafaliðina og
þegar ég kom í heimsókn til þín í Ár-
skógana varstu svo stoltur og ánægð-
ur með litla langafastrákinn, einnig
eftir aðgerðirnar sem hann gekkst
undir en eftir síðustu aðgerð fékkstu
ekki að sjá hann því þú kvaddir þenn-
an heim með reisn og ert nú kominn í
faðm hennar ömmu og til hans pabba.
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Náð þín sólin er mér eina,
orð þín döggin himni frá,
er mig hressir, elur, nærir,
eins og foldarblómin smá.
Einn þú hefur allt í höndum,
öll þér kunn er þörfin mín,
ó, svo veit í alnægð þinni
einnig mér af ljósi þín.
Anda þinn lát æ mér stjórna,
auðsveipan gjör huga minn,
og á þinnar elsku vegum
inn mig leið í himin þinn.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
En elsku afi, hvíldu í friði og ég veit
við munum hittast að nýju síðar.
Elsku Ragga, Björg, Þura og fjöl-
skyldur, megi Guð styrkja okkur í
þessari sorg þegar við kveðjum afa.
Þín,
Ragnheiður „litla“ Sölvadóttir.
Við hittumst fyrst á
vertíð í Ólafsvík á
netaveiðum. Ég hafði
lítið af honum að segja
þann vetur. Um sum-
arið fór Stebbi að búa með Ilmi vin-
konu minni og tókst þá strax með
okkur hinn ágætasti vinskapur sem
stóð óslitinn fram á þennan dag. Við
vorum um margt ólíkir en báðir
uppátækjasamir og hressir. Við vor-
um mjög samrýndir í þann tíð að
Stebbi og Ilmur bjuggu í Aðalstræti
16 ásamt fáeinum öðrum krökkum
og var þar oft gestkvæmt. Mér er
það minnisstætt að við vorum svo
þreytt á að hlaupa niður að opna fyr-
ir gestum að við settum niður streng
sem var tengdur við litla klukku og
áttu gestir að toga í strenginn og
láta vita af sér. Það varð til þess að
Stefán Þorkell
Karlsson
✝ Stefán ÞorkellKarlsson var
fæddur 15. maí 1954 í
Reykjavík. Hann lést
á heimili sínu 2. júní
sl.
Útför Stefáns Þor-
kels fór fram frá
Digraneskirkju 15.
júní 2010.
allir sem áttu leið
framhjá toguðu í
strenginn og varð
hálfu gestkvæmara á
eftir. Þetta tímabil
varð okkur örlaga-
valdur og tókum við til
þess að við krakkarnir
sem vorum í Aðal-
stræti héldum mikið
saman eftir þetta eða
vissum hvert af öðru.
Stebbi var á sjó á
Reykjavíkurtogurum
á þessum tíma og var
það sagt að harðari
togarajaxl væri ekki í gangi á þeim
tíma. Óteljandi er það fólk sem hann
kynntist í gegnum súrt og sætt og er
hann minnisstæður öllum sem
þekktu hann. Seinna eftir mörg æv-
intýri hittumst við aftur og hann bjó
hjá mér í Breiðholtinu um tíma og
hafði hann þá verið um nokkurra ár
skeið í Svíþjóð. Hann hafði alltaf lag
á að sjá um að hans heimili hefðu
nóg að bíta og brenna og leið enginn
skort sem umgekkst Stebba. Hann
hélt alltaf mikið upp á foreldra sína
og systur. Er mér Stella, móðir
hans, mjög minnisstæð. Hún lést
ekki alls fyrir löngu og tregaði
Stebbi hana mikið. Mikið gekk á í
æsku Stebba og var það eins og ann-
að á hans ævi mótandi á alla hans til-
veru. Hann var góður við vini sína
og muna allir hans vinir eftir því
þegar hann tók Védísi Leifsdóttur
að sér þar sem hún kom heim með
þann vágest í farteskinu að hún var
með alnæmi. Stebbi annaðist hana af
nærgætni til dauðadags. Eftir það
fór hann að búa með Þóru Vilhjálms-
dóttur og átti með henni eina dóttur
að nafni Stefanía Katrín Sól. Eins
gekk hann tveimur sonum Þóru í
föðurstað og kom þeim áfram.
Stebbi átti mikð af börnum og kann
ég ekki að nefna þau, enda þekkti ég
þau lítið en hann lét sér annt um all-
an skarann og var alltaf til í að fara í
vasann ef þau vanhagaði um eitt-
hvað. Á seinni árum tók Stebbi sig
til og fór að stunda ljósmyndun af
kappi og hélt vel áfram við það. Allt-
af hélt ég sambandi við Stebba og
talaði við hann oft í viku eða þá við
hittumst. Ég talaði við Stebba á
föstudeginum í síðasta sinn og
kvartaði hann þá yfir lasleika, eins
og svo oft eftir að hann lenti í erf-
iðum veikindum sem hann stóð aldr-
ei að fullu upp úr. Ég frétti á mið-
vikudeginum að hann væri látinn og
kom mér það eiginlega ekki á óvart,
þótt ég vonaði að hann fengi lengri
tíma með okkur, fólkinu sínu, vinum
sínum. Kveð ég Stebba Karls með
trega og ég veit að þið öll sem þekkt-
uð hann gerið sama.
Björgvin Kristjánsson Spoon.
Með söknuði og
stolti kveð ég vin
minn. Siggi var framúrskarandi.
Plöturnar hans eru neðanjarðar-
konfekt. Verk sem eiga eftir að
vaxa að vegsemd og virðingu með
Sigurður Ármann
Árnason
✝ Sigurður ÁrmannÁrnason fæddist á
Landspítalanum í
Reykjavík 9. júlí 1973.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu í Auðbrekku 2 í
Kópavogi 22. maí sl.
Útför Sigurðar Ár-
manns fór fram frá
Kópavogskirkju 2.
júní 2010.
tímanum. Tímalaus-
ar. Ég náði að sjá
hann nokkrum sinn-
um á tónleikum þar
sem hann plokkaði
næmar og brothætt-
ar laglínur á klass-
ískan gítar með
kraftalegum kruml-
um. Það voru þessar
andstæður sem voru
svo magnaðar. Svona
stór og sterkur mað-
ur reyndist einlægur,
fínlegur og ljóðrænn.
Siggi naut algerrar
sérstöðu. Hann var dökkfjólublár
demantur. Hann skilur eftir sig
mögnuð lög um sorgina, varnar-
leysi hugans, vináttuna og lífs-
neistann. Það var heiður að kynn-
ast honum. Hann var kraftmikill
með titrandi hjarta. Hann átti við
geðsjúkdóma að stríða og lýsti því
á hreinskilinn hátt í lögunum sín-
um.
Það sem felldi góðan dreng
gerði hann líka að miklum lista-
manni. Siggi sagði mér þá
skemmtisögu að læknirinn hans
hefði beðið hann afsökunar eftir að
hann kom heim af tónleikaferða-
lagi þar sem hann hitaði upp fyrir
Sigur Rós um allan heim. Í gamalli
skýrslu um andlegt ástand Sigga
hafði læknirinn skrifað að hann
væri haldin ranghugmyndum um
að hann væri tónlistarmaður. Við
hlógum mikið að þessu.
Siggi gaf út tvær hljómplötur,
verk sem sýna okkur inn í fallegt
hugarlandslag hans.
Ég votta fjölskyldu hans mína
innilegustu samúð. Lífið var stutt,
fílamaðurinn minn, en listin er
löng.
Ragnar Kjartansson.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og virðingu
við minningu föður okkar og tengdaföður, afa og
langafa,
BIRGIS FINNSSONAR
fyrrv. forseta sameinaðs Alþingis,
sem lést 1. júní.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknardeildar
Landspítala Landakoti, sem annaðist hann af
einstakri alúð síðustu vikurnar sem hann lifði.
Auður Birgisdóttir, Páll Skúlason,
Finnur Birgisson, Sigurbjörg Pálsdóttir,
Arndís Birgisdóttir, Sigmundur Sigurðsson,
Björn Birgisson, Ingibjörg Gunnlaugsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem auðsýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
ÓLAFS HANNESAR FINSEN
fv. forstjóra,
Vesturgötu 50A,
101 Reykjavík.
Guðbjörg A. Finsen,
Guðrún Finsen, Bjarne Wessel Jensen,
Aðalsteinn Finsen, Hulda Hrönn Finsen,
Sigríður Finsen, Magnús Soffaníasson,
barnabörn og fjölskyldur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HELGA FANNEY STEFÁNSDÓTTIR,
Rauðagerði 12,
Reykjavík,
er lést á Landspítalanum Fossvogi 16. júní,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju miðvikudaginn
30. júní kl. 15.00.
Jónína Kárdal, Þorbjörn Vignisson,
Anna María Kárdal, Ásgeir Karl Ólafsson
og barnabörn.