Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.05.1996, Blaðsíða 38

Fjarnám
Aðlaðandi kostur
fyrir íslenska hjúkrunarfræðinga
Eins ogfram kom (síðasta hefti TCmarits hjúkrunarfrœðinga
var von á fulltrúun frá háskólanum ( Manehester á Englandi til
landsins, til skrafs og ráðagerða um hugsanlegt fjarnám til
meistaragráðu. Hingað komu þau Bob Price og Dr. Elisabeth
Clark og héldu mjög fjölmennanfund með áliugasömum
hjúkrunarfrœðingum. Þau kynntu tilhögun námsins og þó
fundurinn hafi verið fjölmennur er hœtt við að einhverjir hafi
ekki komist sem langaði til aðfá meira að vita. Því var ákveðið
að birta viðtal við þau Elisabeth og Bob C blaðinu þar sem fram
kœmi það helsta sem þau vildu um námið segja.
„í 25 ár hefur verið við lýði í Bretlandi s.k. „opinn
háskóli“, þ.e.a.s. sérskipulagt nám fyrir þá sem af einhverjum
ástæðum geta ekki stundað hefðbundið háskólanám. I upphafi
heyrðust háværar efasemdaraddir, einkum frá hinum hefð-
bundnu háskólum sem óttuðust að gæði fjamámsins stæðist
ekki ýtmstu kröfur. Þessar efasemdaraddir em löngu þagnaðar
og fjarnámið hefur opnað ótal möguleika fyrir fjöldan allan af
fólki víðsvegar um Bretland.
Fjamám í hjúkmn hófst um miðjan níunda áratuginn og
hefur verið sérlega árangursríkt. Margir hafa myndað sér
skoðanir fyrirfram á því hvað fjarnám er og mikilsvert er að
leiðrétta allan misskilning strax í upphafi. Fjarnám er á margan
hátt mjög frábmgðið því að hlýða á fyrirlestra í háskóla.
Námsefnið jafngildir þeirri kennslu sem
fram fer í tímum í háskólanum en er
frábmgðið að því leyti að í stað þess að
mæta í ákveðinn tíma og taka niður
glósur, þá er námsefnið alltaf við
höndina -og hægt að læra hvenær
sem hentar. i
Annað sem er frálmugðið er í
leiðbeinendakerfið. Leiðbeinendur
eru í sama hlutverki og lektorar við
hefðbundinn háskóla. Tengsl þeirra við nemendurna geta
verið á marga vegu og þeirra hlutverk er ekki að bæta við
námsefnið -það er þegar tilbúið. Frekar leiðbeina þeir
nemendum á hvern hátt þeir geta nálgast námsefnið. Við viljum
t.d. ekki að nemendur gleypi hrátt það sem fyrir þá er lagt. Við
viljum að þeir nálgist náms-efnið með gagnrýnu hugarfari og
lesi að auki það viðbótar-lesefni sem við mælum með. Við
leggjum áherslu á að nemendur rækti með sér þennan
hæfileika. Leiðbeinandi veitir nemendum einnig andlegan
stuðning. Nemendum í fjarnámi finnst þeir oft vera einangraðir,
enda eru þeir það sumir. Við erum t.d. með nemanda sem
starfar á olíuborpalli úti fyrir strönd Afríku. Nemendur þurfa að
geta leitað til leiðbeinanda, t.d. ef þeim finnst námið vera sér
ofviða eða eru af einhverjum ástæðum að missa móðinn. Hluti
stuðningskerfis okkar, bæði fyrir nemendur og leiðbeinendur,
er 24 ti'ma sfmavakt. Símsvari tekur við skilaboðum utan
vinnutíma og er þeim svarað strax næsta vinnudag. Nemendur
nota svo sfmsenditæki í miklum mæli og í framtfðinni á
tölvupóslur án efa eftir að vera ríkur þáttur í fjarnáminu. Síðasl
en ekki sfst mynda nemendur með sér stuðningshóp en þá
hittast þeir reglulega og skiptast á skoðunum og vandamálum
varðandi námið.
Engin lokapróf
Hér á íslandi sjáum við fyrir okkur að leiðbeinendakerfið
geti virkað á tvo vegu; annars vegar veitum við íslenskum
nemendum stuðning frá Bretlandi, eins og við vinnum t.d. með
nemendum í Póllandi. Það er að vísu ekki ákjósanlegasta
leiðin. Eitt af því sem við erum að kanna liér er möguleiki á að
mynda námsmiðstöð og stuðningshópa nemenda, með
leiðbeinendum fyrir hvert námssvið. Það sem við erum lfka að
kanna er hvort hægt væri að koma á samtengingarkerfi
leiðbeinenda á Islandi og Bretlandi sem og á milli nemenda.
Það eru leiðbeinendur sem meta vinnu nemendanna og því þarf
að vera samhæft mat í báðum löndum. Eitt af því góða við
okkar nám er að námseiningum lýkur ekki með prófi. Lokapróf
geta annað hvort keyrt þig áfram eða dregið úr þér allan mátt. í
okkar námi erum við ekki að prófa minni nemendanna heldur
hæfileika til að leysa verkefni. Úrlausnum og ritgerðum þarf að
skila á ensku og nemendur verða því að geta skrifað á ensku.
Ef tekið er á annan hátt á viðfangsefni í námsefninu en tíðkast
á íslandi þá mætti hugsa sér að nemandi útskýrði þennan mun
í eftirmála ritgerða en sé ekki að orðlengja ritgerð sína með
útskýringum í meginmáli hennar. En þó fjamámið krefjist
þessa þá hlýtur það engu að síður að vera aðlaðandi kostur fyrir
íslenska hjúkmnarfræðinga sem að annars þyrftu að fara til
útlanda.“
B.K.
TÍMARIT HJÚKRUNARFRÆÐINGA 2. tbl. 72. árg. 19%