Morgunblaðið - 26.11.1914, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir kauprnenn:
„Phönix“ þakpappinn endingargóði,
ávalt fyrirliggjandi, hjá
G. Eiríkss, Reykjavík.
Einkasali fyrir ísland.
Kartöflur, Laukur, Hvítkál,
Hauökál, Selleri
Ofnar 22,50-55,00
Ofnrör, Ristar,
EldfastnrSleirJOfnsteinar
Hlutafélagið
P. I. Thorsteinsson
& Co. i Likv.
(Godthaab).
LrÖGMBNN
Sveinn Bjðrnsson yfird.lögro.
Frfklrkjuveg 19 (Staðastað). Simi 202.
Skrifstofutími kl. io—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6.
Egrgert Claessen, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthdsstr. 17.
Venjulega heima 10—II og 4—5. Simi 16.
Olafur Lárusson yfird.lögm.
Pósthússtr. 19. Sími 215.
Venjulega heima 11 —12 og 4—ý
Jón Asbjðrnsson yfid.lögm.
Austurstr. 5. Sími 435.
Venjulega heima kl. 4—5*/a.
Gulrætur Rödbeder Purrur
piparröt Sitrónur
nýkomið i verzlun
Clnars cArnasonar.
YÁTÍíYGGINGAP,
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabócaíélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limit.
ELDTJR!
Vátryggið i »General* fyrir eldsvoða.
Lækkuð iðgjöld. Umboðsm.
SIG. THOROÖDSEN
Frfkirkjuv. 3. Talsimi 22h. Heima 3—5
Det kgl. octr. Brandassnrance Co.
Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
Carl Finsen Austurstr. 1, (uppi).
Brunatryggingar.
Heima 6 */*—7 V«* Talsími 331.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús. husgögn, alls-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Skrifst. opin kl. 12—1 og 4—5
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
tJZaupsRapur $
í Bergstaðafltr. 88 B hefir mikiö
úrval af allskonar fatnaði barla,
kvenna og barna — ataródýrt.
U n g a góða kn, jólbæra, kanpir Pétnr
Signrðsson Hrólfskála.
Morgnnkjólar hlýir og fallegir f
Doktorshúsinn.
Gamalt blý kanpir
Gnðm. Breiðfjörð blikkBmiðnr.
K v i e a eða vetrungur óskast til kanps.
Simi 129.
2 s 1 e ð a r til söln, nýir og vandaðir.
Uppl. Skólavörðustlg 9.
Hjörtur Hjiartarsou yfirdóms-
lögmaður. Bókhl.stíg io. Sími 28.
Veniul. heima 12*/a—2 og 4—5x/g.
Guðm. Olafsson yfirdómslögm.
Miðstr. 8. Simi 488.
Heima kl. 6—8.
Bjarni P. Johnson
yfirréttarmálaflutningsmaður,
Lækjarg. 6 A.
Heima 12—1 og 4—5. Sími 263.
Sendisveinastöðln
opin frá 7 f. m. til 11 e. m.
Sími 444.
Ritvél,
sterkasta tegund, sem til er, en
þó létt, ritar 2 folio-siður á breidd,
ef óskað er; lítið brúkuð góð og
gallalaus, er til sölu ódýrt. Rétta
lýsing ábyrqist eg. Kensla ókeypis
fyrir kaupanda.
Jón Ólafssou, Garðshorni.
í Yerzlan
Einars Arnasonar.
Kondorinn.
Saga útlagans,
37 eftir
Övre Richter Frich.
(Framh.)
Það var eins og allir hefðu beðið
eftir merki. Hávaði og gauragangur
keyrði nú fram úr öllu hófi. Tor-
ell kom hlaupandi með ljós i hendi
og allir þyrptust utan um hina ein-
kennilegu Þyrpingu í garðinum:
Hvítan mann, sem lá þar á knjánum
með Indiánahöfuð i kjöltu sinni.
Við hlið hans var lítill svartur kassi
og i honum flaska. í hendinni hélt
hann á dálitiili sogpípu, og stakk
mjóa endanum á henni undir hör-
und Indíánans á hálsinum.
— Hvað er að — í Guðs nafni,
hvað er að? spurði Torell nötrandi
af hræðslu. Hefír Paquai verið drep-
inn?
— Dagar Paquais eru taldir, taut-
aði Indíáninn í hálfgerðri leiðslu. —
— Nei, mælti Fjeld. — — Ef
þetta lyf er eins gott og það er
sagt vera, er hann jafngóðijr eftir
þrjár klukkustundir. En hafið vak-
andi augu með svertingjanum þarna
— — — Það er hann sem hefir
bleypt slöngunni inn til Paquais. —
— Hann skal fá að kenna á því
hundurinn sá arna. — — —
— Hvað segið þér herra! —
hrópaði húsráðandi sem kom í þeim
svifum. Hefir svertinginn þessi —
Hann þagnaði. — — hvæsandi
blísturs heyrðist skamt á braut.
— Varið yður! grenjaði hann.
Það er jararacas! Indiáninn hlýtur
að deyja — — Þarna kemur hún
Henn hafði rétt að mæla — —
hin hræðilega slanga--------argasta
illyrmi frumskógarins, grimmasta og
óttalegasta skriðkvikindi skógarfen-
anna kom skriðandr í áttina til þeirra.
Ljósið espaði bana — — hún bar
höfuðið hátt og augun glóðu eins
og tvær koparpcrlur.
Torell dró fram marghleypuna og
skaut á óvættina, sem nálgaðist óð-
um. En kúlurnar hittu eigi — —
— Fjeld slepti pipunni og greip
hnifinn hans Lugini, sem hann bar
ætið við belti sér. Blaðið hrökk
fram úr skaftinu. — — Og á sama
augnabliki og slangan ætlaði að
höggva eiturtönn sinni i Fjeld, blik-
aði hnífurinn á lofti.------Höfuð-
ið af slöngunni fauk af bolnum og
hoppaði yfir garðinn eins og kátur
froskur.
Þá heyrðist skambyssuskot að
húsabaki.
— Hvað er þetta? spurði Torell.
— Svertinginn, herra, mælti gyð-
ingurinn. Bölvaður nlóðhundurinn
sá! Honum var svo meinilla við
alla Indíána. — — Heredia skaut
hann. — — Það eru lögin hér í
Cuyaba — — Lif fyrir líf, svert-
ingja fyrir Indíána, pungrottu fyrir
þefdýr — — við skulum hylja
hræin moldu áður en sólin ris —
Og svo af stað, caballeros, í guðs
nafni! Heredia liggur á. —----------
Argentinumaðurinn gekk til þeirra
i hægðum sinum og skifti um skot-
hylki í marghleypunni sinni.
— Ef ykkur vantar áreiðanlegan
mann til þess að bera fyrir yður
farangurinn, þá þekki eg ágætan
mann til þess, mælti hann.
Þá reis Fjeld á fætur og reisti
Paquai. Stóri og sterki Indíáninn
horfði forviða umhverfis sig og reik-
aði eins og ölvaður maður. — —
I augum hans var ekki lengur hinn
einkennilegi glampi, sem er einkenni
á þeim er slangn hefir bitið.---------
Hann teygði sig eins og syfjaður
maður--------hvað var þetta?----------
Undrun lýsti á andliti hans — —
Hafði ekki jararacas bitið hann —-
hafði ekki versti andi allra vonda
anda spýtt eitri í blóð hans?---------
Átti hann ekki að deyja?--------------
Nei, — þarna stóð Kondorinn, hinn
mikli galdramaður, sem hafði líf og
dauða á valdi sínu! — — Og þarna
lá slangan i duftinu. — — —
Paquai leit á gyðinginn, sem var
eins og þrumu lostinn yfir bata hans
— — og svo á Heredia, sem varð
enn rauðari í framan en hann áttl
vanda til. — — Var það að kenna
sólinni, sem í sama bili stráði
geislaregni sínu yfi: gamla gu^'
nemaþorpið? — — —