Útvarpsblaðið - 23.02.1951, Page 3

Rabbað við útvarpsmann,
sem er eldri í starfinu en ríkisútvarpið
Vilhjálm Þ. Gíslason, skólastjóra, þarf ekki
að kynna útvarpshlustendum; það hefur
hann sjálfur gert svo rækilega, öll þessi ár,
sem útvarpið hefur starfað, að aðrir geta þar
ekki um bætt. Óþarft er líka að reyna að bæta
þar fyrir honum; hann er einn vinsælasti út-
varpsmaðurinn, sem við höfum eignast, og
einn þeirra fáu, sem fólk virðist ekki hafa orð-
ið leitt á, þótt hann hafi, að Helga Hjörvar
undanskildum, ef til vill verið manna tíðast-
ur gestur við hljóðnemann. í tilefni af tutt-
ugu ára afmæli Ríkisútvarpsins hugðist ég
hafa tal af Vilhjálmi; gerði ráð fyrir því, að
hann ætti þá einnig tuttugu ára afmæli sem
útvarpsmaður, en það kom í ljós, að sem
slíkur er hann eldri en útvarpið. Það er að
segja, eldri en Ríkisútvarpið.
— Ég talaði í útvarp, sem starfrækt var
hérna áður en Ríkisútvarpið tók til starfa,
segir hann. — Það mun hafa verið einkafyrir-
tæki og var til húsa í Búnaðarfélagshúsinu,
að mig minnir. Síðan gerðist ég starfsmaður
ríkisútvarpsins, þegar er það tók til starfa;
vann fyrst við fréttirnar, ásamt séra Sigurði
Einarssyni. Ekki man ég eftir fleiri föstum
starfsmönnum við dagskrána þá, en okkur
Sigurði, Ásgeiri Magnússyni, og þeim hljóm-
listarmönnunum, Emil heitnum Tliorodd-
sen, Þórarni Guðmundssyni og Páh ísólfs-
syni. Starfsskilyrði voru þá vitanlega öll önn-
ur en nú, og starfstilhögun sömuleiðis. Við
hlustuðum á erlendar útvarpsstöðvar, skandi
naviskar, enskar og þýzkar, skrifuðum síð-
an fréttirnar og lásum þær sjálfir, að því
búnu. Þá var okkur ætlað að verja nokkrum
hluta fréttatímans til flutnings menningar-
legra og bókmenntalegra frétta eða frásagna,
og varð sá þáttur þeirra stundum í lengra
lagi, þegar hlustunarskilyrði voru slæm. Að
sjálfssögðu hafði þessi starfstilhögun sína an-
marka, en ekki er ég frá því, að fréttaflutn-
ingurinn hafi verið gæddur persónulegra
lífi, þegar það var sami maðurinn, sem hlust-
aði á fréttirnar, skrifaði þær og flutti, held-
ur en nú er. Þess má ef til vill geta, að ég
var ekki að öllu leyti óvanur sem fréttamað-
ur, þegar ég byrjaði það starf hjá útvarp-
inu, þar eð ég hafði áður unnið við fréttir
við blaðið „Lögréttu“, hjá föður mínum.
— Þá tók ég fljótt að flytja ýmsa útvarps-
þætti eða sjá um flutning þeirra. Fyrst flutti
ég yfirlitsþætti í sambandi við erlendu frétt-
irnar; um langt skeið flutti ég bókmennta-
þætti, hef oft flutt þáttinn „Frá útlöndum“
og „Um daginn og veginn“. Einnig hef ég
undirbúið ýmsa þætti til flutnings; einu sinni
flutti Útvarpið til dæmis „íslenzk ættjarðar-
kvæði“, og voru kvæðin ýmist lesin eða sung-
in og viðeigandi hljóðfæraleikur á milli, einn-
ig fluttum við „íslenzk ástarkvæði“ á sama
hátt. íslenzkir fornsöguþættir voru og flutt-
ir með ekki ósvipuðu sniði, sögukaflarnir
lesnir og hljómlist flutt og Völsungakviðu
fluttum við einnig með tali og tónum, og
munu tónverk þau, er flutt voru, flest hafa
verið eftir Wagner. Sjálfur hef ég lesið ís-
ÚTVARPSBLAÐIÐ
3