Fjallkonan - 05.06.1885, Blaðsíða 1

11. J3LAÐ.
REYKJAVÍK, 5. JÚNÍ
1885.
„Fjallkonan“.
Eg hefi í dag selt eignar og útgáfurétt „Fjallkon-
unnar“ Sigurði prentara Kristjánssyni i Reykjavík
ásamt öllum útistandandi skuldum bæði frá fyrra
ári og væntanlegu andvirði blaðsins fyrir þetta ár.
Jafnfram og ég geri þetta kunnugt inum heiðruðu
kaupöndum og útsölumönnum blaðsins, læt eg þá
vita, að ég framvegis hvorki annast um útsendingu
blaðsins né tek á móti borgun fyrir það, og hefi
eigi framar nein afskifti af því.
Reykjavík, 30. maí 1885.
Su'H.nú Ste|áHöí)OH.
Samkvæmt ofanritaðri auglýsingu læt eg alla kaup-
endr og útsölumenn „Fjallkonunnar“ vita, að þeir
eiga eingöngu við mig að skifta framvegis um út-
sending biaðsins og eiga að greiða mér andvirði þess.
Gjalddagi þessa árs er fyrir lok þessa mánaðar
(júni), samkvæmt þvi er auglýst er í 1. og 9. bl.
„Fjallkonunnar“ þ. á.
ísafoldar-prentsmiðju, Reykjavík, 5. júní 1885.
Sicfruzðt cíí't iotj.á HOOOH.
Deilurnar í Danmörku1
milli hægri manna og vinstri manna harðna meir
og meir. Vinstri menn halda fundi víða um land
og eflast að liði æ meir og meir, enda fylla allir
inir betri menn þann flokkinn og alþýða öll.
Hægri menn láta sem dólglegast, og þykjast ör-
uggir, er þeir hafi bæði landsféð og herliðið á
sínu valdi. Vinstrimenn spara eigi stóryrði og
hótanir, enn efndanna er vant.
Hér setjum vér kafla úr tveimr ræðum, er þeir
Dr. Brandes og Dr. Pingel héldu í vor á fund-
um vinstri manna.
Dr. Brandes sagði : Nú koma ríkisþingsmenn
alls lausir heim af þinginu. Frá i. apríl er land-
inu nú stjórnað með bráðabirgðarlögum, sem köll-
uð eru, enn heldr mætti kalla konungsskipan.
l) Alþýðu hér á landi eru enn lítt kunnar deilurnar milli
vinstri manna og hægri manna í Danmörku, og því tökum vér
upp þessar greinar. Vér álítum að alþýða hér þurfi að hafa
vakandi auga á, hvað fram fer í stjórnmálum i Danmörku. Is-
lendingar hafaviðsömu afskræmis stjórnina að sælda. Aftrhalds-
menn hér á landi spara eigi að telja mönnum trú um, að deil-
urnar í Danmörku sé óþarfa þras um ekki neitt. Vér höfum t.d*
nýlega heyrt einn háan og hundvísan embættismann í Reykjavík
segja, að ágreiningr vinstri manna og hægri í Danmörku væri
ekkert „principspörgsmaal" ; það væri einungis persónulegr
rígr milli- einstakra manna. — Ritstj.
Eftir þessum lögum leyfir konungr ráðgjöfum sín-
um að verja fé ríkissjóðsins eins og þeim gott
þykir. Rikisþingsmenn koma eigi einungis tóm-
hendir heim, heldr hafa þeir verið reknir af þingi
með skömm og svívirðu, eins og þegar hjú er
rekið úr vistinni.
Danska þjóðin er svift fjárráðum. Stjórnin hef-
ir farið svo með þjóðina í almennum málum sem
í einstökum efnum er farið með fábjána, glæpa-
menn og drykkjurúta. Féð er ekki tekiðafþeim,
enn þeim eru settir fjárhaldsmenn.
Viljið þér vera ráðandi fé yðru eða viljið þér
vera ófullráða (ómyndugir) vesalingar og láta
Estrup og Scavenius mildilega gæta fjár yðar ?
Danska þjóðin er vön að álíta alt það frelsi
er hún öðlast sem náðargjöf frá stjórninni ofan.
Svo hefir verið litið á umbætr þær, er gerðar
vóru á högum bændastéttarinnar á dögum Frið-
riks 6. þ>essum manni var allra vitsmuna
varnað og stjórn hans öll var einn hrærigrautr
af heimsku og glappaskotum, enn hann er talinn
velgjörðamaðr þjóðarinnar af því að á hans dög-
um var lítið eitt bætt um hagi bænda. Fyrir
slikt er þakkað auðmjúklega og skáldin yrkja lof
um hann. Og þó kveljumst vér enn undir inu
sama ánauðaroki, er þjóðin hefir búið við öldum
saman.
Vér áunnum oss ekkert frelsi 1848—það kom
að ofan niðr til vor, og vér þökkuðum konung-
inum fyrir. Hér á landi erum vér fjarri því, að
segja að þetta eða hitt sé vor vilji. Nei, vér viljum
heldr vera „sameinaðir í kærleikanum11. Nú
hafið þér reynt kærleikann hjá Estrups stjórninni.
Ef einhver er sá, er efast um, að nú sé frelsi
voru hætta búin, þá gætum að hvað fram fer í land-
inu. Hér gengr eigi á öðru enn uppljóstrunum,
lögregluskipunum, málssóknum gegn blöðunum,
stjórnarhótunum, drottins-brotum. Frá liði hægri
manna blæs níðangalegr snapvísis og njósn-
ar andi.
Bráðabirgða-lögin hljóta að skifta þjóðinni í
tvo andvíga flokka, er öðrum megin eru rammir
aftrhaldsmenn, enn hinum megin framfaramenn-
irnir. f>að er undir viðreign þessara flokka kom-
ið, hvort hér í landi verða þrælar eða frjálsir
menn.
Dr. Pingel segir: Danska þjóðin er seinþreytt
til reiði, enn hún er þrautseig og þolin, þegar
búið er að egna hana upp. Ofsóknir hefjast nú
gegn oss. Háskólarnir eru sviftir tillagi úr rík-